istanbulun bir semtinde yaşıyorum oturduğum semtte nerdeyse tanışmadığım muhabbet etmediğim insan yok evden çıktığım gibi selamlam verdiğim insanlar çıkar önüme hemde adım başı o derece çevrem geniştir ama takıldığım belli 3 4 tane arkadaşım var herzaman onlarla takılırım ama şuna dikkat ettim beyler bu binler param varken dünyanın en sıcak kanlı en samimi dostları param yokken en büyük huur çocukları ben bunu anladım bütün herkes aynı çevremde gerçi ama bunlarla hergün takıldığım için daha çok dikkatimi çekiyo ben dükkan açtım işlerim çok iyiydi para sıçıyodum bunlar peşimden ayrılmıyodu telefonlarım susmuyodu şuan işlerim kesildi biraz sıkışığım ama bu binler ben aramadan aramıyo ve bugün aralarında şunu konuşurlarken duydum bayramda şarköye gidiceklermiş ve büyük ihtimalle param olmadığı için bana sende gelsene demediler herkes paranın köpeği olmuş sizce tek takılsam neler yaparım iyi bi fikri olan var mı

Ya olum bakıyorum insanlar tek takılıyo herşeyi tek başına yapıyo nasıl oluyo olum bu ben tek takılamıyorum canım sıkılıyo duvarlar üstüme geliyo amk