Harmancık köyü daha önce adını duyduğum bir köydü... Manzarası , havası falan bayağı meşhurdu.
Yazın bütün Bursa sıcaktan yanarken orada millet montlarla oturuyordu.
Neyse , dağın tepesindeki köye varmıştık...
Okan'ların evde çok insan olduğu için köyün meydanında bir süre bekledik... Köylü baştan aşağı beni süzüyordu anlamadığım bir şekilde...
Daha sonra Okan'a evden telefon geldi. Hadi gidiyoruz eve dedi ve eve doğru yürümeye başladık.
Güzel köymüş burası Okan dedim... Öyledir öyledir , geceleri daha güzeldir. Göreceksin zaten bugün dedi.
Görelim bakalım dedim ve Okan'ların eve varmıştık.
Evde sadece Okan'ın annesi , babası , abisi , kardeşi ve abisinin nişanlısı vardı...
O kalabalıktan eser kalmamıştı adeta...
Babası odanın içinde Kur'an olduğunu sandığım bir kitabı okuyordu.
Ailenin diğer fertleri girişteki minderlere oturmuş , karınlarını doyuruyorlardı...

Rüyamda Okanların evindeydim... Güneş yeni doğuyordu.
Bi yatak odasındaydım. Odanın içinde hayvan sakatatları , arapça yazılı kağıtlar , çok sayıda muska ve sallanan üstü örtülü bir beşik vardı.
Beşikte bebek ağlıyordu , yavaşça beşiği açtım.
Alnında tek gözü olan , kolları ve bacakları henüz oluşmamış ve her tarafı kan içinde olan bir bebek ağlıyordu.
Arkamı dönmemle Defne'yi gördüm.
Bizim bebeğimiz o , senin ruhundan benim gücümden o diye bağırıyordu.
Kapıya doğru koşmak kaçmak istiyordum ama olmuyordu...
Ve uyanmıştım.
Vedat yanımdaydı , korkarak bana bakıyordu.
Arapça bir şeyler söyleyip bağırdığımı ve Vedat beni uyandırmaya çalıştıkça ona ve ailesine küfürler ettiğimi söylüyordu.
Pgibolojim allak bullak olmuştu.

Bursa Fidyekızık köyünde bir yerdi... Bu köy zaten Bursa'da sık sık cinlerle alakalı olaylarda anılırdı.
Geceyi sokakta geçirmiştim... Gözüme uyku girmiyordu.
Günü Bursa merkezinde geçirdim... Emir Sultan Hazretlerine gidip dualar ettim. Bütün günümü bu tarz işlere ayırdım...
O sırada telefonum çaldı... Arayan okuldan arkadaşım Selim'di...
Okan'ın ve ailesinin evde ölü bulunduğunu , intihar şüphesi olduğunu söyledi...
Tekrar taksiye atlayıp Harmancık'a geri döndüm...
Okanların evinin önünde polis şeriti vardı... Olay yeri inceleme bitince polislerden bilgiler aldım...
Bütün aile fertlerinin kendini astığını , herhangi bir darp izinin olmadığını söylemişlerdi..
Ben nasıl olur diye düşünürken olay yeri inceleme ekipleri evin içinden çıkmıştı... Mühür vurulmadan içeriye girip evi incelemeye başladım.

Sabah olmuştu... Bütün gece Defne'yi düşünmüştüm. Nasıl olduysa aklıma girmişti ve çıkmıyordu... Acaba Okan'ın düşündükleri doğru muydu farkında olmadan Defne'ye aşık mı olmuştum...
Vedat benden ürküyordu , haklıydı.
Sabah olunca yurda döndüm... Bavulumu ve eşyalarımı topladım...
Gece saat 23'e biletim vardı.
Memleketim olan Çanakkale'ye gidecektim...
Okuldaki işlerimi hallettim , arkadaşlardan helallik istedim ve son kez yurt paramı yatırmak için yurda gittim.
Odama çıkarken yurdun güvenliği Okan'ın yanında bir kadınla geldiğini ve beni aradıklarını söyledi.
Nerdeler şimdi dedim.
Yurdun sahibiyle odadalar dedi...

Terminale gittim... Kafamda tonla soru işareti vardı.
Defne diğer insanlardan çok farklıydı , ondaki fark neydi
Annesi neden beni etraflarında istemiyordu , beni köye davet eden Okandı...
Peki Okan neden bana böyle davranıyordu ve o bahçede olanlar neydi...
Bütün bunları düşünürken zaman su gibi geçmitşi..
Otobüse atlayıp Çanakkale'nin yolunu tuttum... Biraz temiz hava iyi gelecekti.
Annemler Geyikli'ye gitmişlerdi... Sezon geliyordu , oralar şimdi canlanır ne güzel kafamı dağıtırım diye seviniyordum.
Yolculuk devam ederken gece saat 2 gibi Balıkesir Bandırma'da mola verdik...

Sabah olmuştu... Köy muhtarını tekrar aradım... Sağolsun açtı telefonu.
Köyde durumlar ne muhtar bey diye sordum... Ortalığın sakin olduğunu sordu. Okan'ın ve ailesinin durumunu sordum , atlatmaya çalışıyorlar ama her gece evden bağırış çağırış duyuyoruz dedi.
Sonuçta evlatları intihar etmişti , normaldir diye düşündüm.
Defne'den ses soluk var mı dedim... Defne geri gelmez artık yeğenim dedi.
Hayırdır abi dedim.
Kapının önüne sandığını koymuşlar , almaya kimse de gelmedi oracıkta öyle duruyo... Biz de almıyoruz ayıp olmasın diye dedi.
Şu sandığın içinde neler var bi baksana muhtar bey dedim... Yok evladım olmaz , Defne'ye ulaşamadık. Eğer sen tanıyorsan sana postalayalım , sen Defne'ye verirsin dedi.
Defne ile buluşmak için bir fırsattı üstelik sandıkta olanları da görecektim.
Adresimi verip muhtardan göndermesini istedim.

Yarım saat geçtikten sonra ben de aşağıya indim... Okan'ın abisine sarılıp köyden şehire giden minibüslerden birine atladım...
Olanlar kafamı çok karıştırmıştı...
Gece saat 2-3 gibi şehre vardım... Yurdun kapısı kapalıydı.
Okuldan Vedat diye bir arkadaşım vardı... Onu aradım , geceyi onda geçirebilip geçiremeyeceğimi sordum.
Sağolsun beni evine çağırdı...
Vedat'ın evine gittim , 10-15 dakika muhabbet ettikten sonra misafir odasına geçtim...
Ve kabuslarım devam ediyordu.

Kapıyı tıklatıp içeri girdim... Okan ve kız kardeşi ordaydı. Müdürden izin isteyip Okan'la yalnız konuşmak istediğimi söyledim.
Okan , kız kardeşi ve ben odama çıktık.
Okan konuşmuyordu. Kız kardeşi zaten henüz hiç konuşmamıştı sesini dahi duymamıştım.
Okan'a dün gece yaptıklarının nedenini sordum.
Sorularıma cevap vermeden
"Feres , soruma cevap ver... Defneyi ve kardeşimi dün bahçede bir şey yaparken gördün mü?"
Nasıl bir şey diye sordum ama bakışlarımdan anlıyordu... Ben yalan söyledikçe daha da sinirleniyordu.
"Eğer onları gördüysen buralardan uzaklaş... Bu sana arkadaş olarak vereceğim son tavsiye , çok geç olmadan git burdan." dedi.
"Ne olacak gitmezsem ?" dedim... Cevap vermeden çekip gitti.
Karşıdan karşıya geçerlerken farkettim , kız kardeşinin elbisesi dünkü elbiseydi ve yürüdüğü yerlerde kan izleri vardı...
Adımlarını takip ettim , bütün yurt kan izleriyle doluydu.
Temizlikçi kadına "Bu izler az önce de burda mıydı ?" diye sordum
Şaşırmıştı
"Yok evladım daha şimdi gördüm bunları" dedi
Sokağa koşup bir taksi çevirip Harmancık köyüne gidiyoruz dedim...

ÖZELDEN BiR ARKADAŞ SORDU , YARARLI OLACAĞINI DÜŞÜNDÜĞÜM iÇiN SiZLERLE PAYLAŞMAK iSTiYORUM.
HZ SÜLEYMAN CiNLERiN PEYGAMBERiDiR VE BUYURUR Ki
"YATSI EZANINDAN , SABAH EZANINA KADAR 3 KABiLE CiN GECE SiZi iZLER , KAPI EŞiKLERiNDEN PENCERE KENARLARINDAN SiZLERi GÖZLER... ONLARDAN KORUNMANIN YOLU DUADIR... "

SiZLERDEN RiCAM , HER ANINIZI HER SANiYENiZi DUAYA VE iBADETE AYIRMANIZDIR...

Bi yandan küfür ediyorum bir yandan evlerine yürüyorum... O sinirle Okan'ı oracıkta öldürebilirdim...
Kapıyı çaldım , evin lambası yanıyordu ama kimse kapıyı açmamıştı.
Tekrar tekrar çaldım , ses seda yoktu.
Arkada bahçe vardı , belki bahçedelerdir diye dolandım... Ve gördüğüm şeyden sonra bayılmıştım...
Bahçede Okan'ın daha 10 yaşındaki kız kardeşi bir makasla koyun kesiyor... Yengesi ve annesi de o çiğ etleri benim bavulumun içine atıyordu...
Gördüğüm son şey buydu... Uyandığımda Okan'ın abisi yanımdaydı... Bahçede gördüklerimin kabus olduğunu anlamıştım çünkü çantam yanıbaşımdaydı.
Ama bir gece önce annemin gördüğü rüyayı canlı görmüştüm... Üstelik Okan'ın kayalık alanda yaptıkları da cabasıydı...
Abisine bana ne olduğunu sordum.
Heralde Okan ona saldırınca adrenalinden dolayı bayıldığımı söylemişti... Nişanlısının beni bulduğunu ve onu aradığını.Hep birlikte beni odaya çıkardıklarını anlattı.

Rüyamda Okanların evindeydik... Bu sefer farklı bir odadaydım. Odada Okan'ın kız kardeşi vardı... Tencerede yemek pişiyordu.
Karnın aç mı ? diye sordu.
Açım , yemek var mı ? dedim.
Otur dedi... Önüme küp küp doğranmış haşlama etler koydu...
Yemeye başlamamla gözüm tezgaha ilişti... Bunlar o bahçede kesilen ve bavuluma atılan , taksinin ezdiği koyunun etiydi.
Kanı çok kirliydi ve berbat kokuyordu.
Yiyemiyordum , o sırada arkadan Defne gelip zorla yemeği bana yedirmeye başlamıştı. Tırnakları pisti ve etleri ağzıma sıkıştırmıştı.Ben ısırdıkça ağzımdan kanlar akıyor , Okan'ın kız kardeşi kahkalar atarak gülüyordu...
Uyandığımda annem başımdaydı...
Rüyamda arapçaya benzeyen bir dilde bir şeyler söylediğimi (Sonradan öğrendik , ibranice)
ve yıllar önce vefat eden babam hakkında ileri geri konuştuğumu söyledi.
Birbirimize sarılıp ağlamaya başladık...

FiNAL 5/5

Bir Ademoğlu ile bir cinni karşı karşıyaydı... Cinni , Ademoğlu'na büyü ile musallat edilmişti.
Büyüyü yaptıranlar cezasını çekmişti ama masumun ne suçu vardı ?
Bunları Samme'ye o kadar çok anlatmak , nedenini dinlemek isterdim ki...
Aslında daha çok o gün Okan'ın yanına o kadar çok gitmemek isterdim ki demem gerek heralde.
Uyandığımda hastanedeydim... O geceyle ilgili de pek bir şey hatırlamıyordum.
Kapı önünde Jandarmaların konuşmalarını dinliyordum...
Bulunduğumda 2 kolum ve sağ ayak bileğim kırılmıştı... Duvarda kan izlerimin olduğu ve kan kaybımın çok yüksek olduğu söyleniyordu...
Olay yerinde herhangi bir ikinci kişinin izinin olmadığı , köyün yıllar önce terkedilmiş bir köy olduğu söyleniyordu...
Okan A*** ve ailesini , Defne A***'yı , Hoca Mahir D*** ve öz annemin öldürülme suçlarından mahkemeye çıkarılacağımı duymuştum...
Bu cinayetleri benim işlediğim söyleniyordu...
Olay yerlerinde nasıl olduysa kendime ait kıyafetler , doku ve dna örnekleri bulunmuştu...
Bunca zaman bulunamayan şeyler , o köye gittikten sonra hallolmuştu...
Sonuç olarak Doğu'da güzel bir şehirde güzel bir esir hayatı yaşıyorum... Koğuşumdan ve arkadaşlarımdan da memnunum , en azından artık arkadaşlarım var.
Ama kanıma en çok dokunan da "ANNE KATiLi" olarak içeride yatmak... Olsun...
Çanakkaleye de Bursaya da gitmeye ömrüm el vermeyecek anlaşılan... Olsun...
Doktor bey sağolsun şimdi akıl hastası olduğumu mahkemeye yutturmaya çalışıyor ama ben olacağını sanmıyorum...
He bir de olay yerinden bir bez bebek bulunmuş... Sırtında Samme yazıyor.
Hani diyorlardı ya , "ya sen onları alacaksın , ya onlar seni... " anlaşılan kazanan ben olmuştum.
Belki hayatım mahfolmuştu ama , hayattaydım...
Umuyorum okuduğunuzda fazla ürkmezsiniz... Allah kimseye benim yaşadığım derdi yaşatmasın...

- Attila Cem Diyaroğlu

• Hikayeyi sizlere ileten ve bana pek çok konuda yardımcı olan sevgili "Feres"e çok teşekkürler...

Annem o gece komşu Selda teyzelerde kalacaktı... Kızı evleniyordu , davetiyeleri falan yazıyorlardı.
Ben de bütün gece evde sap sap takıldım.
Uzanırken bir an içim geçmiş , yine o kabuslara dönmüştüm.
Rüyamda Okanların evinde salondaydım.
Ortada bir tabut , etrafında ağlayan insanlar vardı. Bunlar Okan ve ailesiydi ama Defne yoktu.
Tabutun önünde abisinin fotoğrafı vardı.
Hepsi aynı anda dua mırıldanıyordu sesli sesli... Ancak daha önce duymadığım bir duaydı.
Ben onlara yaklaştıkça onlar daha yüksek sesle duayı söylüyorlardı.Ben her adım attıkça ortalık gürültüden geçilmiyordu.O sırada gözlerim pencereye ilişti.
Pencerenin dışında Defne tabuta bakıp kahkahalar atıyor ve beni yanına çağrıyordu.
Okan ve ailesi üstüme doğru saldırmaya başlamışlardı , ben Defneye doğru kaçmak isterken Defne ortadan kaybolmuştu.
Az önce olduğu yerde şimdi hayvan sakatatları ve kıl parçaları vardı.
Arkamı döndüm ve Okan'ın o korkunç yüzünü gördüm...
Rüyamda son hatırladığım buydu uyandığımda ter içindeydim.

Yol boyu durmadan Okan'ı arıyordum... Her şeyi , tüm gördüklerimi açık açık anlatacaktım ama telefonları açmıyordu.
Harmancığa gelmiştik , taksiciye beklemesini rica ettim.
Köy kahvesi boştu. Kimseler yoktu ortalıkta... Okan'ların evine gittim. Hava kararmıştı. Işıklar yanıyordu , kapıyı çaldım.
Kimse açmadı , ses soluk yoktu.
Bu sefer bahçeden dolaşmak istemiyordum... Büyük bir sessizlik vardı ve o an çıkan gürültü ile ödüm kopmuştu.
Taksici kornaya basıp beni yanına çağırdı.
"Kardeş , biz kuzu ezmişiz ya... Bak arabanın altı kan dolu" dedi...
Kafamı eğip baktım , yine bir koyun ölmüştü.Bu köyde bir şeyler vardı.O sırada Okanların evinin kapısı açıldı.
Kapıyı Okan'ın annesi açmıştı... "Beylerimiz ormana gittiler , evde hanımlar var... Hayırdır Feres evladım." dedi.
"Defne ile görüşmem gerek." dedi
"Sen Defne'yi bu saatte göremezsin , onun helali askerde." dedi.
"Lütfen Defne ile konuşmam lazım." dedim.

Mutfağa gittim , ortada bir şey yoktu... Sadece değişik bir koku alıyordum.Önemsemeyip içerden bi sigara alıp balkona çıktım.
Denize baka baka içiyordum... O sırada gözüm Behçet'e takıldı... Bizim evin kapısının önündeydi.
"Behçet , napıyosun kardeşim ?" dedim.
"Seni koruyorum beyim" dedi.
"Gidip evine yat hadi ben kendi kendimi korurum" dedim.
"Yok olmaz ben emir aldım seni korucam" dedi
"Kim verdi sana emri" dedim gülerek
"Sen ona Defne dersin ama adı başka , bilirim" dedi.
Şok olmuştum. Dilim , nefesim , nutkum tutulmuştu... "Behçet bekle beni" diyip aşağıya indim...
O da ürkmüştü , bana bakıyordu...
"Sen Defne'yi nerden biliyorsun." diye sordum...
Sonuçta delidir ama bu yaptığının bir açıklaması yoktu...
Sorularıma istediğim cevapları vermiyordu , sinirleniyordum ama belli edemezdim sonuçta Behçet günahsız , saf bir çocuktu.
Ama bu olanlar artık katlanılmaz bir hal almıştı.
Evde olanlara aklım ermezken şimdi Behçet'in dedikleri iyice kafamı karıştırmıştı...

Gece kabusumda bu sefer köyün meydanındaydım... Her yerde cenazeler vardı. Bütün köylü bembeyaz kefenlere sarılmış , öylece duruyordu.
Cesetlerin arasında Okan'ı arıyordum... içimden onun ölmüş olması için dua ediyordum... Okan'a benzer bir ceset bulup çevirmiştim ve heralde bir insanın başına gelebilecek en korkunç olayı gördüm... Yerdeki ceset benim cesetimdi... Arkamı döndüğümde annem sinirli bir surat ifadesiyle "sana o köye gitme demiştim" diye bağrıyordu ve onun arkasında Defne gülümsüyordu...
Uyandığımda Vedat bana tokat atmıştı... "gibtir git evimden huur evladı" diye bağırıyordu... Vedat ne oldu kardeşim naptım ben sana diye soruyordum ama Vedat'ın tek yaptığı şey bana küfürler edip yaka paça dışarı atmak oldu.

"Yıllar önceydi Feres... Ben , annem , babam , abim çok mutlu bir hayat yaşıyorduk...
Birbirimize destek oluyor , her günümüzü güzel güzel geçiriyorduk...
Günlerden bir gün abim senin gördüğün kabusları görmeye başladı" dedi.
Ben Okan'a kabuslarımdan bahsetmemiştim... Ama biliyordu...
"Saklamana gerek yok , biliyorum... " dedi...
"Abim kendi halinde bir adamdı... Ama ona büyüler yapıldı... Ona ifritler musallat edildi... O Defne var ya o Defne... Onun adı Samme.Onu abimin başına bela ettiler... "

Mola saati otobüsten indim... Hiç adetim değildir ama bi paket sigara aldım. Otobüs hareket edene kadar içmeye başladım.
O sırada telefonum çaldı... Şarjım çok azdı , baktım arayan Okan'dı.
"Sana buralardan uzaklaşman gerektiğini söylemiştim değil mi ?" dedi.
"Ben senden korkacak adam mıyım Okan" dedim
Ona karşı böyle konuşmam onu sinirlendiriyordu... Sesini sertleştirip
"Gördüğün sayılı dolunaylar... Bundan sonra çok fazla yatsı göremeyeceksin Feres... " dedi.
Açık açık tehdit ediyordu ama neye güvenerek bunu söylüyordu anlayamıyorum. Zayıf ve çelimsiz bir çocuktu. Silah falan da taşımazdı.
"Defne için ise sana söyleceklerim şu , aklın varsa onun adını bile anma... " dedi ve telefonun şarjı bitip kapanmıştı...
Asıl Defne konusu beni merak ettiriyordu ve yine soruma cevap alamamıştım...

Telefon lavabodan geliyordu... Lavaboya doğru yürüdüm. Elektrikler yanmıyordu. Korkmaya başlamıştım.
Okan nerdesin amk diye söylendim sesli sesli... Telefon meşgule atıldı.
Ama lavaboda ne telefon ışığı vardı ne de başka bişey... O sırada Okan'ı gördüm. Kızlar tuvaletinden çıkmıştı ama biraz panikti.
Ne arıyorsun lan sen orda dedim... Hiç kardeşim , başım döndü de kendimi buraya atabildim dedim.
Okan doğru söyle bak kardeşim bi durum mu oldu dedim.
Yok bir şey dedi... Arabaya doğru yürüdü.
Peşinden ben de gittim... Nereye gidiyoruz şimdi diye sordum.
Köye gidiyoruz... Bizim köyün insanları biraz farklıdır , baştan uyarayım.
Nasıl yani dedim.
Sinirli insanlardır , çoğu Erzurumlu zaten... Sinirli adamlardır bilirsin dedi.
Bilmem ama iyi bakalım Okan , dedim.
Yola koyulduk...

Nefes bile almadan Okan'ı dinliyordum... O anlatmaya devam ediyordu ;
"Bu büyüyü ona kim neden yaptırdı bilmiyoruz... Ama biz her şeye rağmen Samme'yi gelin aldık... Onu evimize getirdik" dedi.
"O bir cin mi ? Peki nasıl olur , saçmalık bu" diyip gitmeye çalıştım , kolumu tuttu...
"Bak Feres... Seni buraya , bu köye , bu eve çağırmamda sebep vardı... Bu işleri bilen bir hocayla konuştuk... Samme'yi büyüleyip gördüğü ilk yabancı erkeğe musallat olması adına adaklar adadık , kurbanlar kestik , büyüler yaptık... O musallat edilecek erkek de sensin... " dedi.
Ağlamaya başlamıştım... Çünkü biliyordum , o an itiraf edemediğim şeyi bu sefer kabul etmiştim... Ben Defne'ye , yani Samme'ye tutulmuştum...
"Neden ben Okan" dedim...
"Ece... " Dedi...
"Ece'yi nasıl sevdiğimi biliyordun , ama onu elimden aldın... Efendi adamım diye geçinip kıza yapmadığın binliği bırakmadın" dedi...
Yüzünde yine o sinirli hal belirmişti...
"Biz Samme'yi sana musallat edip abimi kurtardık sanıyorduk ama anladık ki beceremedik... Samme'nin şerri abimin dayanıklılığını yendi... Dayanamayıp intihar etti." dedi... "Senin de sonun o olmadan , kurtar kendini." dedi...
Hiç bir şey diyemeden dışarıya çıktım... içerde 2 dakika daha kalsam Okan'ın katili olacaktım çünkü...
Ondan sadece bu büyüyü yapan sözde hocanın adresini istedim.