canım çok sıkkın laan piçler

ben 28 yaşındayım, askerden geleli tam 33 ay geçti, bu süre içinde kimse bana düzgün bir iş vermedi.
askere gitmeden 2 ay önce, çok masumane, cinsellik barındrımayan ve bugüne kadarki tek ilişkimede son verdim. o günden bu yana hiçbir kadınla da yakınlaşmadım.
annem ve babam emekli. ben karanlık bir odada bütün gün bilgisayar başında, onlarsa salonda evde pinekliyoruz. tek eğlencem barfiks, şınav ve 31 çekmek. birde arada koluma bıçakla şekiller çiziyorum.
aslında doğuda yaptığım askerlik süresince yaşadıklarımdan dolayı 6 ay kadar pgibolojik tedavi gördüm. pek faydalı olmayınca bıraktım. bazen gece yarısı bağırarak uyanıyorum ve koşmaya başlıyorum. birkaç kez bilinçsiz bir halde evdekilerin boynuna gece gece bıçak dayamıştım.
anne ve babama göre işe girememem, birazda benim hatammış. haklı olabilirler çünkü; iş görüşmelerinde bu gerginliğimi hissetirmemden kaynaklanan sorunlarda yaşadım. iş görüşmelerindeki "stres testi uygulamalarında" fiziksel şiddete başvurduğum için artık okuduğum bölümle ilgili hiç bir işe çağrılmıyorum. aslında çok fazla bir harcamamda yok zaten. dolayısıyla arada bizim buradaki kiler markete geceleri mal indirmeye yardımcı olarak, harçlığımı çıkarıyorum.
bu gibi iş aldığım günler, hayattaki tek sosyal aktivitem, tabiki inci sözlükten sonra. ama orada ve hatta inci dışındaki hiçbir ortamda düşüncelerimi açmayı tercih etmiyorum.
herkesin dediği gibi, gün geçtikçe daha da içe kapanan suskun bir tip oldum. bu durumun tek faydası artık komando olarak yaptığım asker halimden bile daha güçlü ve fit haldeyim.
bütün bu zaman içersinde düşünmeye çok vaktim oldu. ilkokuldan bugüne kadar beni üzen tüm olayları düşündüm. sebeb olan kişileri tek tek listeledim. geceleri internet ve daha bi çok yoldan bu kişilerin adreslerine ve bilgilerine ulaşmaya çalıştım. oluşturduğum bu listede ilkokul öğretmenimden ortaokuldaki tarihçiye, eski kızarkadaşımın annesinden, iş görüşmesine katıldığım ik sorumlularına kadar birçok kişi var. bazende incide beğenmediğim yorum ve nicklere göre, yazarların bilgilerine ulaşmaya çalışıyorum, fırsat buldukça onlarıda listeye ekliyorum.
apartman boşluğuna bakan odamın cdıbına konan güvercinlere zaman zaman, sessizce yaklaşıp, çıplak elle kafalarını koparıyorum. gördüğün gibi çok sessiz hareket edebilme kabiliyetimi arttırmaya çalışmakla beraber bıçak kullanmaktada ustalaştım. bunda öldürğüdüm güvercin cesetleri ve koluma açtığım yaraların payı büyük. bu arada babamın yadigar tabancasına ve ateşli silahlara zaten askerdende aşinayım. bütün bunları neden mi anlatıyorum dostum?
çünkü bunlar beni hayata bağlıyor ve bence bu uğurda ölmek bir şereftir. seninde bu sözlükte takılmandan dolayı aynı hisleri paylaştığını yani hayatta kendini önemsiz hissettiğini düşünüyorum. eminimki sende dğer verildiğini bilmek ve gerçek bir amaç uğruna ölmek istiyorsundur.
istersen benim listemde adın olabilir ve o listede olmanın ikimizede farklı şekilde kazandıracağı mutluluk ve onuru hakedebilirsin
nedersin dostum?

özet: benim için önemli gördüğüm kişilerden oluşan bir liste hazırlıyorum, sende adını verebilirsin böylece en azından bizler birbirimizin değerini biliriz
saygılar sevgiler

Konunun teknik yönü kadar, felsefi yönünün de çok zor ve pek çok tartışmayı tetikleyecek nitelikte olduğu herkezce kabul görmektedir. Bu nedenle konuya ünlü bir kaç fizikçinin kuantum hakkındaki düşünceleriyle, bu işin ne denli çetin bir ceviz olduğunu vurgulamaya çalışarak başlamak istiyorum.

Bristol üniversitesi fizik bölümünden Robert Gilmore'un, Alis Kuantum Diyarında adlı yapıtının önsözüne şu sözlere yer verilmektedir.

"Yirminci yüzyılın ilk yarısında evren anlayışımız tümüyle alt üst oldu. Eski klagib fizik kuramlarının yerini, dünyaya bakış açımızı değiştiren, kuantum mekaniği aldı. Kuantum mekaniği, yalnız eski Newton'cu mekaniğin ortaya attığı düşünceleri değil, sağduyumuzla da pek çok açıdan uyuşmazlık içindedir. Yine de bu kuramların en şaşırtıcı yanı, fiziksel sistemlerin gözlenen davranışını, önceden haber vermedeki olağanüstü başarısıdır. Kuantum mekaniğinin bize saçma geldiği anlar olabilir. Fakat doğanın izlediği yol budur. Biz de buna uymak zorundayız."

Kaliforniya Teknoloji Enstitüsünden Prf. Rıchard Feynman; kuantum mekaniği ile ilgili öğrencilere verdiği bir konferansta, konuya şu espiri ile başlıyor.

"Kuantumu anlamak gerçekten zor. Ancak gerçekte bu zorluk pgibolojik. Kendinize sürekli " ama bu nasıl olabilir " diye sormanızın yarattığı sıkıntıdan kaynaklanır. Sorduğunuz her soru, onu anlaşılmış bir şeyler cinsinden görmek arzusunun dışa vurumudur. Onu alışılmış bir şeye benzeterek açıklayacak değilim. Yalnızca açıklayacağım.

Bir zamanlar gazetelerde " Görecelik " teorisinin sadece oniki kişi tarafından anlaşıldığı yazılmıştı. Hiçbir zaman öyle bir dönem olduğunu sanmıyorum. Onu yalnız tek bir kişinin anladığı bir dönem olabilir, çünkü, daha kaleme almadan önce bu teoriyi fark eden kişiydi o. Ancak onun çalışmalarını okuyan birçok kişi Görecelik teorisini şu veya bu şekilde anladı. Buna karşın, kuantun mekaniğini kimsenin anlamadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Bu nedenle, anlatacaklarımı gerçekten anlamanız gerektiğini düşünerek dersi ciddiye almayın; Gevşeyin ve bu işin keyfini çıkarın."

Yine ünlü bir bilim adamı, "Kuantum fiziğini anlayamazsınız, ona sadece alışabilirsiniz" diye bir yorum getirmiştir.

Erdal inönü ise, "Kuantum fiziğini anlamak için güçlü bir empatiye, yani olayları ve düşündüğünüz hipotezin deneyini kafanızda yapabilmelisiniz" demiştir.

Ve son olarak Danimarkalı ünlü fizikçi Niels Bohr; "Kuantum fiziği kafanızı karıştırmadıysa onu tam olarak anlamamışsınız demektir."diyerek, beklide bu konuya son noktayı koymuştur.