kşsmen babamın kazasını önceden bilmişti ama nasıl? Kafamda milyon tane soru işareti vardı ama bu sefer en ince ayrıntısına kadar okuyacaktım kitabı dükkanın kapısını açmaya yeltendiğim de esnaftan cenazeye gelemeyenler taziye verdi. Dükkana girdiğimde tekrar içim titremeye başlamıştı çünkü burda ki her şeye babamın elinin değmiş olmasının verdiği hüzün çökmüştü içime. Kitap kaldırdığım rafta duruyordu. Kitabı alıp hemen dükkanı kapatıp eve doğru yola çıktım.

Eve geldiğimde annemlere uyuyacağımı kimsenin rahatsız etmemesini söyledim ve odaya girip kapıyı kilitledim. Çalışma masama oturdum. Kitap önümdeyken derin bir nefes aldım. Korku ve heyecan vardı içimde neden olduğunu bilmediğim bir şekilde, altı üstü bi kitap diye düşünmeye başladım ve birden resmen kendi sesim bana karşılık geldi. Ama babanın ölümünü sana söyleyen bir kitap diye. Tesadüf müydü? yoksa gerçekten bilmiş miydi? Kitabın yazarına bakmak aklıma geldi ama yazar ismi yoktu. Şaşırmamıştım.
Kitabı açtığımda dehşete düşmüştüm. Tüm o tarihler anlatılan hayatlar.. Hiç birinden eser yoktu. Onların yerine farklı farklı büyülerin tarifi vb. şeylerle doluydu. Baştaki yazının kaybolma olayını sersemliğe bağlamıştım ama bunun acıklaması yoktu. Adım kadar emindim o tarihlerin ve hayatların yazılı olduğuna.. Tek tek baktım ama hiç bir tarihe denk gelmedim. Açıkcası gerçekten korkmaya başlamıştım. O sırada sayfaları değiştirirken MUM BÜYÜSÜ diye bir yazı gözüme ilişti. Okumaya başladım. Farklı renkteki mumlarla birilerine büyü yapılabileceğinden bahsediyordu. Okumaya devam ettiğimde açıklamasına göre kırmızı mum: Aşk, sevgi ve cinsellik, yeşil mum: Şifa ve hastalıklardan arınma, siyah mum ise şer ve kötülük bağlama olarak belirtiliyordu. Böyle şeylerin gerçekliğine inanmamıştım hiç ama denemekten ne zarar gelirdi ki? diye düşünüyordum. Yapılışını okumaya başladım..
Mum büyüsü için beş adet kırmızı mum alınır. Bu mumların şekilleri çok önemli değildir. Önemli olan renkleridir yani mumların beyaz olmasıdır. Ayrıca dikkat edilmesi gereken bir husus da mumların nispeten küçük olması yani kısa sürede eriyip bitecek cinsten olmasıdır. Çünkü her mum bir gece yakılıp bitirilecektir. Bundan dolayı küçük boy mum kullanılması daha faydalıdır.
Alınan beş adet mumun her biri ayrı gecelerde yakılıp bitirilecektir. Binci gün hangi mumun hangi gün yakılacağı kararlaştırılmalıdır. Yani her gün rastgele bir seçimle mumlar yakılmaz. ilk günden itibaren hangi mumun hangi gün yakılacağı bellidir.
Aklıma koymuştum yapacaktım bunu. Hemde beni sırf üniversite okuyamıcam diye terk eden kıza yapacaktım. inanmıyordum ama deneme isteğim çok fazlaydı. Mumları almak için dışarı çıktım. Çıkarken annem Uyumayacak mıydın oğlum? dedi. Sert bi şekilde Ama uyumadım ! dedim. Annem başını eğdi ve mutfağa gitti. Birden neden bu şekilde sert cevap verdiğime şaşırdım oysa ki kadın hiç bir şey söylememişti. Arkamı dönüp evden çıktım. 2

Mumları alıp evin yolunu tuttuğumda, eve girince annemden özür dilemeyi düşünüyordum. Eve geldiğimde annem halen mutfaktaydı. Önce mumları koyayım yanına giderim diye düşündüm ve odama girdim. Mumları masamın üzerine, kitabın yanına bıraktım ancak yoldayken içimde olan özür dileme arzusu yok olmuştu sanki. Kapıya kadar gitmiştim ancak açmadım, kilitledim. Mumları çıkardım ve kitabı açıp büyünün ilk uygulamasını okumaya başladım.
1. gece mumlardan biri alınır ve "dezpike ven ha" sözleri söylenerek mum yakılır. Mumun bir tabak içinde yanarak tamamen erimesi gerekmektedir. Yanma işlemi bittikten sonra tabağın altındaki yanmış mum artığı sert bir cisimle kazınarak tabak temizlenir. Tabaktan alınan yanmış mum artığı büyükçe bir kumaş parçasına sarılarak muhafaza edilir.
Anladığım kadarıyla geceyi beklemem gerekiyordu. Geceye kadar uyumaya karar verdim. Yatağıma yatıp kitabı ve içindekileri düşünmeye başladım. Hayatım boyunca hep duyardım büyü gibi şeyleri ancak hiç inanmazdım. Bi an düşündüm ya işe yararsa? Bu kitabın içinde her şeye karşılık bir büyü olduğunu düşününce, yapabileceklerim aklıma geliyor ve yüzümde tuhaf bir gülümseme beliriyordu..

Ertesi gün baya enerjik uyandım. Odamdan çıktığımda annem kahvaltı hazırlıyordu. Annemi öptüm ve Günaydın. dedim. Yüzü gülmüştü uzun süreden sonra Günaydın oğlum dedi. Kahvaltıyı yaptıktan sonra tekrar odama geçtim. Biraz internette takıldıktan sonra kitap yine aklıma geldi. Kitabı alıp içini karıştırmaya başladım. Gerçekten de içinde her türden büyü vardı. Aşk büyüleri, sağlık büyüleri, büyü bozma hatta tabiri caizse kara büyüler.. Herşey mevcuttu kitapta. Birden gerçekten işe yararsa bu kitapla neler yapabileceğim düşüncesi beni gerçekten mutlu ve iyi hissettiriyordu. Kitabın başında ne kadar vakit geçirdiğimi bilmiyordum fakat hava kararmıştı. Annem kapıyı tıklattı ve Oğlum yemek yiyicez dedi. Canımın istemediğini belirttim. Gece olduğunda kitaptan büyünün diğer kısmına göz attım.

2, 3 ve 4. gecelerde de 1. gece kullanılan tabakta birer mum yakılır. Diğer işlemler ilk geceki gibidir. Ancak bu üç gece söylenen tılsımlı sözcükler şunlardır: derlike zen ka şeklindedir.
Her gece yaptığımda o heybetli nefesi arkamda hissediyor, korkuyor daha sonra da güvende olduğum hissine kapılıyordum. Bu böyle 4. geceye kadar devam etmişti. Sonunda son geceye yani 5. geceye gelmiştik. Kitabı açıp son kısmı okumaya başladım.

'' 5. gece son mum, "karbike fen na" sözleri ile yakılır. Mumun bitimine doğru mumun etrafında tam dört defa dönülür ve her dönüşte aşık edilecek kişinin adı ile annesinin adı kısık sesle zikredilir. Mesela "Zehra'nın oğlu Murat" gibi.

Burada kişinin annesinin adının da anılma sebebi neseb bağının baba üzerinden ilerlememesi annenin soyu üzerinden yürümesidir. Ancak günümüzde soyadın alınması da dahil her şey baba soyuna göre yapılmaktadır. Sadece mum büyüsünde değil diğer bütün büyü türlerinde de anneden gelen soy, baba soyundan daha öncelikli kabul edilmektedir.

5. Mum da bittikten sonra bu mumun da yanmış kısmı alınır ve önceden toplanan mum artıklarının bulunduğu bez içine konur. Mum artıklarının bulunduğu bez parçası başka bir bezle sıkıca sarılıp bağlanarak yerleşim yerlerinden uzak, tenha bir yere gömülür. Gömülme işleminin beşinci gecenin sabah güneşi doğmadan yapılması gerekir.

işte bu gömülme işleminden sonra artık büyü tutmaya başlamıştır. Bu aşamadan sonra 5. gecenin sabahında "deliler gibi aşık" bir şahıs ortaya çıkacaktır. ''

5. Mumu yaktım..
Her dönüşte Dileğin kızı merve diye mırıldandım. Mum bittikten sonra tıpkı anlattığı gibi onunda kalıntılarını kazıyıp örtüye sardım ve evden çıktım. Ne kadar yürüdüm bilmiyorum tarla gibi bir yere gelmiştim. Biraz daha orta kısımlarına gidip küçükçe eşip oraya örtüyü gömdüm ve evin yolunu tuttum. Nedense içimde olacağına dair büyük bir his vardı ama yine de inançsızlığım daha ağır basıyordu. Eve döndüğümde kitabı dolabıma kaldırdım ve uyumak için yatağıma yattım ancak uyuyamıyordum heyecandan.. Acaba işe yarayacak mıydı? Yararsa bundan sonra neler yapacaktım? Bu sorular hem beni mutlu ediyor hemde heyecanlandırıyordu.
Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Yazdığına göre bu gün değişecekti bir şeyler, kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Balkona geçip bir sigara yaktım. Etrafı izlerken elimi eşofmanımın cebine attım ama telefonum orda değildi. Sigarayı kül tablasına bırakıp yatağıma gittim ve telefonumu alıp tekrar balkona döndüm. Sigaramdan nefes alırken telefonun ekranını açtım ve duman resmen boğazımda kalmıştı. Merveden 27 tane mesaj 4 te cevapsız arama vardı ama ne ara bu kadar mesaj atıp aramıştı? hiç duymamıştım. +

O an önemli olan onun bana ne yazdığı değildi. Sonuçta öyle yada böyle büyü işe yaramıştı. Gözlerim fal taşı gibi açıp ekrana bakıyordum. Nefesim hızlanmıştı. Mesajları açtığımda bana büyük bir yanlış yaptığını ve köpek gibi pişman olduğundan bahsediyordu. Birden yüzümde öyle bir gülümseme belirdi ki resmen yanaklarım acımıştı. En son mesajında buluşmak istediğini belirtmişti. Yeni mesaj bölümüne girip merveye tek bir mesaj yazdım..

Defol..

Kaç saat o şekilde durdum bilemiyorum. Kitabı alıp dükkanı kapadım ve evin yoluna düştüm tekrar. Eve döndüğümde annemin odası boştu. içim rahatlamıştı gitmiş olmasına fakat kardeşimin odasını da boş görünce tekrar deliye dönmüştüm. Mervenin numarasını engellediğim halde farklı farklı numaralardan arıyor ve bu durum beni baya hoşnut ediyordu. Odama geçtim ve kitabı açtım. Hırsımı yenememiştim anneme bunun bedelini ödetecektim.
Kitabı araştırmaya başladım. Çingene büyüsü adında bir büyü gözüme çarptı. Açıklamasında,
Çingene büyüsü, yapılan kişinin hayatını olumsuz yönde etkilemek için yapılır. Bu büyünün herhangi bir olumlu yanı bulunmamak ile birlikte iyilik amacı taşımaz. Tamamı ile kötülük amacı taşıyan bu büyünün karşıdaki kişiye etki yapmaması için tek seçenek vardır, o da O kişinin çingene kanı taşımasıdır.
Yazıyordu.. Annemde çingene kanı da olmadığına göre tam benim istediğim tarzda bi büyüydü bu..
Okumaya başladım..

Çingene büyüsü daha çok köylerde ya da şehirlerin kenar mahallelerinde uygulanabilen bir büyüdür. Zira yapılış aşamasında bazı zorluklar vardır. Zorlukların en büyüğü de kesilmiş hayvan leşinin gömülme meselesidir.
Bu büyüde önce tüyleri tek renk olan bir koyun alınmaktadır. Yani koyunun alacalı ya da benekli olmaması gerekir. Yünleri tek renkli olmalıdır. Beyazsa beyaz, siyah ise siyah.
Bu biçimde tüyleri tek renkli olan hayvan alınır. Büyü yapan kişi Reva ugna ezrul ve Desfur galsa vekh sözcüklerini şarkı şeklinde ezgili biçimde söyleyerek koyunu keser. Kesim işi bittikten sonra koyunun karnı açılarak yüreği alınır.
Koyunun kesilmiş kafası, alınmış yürek ve geriye kalan kısımlar üç farklı çukura ayrı ayrı gömülür. Burada sembolik olarak kişinin bedeni, aklı ve duyguları birbirinden ayrılmıştır. Bu üç önemli hususu kişi artık istese de bir araya getiremeyecektir. Yani kendisine büyü yapılan kişinin bedeni, zihni ve duyguları birbiri ile uyumsuzluk gösterecektir.
Okuduğumda gerçekten o şekilde bir koyunu bulmanın zor olacağı aklıma geldi ama ne olursa olsun bulup yapacaktım. Evin az aşağısına kurulan pazar aklıma geldi. Hemen çeketimi alıp evden çıktım. Bahsedilen şekildeki koyunu bulmak zor oldu ama buldum. Koyunu eve zütürürken üst komşum hasan amcayla karşılaştım.
- Hayırdır evlat kurbanı baya erken almışsın dedi gülerek.
+ Adak amcacım dedim. Allah kabul etsin gibi bir şey söyledi fakat tam duyamadım. Eve doğru devam ettim. Koyunu banyoya koydum ve gece olmasını bekledim. Koyunu güpegündüz o sözlerle kesemezdim. Gece olunca daha önce mumları gömdüğüm tarlaya doğru yola çıktım..

Yusuf benim için oturma odasına yatak hazırlarken ben olanları düşünüyordum. Birden Yusuf'un sesiyle irkildim. Senin için dua edicem kardeşim.. diyerek gülümsedi. içimi rahatlatmıştı böyle söylemesi nedenini bilmediğim bir şekilde, gülüp kafamı salladım. Yusuf, Ben yan odadayım kardeşim. Bir şey olursa seslenmen yeterli saatin kaç olduğunu önemseme dedi. Bende Sana ne kadar teşekkür etsem az kardeşim. Bu yaptıklarını unutmucam elbet karşılığını verme fırsatım olur bir gün kardeşim. dedim dudaklarımı içe doğru bükerek. Bundan kurtulduğunda bir kere Allah razı olsun dersin bana yeter kardeşim.. dedi ve gülümseyerek odadan çıktı.
Yatağa uzandım ve nasıl böyle bir yanlışa düştüğümü düşünmeye başladım. Gözüme uyku girmiyordu. Korkuyor muydum yoksa tuhaf bi heyecan mıydı bu anlayamıyordum ama gözlerim öylece açıktı. Birden yine o sesi duydum..
Tueal iilay !
Birden o kadar sıkıldığımı ve bıktığımı hissettim ki artık bununla uğraşacak gücümün olmadığını fark ettim. Ne olacağı umurumda bile değildi. Mırıldanarak gibtir git ulan artık dedim kendi kendime ve hayatımın hatasını yaptığımı o an anladım. Birden omzumda iki koca el gibi bir şey hissettim. Beni hızlıca yatakta bir sağa bir sola çekti ve birden aynı eli boğazımda hissettim. Beni resmen yatağın üstünde boğazımdan tutarak kaldırmıştı. Ellerim aşağı doğru sarkmış ve yutkunamıyordum. Nefesimi toplayabilsem Yusuf'a bağıracaktım ama boğazımı gittikçe daha fazla sıkıyordu. Gözlerim kararmaya başlamıştı ki kapı açıldı yusuf bağıra bağıra ve ellerini havada sallayarak içeri girdi.
FETUHNA HABiSUL FENNAH ! FETUHNA HABiSUL FENNAH ! FETUHNA HABiSUL FENNAH !
Birden boğazımdaki eller kayboldu ve yatağın üstüne düştüm. Öksürüyordum. Yusufa baktığımda ellerini dizine koymus hızlı hızlı derin nefesler alıyordu. Ne yani? Bana dokunabiliyor mu? Bu nasıl olabilir yusuf delircem bana yardım et dedim yalvarırcasına, yusuf ise halen hızlı hızlı nefes alıyor ve yere bakıyordu. Tekrar Yusuf yardım et bana gelip dokunan o muydu? Cânn mıydı? Bu kadar güclüyse ne yapacağım ben? dedim. Yusuf halen elleri dizlerindeyken kafasını bana çevirdi ve kafasını hayır anlamında sağ sola sallayarak Hayır kardeşim.. Sadece sana mesajını ileten elçi bir cindi bu. O yüzden bu kadar kolay kovabildim.. Şayet ki gelen Cânn olsaydı.. lafını bitirmedi.
Cânn olsaydı ne yusuf? dedim. Cânn olsaydı şuan çok çok daha kötü bir durumda olabilirdin.. dedi. Gözlerim birden boşluğa bakar olmuştu. Artık yaşamak dahi istemiyordum resmen. Yusuf nefesini toparlamış yanıma gelmişti. Yatağa oturdu ve Bence ikimizde de uyku denen bir şey kalmadı. Kahve yapayım da oturalım sabaha kadar dedi. Başımı sallayarak onayladım..

Yatağın üstünde öylece ne kadar kaldığımı bilmiyordum. Ancak artık daha mutluydum. Babam yaşıyor ve bi yerlerdeydi. Belli ki bana yardım etmek istiyordu. Hatta durumumdan haberdar bile olabilirdi. Çünkü kitabı biliyordu. Belki de durumumdan haberdar olduğu için bana yaklaşmamıştı. Ben ise öncelikle bu kadını bulmalıydım çünkü bütün sevdiklerimi kaybediyordum bu olaylar yüzünden, babamı tekrar kaybedemezdim. Otobüs biletimi aldım ve otobüse bindim.

Ankara'ya vardığımda otogardan bir taksiye binip taksiciye adresi verdim. Yolda giderken bu kadınla ne konuşacağımı ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım. Eğer bunu bana yapan oysa beni tanıyacaktı. Yapan oysa bunu tersine çevirmekte istemeyecekti. Kadını buna zorlayacak mıydım? yoksa konuşup benle olan derdini mi öğrenecektim. Kararsızdım. Akışına bırakmaya karar verdim. Ne olacaksa o an olup bitecekti. Zaten artık fazlasıyla yorulmuştum..

Taksici eve getirdiğinde parasını verip teşekkür ettim. Ev eski bir konağa benziyordu. Kapıya geldiğimde çalıp çalmamayla alakalı bi an tereddüt ettim ama daha sonra çaldım kapıyı.. Kapıyı orta yaşlarda gözlükle esmer bir kadın açtı. Bu, o değildi. Buyrun? dedi. Ayşe hanım için gelmiştim ama diyerek yanıt verdim. Bir dakika dedi ve içeri gitti. Geri geldiğinde kapıyı biraz daha açarak buyrun dedi. içeri girdiğimde içime bir sıkıntı düştü. Ancak anlam veremedim. Bir kapıyı işaret ederek içeri de dedi. Teşekkür ettim ve kapıyı açtım.

içeriye girdiğimde tekerlikle sandalye de biri camdan dışarı bakıyordu. Bana doğru döndü. Bu o idi. Beyaz tenli saçları uzun 30 lu yaşlarda biriydi. Fotoğrafında daha gençti. Hoş geldiniz dedi. Hoş bulduk diyerek karşılık verdim. Buyrun oturun dedi. Oturdum. ilginç bir şekilde beni tanımamıştı. Ancak tanımadığı birine evinde neden böyle davranıyordu? Hemen konuya girdim. Siz Ayşe Zaloğlu musunuz? dedim. Evet anlamında kafasını salladı. Cebimden işaret büyüsünü çıkardım. Bunu siz mi yaptınız diye gösterdim. Bi anda yüzü düştü ve üzgün bir ifadeye büründü. Kafasını eğmişti. Kafasını kaldırıp evet ben yaptım. diye karşılık verdi.

Peki ama neden? diye sordum. Ben bu işlerle para kazanıyorum. Gördüğün gibi tekerlekli sandalyeye hapsim dedi. Yani bunu size başkası yapmanız için para verdi öyle mi? dedim. Başıyla onayladı. Peki kim yaptırdı bunu diye sordum. Kapıda girerken kimliğine bakan oldu mu? Kimin kime yaptırdığıyla ilgilenmem ve bu işleri de sevdiğimden yapmıyorum. Paraya ihtiyacım var. Bi şekilde geçinmem gerekiyor dedi. Buraya kadar bir hiç için gelmiş olamazdım. Kağıdı uzatıp, bunu yok etmenizi istiyorum. dedim. Yapamam dedi. Öfkelenmiştim. Peki, bu işaret büyüsüyle beni kime işaretlediğini biliyor musun? Şuan buradayım. Buraya gelirse ne olacağından haberin var mı? dedim. Hangi cin senle uğraşıyorsa ona. Buraya cinler giremez evin her yeri mühürlü diye yanıt verdi. Her hangi bir cin değil dedim. Nasıl yani? diye sordu. +

Cânn dememle kadının gözleri yuvalarından fırlayacak gibi oldu.