cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

uopoooooooooooooo

sonra o hışımla evin yolunu tuttum. eve vardım. anahtarım yoktu. usulca tıklattım kapıyı, kapıyı babam açtı. gördüklerim karşısında şok oldum.. bir eli şeyindeydi gel kızım içeri buyur diyordu ve çırılçıplaktı.. içeri girmemle beni tutup yatakğa atması bir oldu. üstümdeki kıyafetleri bir hareketle yırttı çıkarttı. babam tarafından gibilcektim farkındaydım engel olamıyordum.. önce ağzıma aldım 4 - 5 dk sonra ağzıma hunharca boşaldı. sonra zevkten ıslanan amımı yaladı ve benide boşalttı, beni yan yatırdı ve tazecik amıma pompalamaya başladı.. derken içime hönkürerek boşaldı dıbına kodumun çocuğu seni.

(bkz: gavat)

bi erkeğin, hem de orta yaştaki bir babanın bu haline şahit olmak ne yapacağımı şaşırtmıştı bana. o bırakana kadar yarıda kesmedim sarılışını. koltuğun yanında annemin ve benim fotoğraflarım duruyordu. gelmeyeli, çok daha fazla çerçeve konulmuştu her yere. ev resmen alkol kokuyordu. babamın ayakta duracak hali yoktu.
babamın kucağına sığdığım küçüklüğümdeki güçsüzlüğüm gibiydi babamın bana sığınışı. onun bana ihtiyacı vardı.

saçlarını fark ettim. daha önce pek dikkat ettiğimi hatırlamıyorum. ya da daha çok çoğalmıştı beyazları.. zaman çok çabuk geçiyordu.
insanın yaptığı bazı hataların geri dönüşü olmuyordu. babam da hatasını geri döndüremeyecekti, ama ben ona yardım etmeli miydim, bilmiyordum.
koluna girdim,
‘gel baba bi kendine gel önce’ dedim. banyoya zütürüp duşta başını, yüzünü yıkamasına ve yatağına yatmasına yardımcı oldum. babam uyurken evi toparladım ben de. mutfağını düzenledim, içki şişelerini attım.

sonra kucağına aldı beni 30 cm yannanını önce amıma sürttürdü sonra yavaşça soktu ve kucağına hopluyor, çılgınlar gibi gibiliyordum. boyle bırsey olamazdı. babamın sex potansiyeli jhonny sins'de yoktu. bu potansiyelle nasıl kardeşim yok şaşırıyorum doğrusu. gerçi annem 42 yaşında artık bi pohum olmaz ondan. babamda haklı tabi anasına bak kızını gib.

o gece bi paket sigara içtim. balkonda, içerde, koltuklarda, mutfakta… bu duruma canım çok sıkılmıştı, uyuyamadıkça yenisini yaktım.

sabah kahvaltı hazırladım ikimize. sonra babamı kaldırdım, deliksiz uyumuşa benziyordu. uyumak denmezdi, sızmıştı aslında. dün akşam için özür dilemişti beni telaşlandırdığı ve baskı kurduğu için. sabah olunca normale dönmüş, eve dönmemle ilgili herhangi bi ısrarda bulunmuyordu.

kahvaltı yaparken burada yaşamamı istediğini ama yine de kararların bana ait olduğunu söyledi.
‘dön kızım istersen evine, baba-kız birlikte yaşayalım olmaz mı’ dedi

üzerimde baskı yaratmaması bi taktikti belki de, ama işe yaradığı doğruydu. Buket’in söyledikleri ise çıkmıyordu aklımdan. hayatımın iyi gittiğini düşünüyordum ama bir şeyleri hep tamamlamayı unutuyordum.

‘olur’ dedim.
‘ama hemen gelemem baba, okulda sorumluluklarım var şu sıra, onları tamamlayıp boşluk yarattığımda geleceğim’
babam bunu duyduğuna çok sevindi, kalktı yerinden sarıldı bana. o işe gidecekti, ben okula döndüm

Nuray’a yurttan ayrılacağımı anlattım. bizim çocuklara da evden. üzülmüşlerdi biraz ama neticede okul dışında daha az görüşecektik. Nuray artık en yakınımdaki insan olmuştu. hem kafa dengimdi, hem de kız nerde durması gerekeceğini biliyordu. idareli dostluğumuz oluşmuştu.
Buket’in de yokluğuyla, Nuray’ı kaybedemezdim.

pgibologumu aradım o hafta içi. iki saat sonrası için randevu aldım, gittim.
‘az görüşüyoruz artık, yüzünü gördüğüme sevindim. böyle olacağını bilseydim seni çabuk iyileştirmezdim’ diyerek takıldı bana.

son olanları anlattım ona önce. Buket’le tartışmamızı ve babamın dün akşam şahit olduğum halini.

‘peki Buket neye dayanarak senin de mutsuz olacağını düşünüyor, neden kendine çeki düzen ver diyor, sen neler yapıyorsun ki’ diye sorular sorarak benim halimi anlamaya çalışıyordu

arkadaş ilişkilerimi, yaşayış biçimimi, okul hayatımı en ince ayrıntısına kadar anlattım. şaşırdı.
‘birazını tahmin ediyordum ama bu kadarını beklemiyordum doğrusu’ dedi

Dinliyoruz

devaamm

‘neden öyle diyorsunuz, bunların yanlış olduğunu düşünmüyorum, ben kendime kötü bir şey yapmıyorum. yaşımın verdiği uçarılıkla bi şekilde de okulu devam ettiriyorum. sorumluluk almaktan, sıkıntılarla uğraşmaktan çok yorulduğumu fark ettim sadece’ dediğimde,
‘yanılıyorsun’ dedi

‘hangi konuda, neyde yanılıyor olabilirim ki’ diye sorduğumda,

‘bu senin kişiliğin değil’ dedi bana. ‘senin karakterin böyle değildi, ve senin sağlamlığın da bu uçarılığı kaldıramaz. Buket’e böyle tepki vermenin sebebi içten içe kendin hakkında söylediği şeylerin doğruluğunu bilmen olabilir mi, bunu düşünmeni istiyorum. görülen o ki bugün başka bir şey konuşmayacağım seninle. kendi içinde düşünmelisin şimdilik. en kısa zamanda tekrar gelmeni istiyorum, eğer sen gelmezsen sen gelene kadar ben ararım seni’ diyip sevecen ve babacan tavrıyla yaklaşmıştı bana yine.

rederded

ertesi gün aradım babamı, ‘geleceğim iki gün sonra, beni yurdun önünden alır mısın eşyalarım var çünkü’ dedim, tamam demişti ama eve döneceğim gün arayıp taksi ile gitmemi söylemişti.
sinirlenmiştim bu duruma. hem beni yanında istiyordu, hem de gelişimle bile ilgilenmiyordu’ diye düşünmüştüm

eve vardığımda ‘hoş geldin kızım’ dediğindeki o sesinin huzuru bile uzun zamandır özlediğim bir ses tonuymuş. bunu anlamıştım.
‘sana hoş geldin hediyesi aldım’ diyerek bir anahtar uzattı bana. balkona çıkardı, beğendin mi diye sorarak balkonun altında duran arabayı gösterdi. önce şaşırmıştım ama daha sonra çığlık çığlığa teşekkür ediyordum neredeyse babama.

. hoşuma gitmişti. çok sevinmiştim arabamın oluşuna. hala gezmeyi ve eğlenmeyi düşünüyordum belki ama sonuçta rahatlık söz konusuydu. ‘baba’ dedim ‘büyük bi sorunumuz var’ baktı bana, yine bi memnuniyetsizlik edeceğim sandı heralde.
‘benim ehliyetim yok’ dedim, gülümsedi. ‘en kısa zamanda alırsın, ben seni çalıştıracağım, yazdıralım seni’ dedi.
öyle de yaptık.

evime döndüğümden birkaç hafta sonra, pgibologumla yeniden görüşmeye gittim.

çok seviyordum ben bu adamı. görünüşe göre o da beni çok seviyordu. ‘küçük hanım’ dedi, ‘evine döndüğüne çok sevindim. olgunlaşıyorsun. gözlerimi yaşartıyorsun benim’ diyerek güldü. ‘Buket’le ne yaptınız peki, son durumunuz ne’ diye de ekledi.
‘Buket’i suçlu buluyorum. hem kendi yapıp ediyor, hem de bana laf etmeye çalışıyor. ben ona çok kırgınım bana söyledikleri yüzünden. o kötü durumda olduğu halde ben ona yardımcı olmak istemiştim onun yaptıklarını yüzüne vurmadım hiç’ dedim

‘arayıp sor, sana ihtiyacı varsa yalnız bırakman doğru olmaz’ dedi
bana ihtiyacı olsaydı, beni bulurdu muhtemelen. kulak asmamıştım buket konusuna.

sene sonuna yaklaşıyorduk artık. araba kullanmayı öğrenmiş, ehliyet almıştım. arkadaş grubumla hep bir aradaydık yine. ara sıra onlarda kalmaya devam ediyordum. ders çalışacağımız zamanları, eğleneceğimiz zamanları ikinci dönem daha iyi kararlaştırmıştık. en azından ben bunu yapmıştım

öğrenci görgüsüzlüğümüzü atlatmıştım kendi içimde…

Yazsana bee