niye buradayım ? merdivenlerin sonunda beni ne bekliyor ? ilk işimde başarısız olursam kendimi nasıl affederim ? korkunun ecele faydası yok. gitmeliyim. Dış kapıyı Begüm hanımın verdiği anahtarla açtım. Kapı uzun ve oldukça dik bir merdivene açıldı. Çevremde bir ışık yahut otomatik açılan ışıklardan aradım. Yok. Cep telefonumun ışığı ile merdivenleri çıktım. şu yeni çıkanlardan değildi ama ışığı bana yetmişti. Sahi yeni bir tane almak mı gerekti ? 4. kata vardigimda soluk soluğa Orhan ın avukatlık bürosunu gördüm. Burada ışık sistemi vardı. içeride ne arayacaktım ? Belki metresiyle birlikte çekilmiş bir fotoğraf yada bir mektup yahut kadın kıyafetleri ... Tüm bunları düşünerek 2. anahtarla

Kapıyı açtım. Uzun süredir girilmedigi belliydi. Etraf oldukça tozlu ve incintı. Dedektiflikte yeniydim ama hislerim bana birinin burada birşey aradığını söylüyordu. Benden önce birisi buraya gelmiş olabilir miydi ? dosyaların üstüne basarak arka tarafa geçtim. Burası da aynı haldeydi. Ancak odada sigara kokusu vardı. Uzun süredir girilmeyen bu büroda sigara kokusu olmasi beni telaşlandırdı. Arka odada büyük bir ayna vardı. Köşesinde Begüm hanım - orhan ve 4 yıl önce ölen oğulları. Bu aile nasıl bu hale gelmişti ? bunları düşünerek arka odanın yanındaki odaya geçtim. Belki bir belki beş dakika belkide sadece 10 saniye donup kaldım. sırtımdan soğuk terler aktı cümlesini ilk defa yaşadım. Orhan deri koltuğunda oturuyordu. Yanındaki telefonun kablosu boynuna dolanmıştı. Orhan öldürülmüştü.

Eskiden olsaydı merkezdeki ekipleri arar gelmelerini söyler , bulguları toplatır , olay yerinin fotoğraflarını çektiğin , parmak izi aratırdım. Ama artık polis değil sivildim. Bu olanaklar elimde yoktu. Zaten buraya orhan ın karısını aldatıp aldatmadığını ogrenmeye gelmiştim. Bir Cinayet ilk işim için sert bir girişti

Rezerrraaa

Rezarfen ahmet çelebi

Rezervuar

hızlı karar vermeliydim. eldiven takmamistim. gerçekten acemiydim. Büroya girdiğimden beri dokunduğum yerleri hatırlamaya çalıştım. Paltomun bilek kısımları ile hatırladığım yerleri iyice sildim. Büroya girerken beni birinin görüp görmediğini düşündüm. Kimseyi görmemiştim. Lakin bir başkası beni görmüş olabilirdi. Hızla dışarı çıktım. Dik merdivenleri inmek cikmaktan daha zordu. Dışarı çıktığımda güneş batmak üzereydi.

Başımı belaya sokmadan bu işten sıyrılmalıydım. Polislikten atildiktan sonra maddi sıkıntı yaşayıp bu işe girmeye karar vermiştim. Alışık olduğum için zor olmayacagini düşünüyordum. Küçük işlerle eski maaşım kadar ücret almak beni cezbetmişti. Kendime lanet okurken yokuştan iniyordum. Esnaf dükkanları kapatıyordu. Yarın komşuları orhan ın ölümünü konuşac aklardi ama şuan bundan bihaberdiler. bir telefon Kulübesi bulup cinayeti ihbar etmeyi düşündüm. Ama artık telefon kukubesinn yeri belirlenebuliyordu ve lanet şehir kameralara doluydu.

eski zamanlarda geçse cep telefonu vs olmasa daha sağlam hikaye olurdu bence panpa. sherlock havası katardı çünkü dedektif denince insanların aklına 19.yy felan geliyor.

edit: ama yinede okurum sen yaz

ters giden tek şey bu değildi . Beni tutan Begüm hanımın kocası orhan ile birlikte şehir dışında olmaları lazımdı. Telefon hattimi kırıp begum hanim dan kaçmayı düşündüm . Ama evimi biliyordu. Lanet kadınla neden evimde görüşmüştüm ? belkide sandığım kadar iyi bir polis değildim. Zaten artık polis değildim. Begüm hanımı aramaya karar verdim. Lakin telefonu kapalıydi. Konuşmaya gerçekten hazır olmadigim için buna sevindim. Acıkmıştım. Zaten hep böyle olurdu. Zor durumda kaldığım zamanlar acıkırdım

güvenli olduğunu düşündüğüm sokağa kadar yürüdüm. beynimin kontrolünü ele almalıydım. ancak bunun için karnımı doyurmalıydım. bir pizza söyleyip eve geçtim. pizza reklamda gösterilen hızla gelirse 22 dakikam vardı. Hızla duşa girdim. Zil caldiginda hâlâ aynada kendime bakıyordum. 33 yıldır ilk defa bu kadar uzun süre aynaya bakmıştım. pizza servisi yapan elemanın bayan olması beni şaşırttı. pizzayı büyük ısırıklarla yerken ne yapacağımı düşündüm. bu işe bulaşmıştım artık. son dilimi yavaş yavaş yemeyi düşünürken telefonum çaldı. arayan işverenim Begüm hanımdı. binadan ayrılalı 1 saat kadar oluyordu ve kocasının öldüğünden habersiz olabilirdi. telefonu açtığımda heyecanla" ne oldu gece bir şey buldun mu ?" dedi . adımla hitap etmesini garipsedim. en azından gece bey diyebilirdi.