Halid bin Ebi Dücane, babası Ebi Dücane’den şöyle aktarıyor:
Bir kere Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) e giderek derdimi anlatmak için şöyle dedim:
“Ya Resülellah! Bir keresinde ben yatağımda yatarken evimde değirmen sesi gibi bir gürültü, arı uğultusu gibi bir uğultu duyduğumda ve şimşek çakışı gibi bir parıltı gördüğümde, korkulu bir halde dehşet içerisinde başımı kaldırdım ki bir de ne göreyim!
Evimin ortasında bir gölge uzayarak yukarı doğru çıkıyordu. Ona yaklaşıp derisine dokunduğumda, cildini kirpi derisi gibi buldum. O anda yüzüme ateş kıvılcımları gibi bir şey saçtı. O zaman beni ve evimi yaktığını zannettim.”

Bunları duyan Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): “Ey ebu Dücane! Kabe’nin Rabbine yemin olsun ki (cinlerden) senin evinde bulunlar kötü ziyaretçiymişler. Ey ebu Dücane! Senin gibi birisine hiç eziyet edilir mi?” buyurduktan sonra “bir kalem ve kağıt getirin” buyurdular.

Kağıt kalem getirildiğinde bunu Ali bin Ebi Talip’e (Radıyallahu anh) uzatarak “Ey Hasan’ın babası yaz!” diye emir buyurdu.

“Alemlerin Rabbi olan Allah’ın Resulü muhafazid’in hayır dışında bir şey için evlere gelen tüm ziyaretçilere, sakinlere ve Salihlere fermandır.

Ya Rahman! Biz ve size geniş haklar tanınmıştır. Eğer sen çok tutkun bir aşık veya izinsiz giren bir tacir ya da hakkı arayan bir kişi yahut iptale çalışan biri isen işte Allah’ın kitabı gerçekten bize ve size karşı hakkı konuşmaktadır.
“Biz yaptıklarınızı şüphesiz bir bir kaydediyoruz.” (Casiye 29’dan) “Elçilerimiz yapmakta olduğunuz hileleri yazmaktadır.” (Yunus 21’den)

Artık bu fermanın sahibini terk edin ve puta tapanlara, Allah’tan başka ilah olduğunu iddia edenlere gidin.

“O’ndan başka hiçbir ilah yoktur. O’nun zatından başka her şey yok olacaktır. Hüküm O’nundur ve siz ancak O’na döndürüleceksiniz.” (Kasas 88) “Mağlup olacaklardır. Ha, Mim” (Mü’min 1) “Yardım göremeyecekler. Ha, Mim ‘Ayn Sin Kaf” (Şura 1-2) “Allah düşmanları dağıldı ve Allah’ın hucceti (hedefine) ulaştı. Güç ve kuvvet ancak Yüce ve Büyük olan Allah iledir. ‘Onlara karşı Allah sana yetecektir. O ziyade işitendir, hakkıyla bilendir’” (Bakara 137’den)

Ebu Dücane (Radıyallahu anh) bundan sonra şöyle anlattı:
Bu mektubu alıp katlayarak evime zütürdüm ve onu başımın altına koydum. O gece uykumdan çığlık atan bir sesin haykırışıyla uyandım ki o ses ‘Ey Ebu Dücane! Lat ve Uzza’ya yemin olsun ki bu kelimeler bizi yaktı. Arkadaşın (Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) hakkı için bu mektubu bizden kaldır. Bir daha senin evine dönmeyeceğiz” diyordu.

O zaman ben: “Efendim Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) hakkı için, ben ona danışmadıkça bu mektubu kaldırmayacağım” dedim. Böylece duyduğum inilti, bağırtı ve ağlama yüzünden o gecem çok uzun geçti.

Sabah olduğunda doğru gidip Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ile beraber sabah namazını kıldım ve o gece cinlerden duyduklarımı ve onlara ne dediğimi kendisine bildirdim.

Bunun üzerine Resulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
“Ey Ebu Dücane! O topluluktan mektubu kaldır. Beni Hak Peygamber olarak gönderen Zat’a yemin ederim ki onlar bu azabın acısını kıyamete kadar hissedecektir.” Buyurdu. (Beyhaki, Delailü’N-Nübüvve, no: 3044, 8/188)
NOT: DUANIN ARAPCASI INTERNETTE VAR KNK