Çok uzatmadım artık ayrılmamız gerekiyordu... Bu problemli durumları atlatabilirsem bigün gidecektim yanına sahiplenecektim, sahibi olacaktım o da benim...

Aşk böyle bir şeymiş demek ibadet gibi, farz gibi...

3 gibi evime vaardım. inanılmaz hafif hissediyordum. sanki kütleme inat uçacaktım. Ellerim ayaklarım uyuşşuk yüzümde inanılmaz saçma bir tebessüm vaardı. Bakan biri aşık olduğu mu anlamazsa kesin deli derdi sanırım. Kendime mani olamıyordum gülüyordum beyler tutmak istiyordum içimde ama olmuyordu. Şehrin elit caddelerinde kalabalık semtlerinde ara ara kahkaha atıyordum...

Rez panpa

Hikayenin yorumlarını alayım...
Yarın devam edeceğim bugün çok yorgunum...

Cok güzel yazmissin panpa gayet sürükleyici
InsAllah bitirirsin de. Isten gücten firsat buldukca okuyorum eline saglik

rezz mükemmeldi şuku

Rez zayfa9

Bu yeni anlattigin bolumunde sonu korkunclumu haci

saat başı girip kontrol edim hacı hızlı bitir nolur

Yazacak misin panpa rezzzzzimi aliyorun

yaz ulan bin

Ulan niye yazmıyon aq

ulan dıbına kodumu bini yazsana

Beyler akşam 10 da gelecek partlar dün misafirim vardı olmadı kusura bakmayin

Bir kaç saatlik yolun ardından evime geri döndüm, kapı açıktı ürpermiştim bu durumdan
mutluluğum tekrardan kursağımda kalmıştı neden oluyordu bunlar asla işlemediğim bir günahın vebalini çekiyordum sırtımda. Kambur olmuştu artık dedemin günahları sırtımda. Asla sağlıklı bir ruh haline bürünememiştim.

Yetimliğin öksüzlüğün ezikliği yetmez gibi birde bu mesele artık beni darlıyordu...

Girdim içeri ev darmadaın bir haldeydi sanki bütün eşyalar önce havalanmış ardında yere tekrar düşmüştü. Ne Mete ne de günlük vardı. Kaybolmuşlardı. Ne olduğunu anlayamadım. içimdeki o çaresizlik duygusu tekrardan aklıma hakim olmaya başlamıştı. inanın bu duygu insanın akl-i ve duygu foksiyonlarını ekliyordu. Sağlıklı düşünemiyordu insan.

Hemen telefonuma sarıldım Mete yi aradım ama ulaşılamıyordu. Çaresizlikle oturdum bir süre ağlamaya çalıştım ama tek damla aklmadı gözlerimden sanki yeniden kilitlenmiştim. Ama birşeyler yapmalıydım. Korkuyordum bir yyandan da günlüğe ve Meteye ne olmuştu. Nasıl kaybolmuştum böyle.

reserved

Çaresizlik ve düşünerek bir gün geçirdim ara sıra Meteyi aradım. Ama hala ulaşamıyordum. Ne oluyordu lan ne oluyordu.

Ellerim kollarım titriyordu. Aklım karışmıştı ne yaacağımı nasıl bir yol çizeceğimi şaşırmıştım. Birşey yiyemiyordum. Bir ara aklımdan Zeynep'i de alıp çok uzaklara hatta varımı yoğumu satıp ülke bile değiştirmeyi düşündüm. Ama yapamadım Teo yu ve bin Meteyi aydınlatmam gerekiyordu yoksa bu vicdan azabıyla asla yaşayaazdım. Öte yandan ya Yesus peşimi bırakmazsa ya kabuslar ve bu şizofrenik durum devam ederse.

Karar veremiyordum.

Ertesi gün incin hatta harabe haline gelen evde uyandım nasıl uyuuştum onu bile hatırlayamıyordum. Yavaş yavaş akli dengemin bozulduğunu hissediyor bazen bunların hepsi bir rüyaymış gibi geliyordu.

Sonra ciddi bir karar aldım ve Daniel'in kitapcısından başlayarak bu olayı aydınlatmak için evden çıktım. Bu meseleyi çözmem gerekiyordu.

Çıktım evimden cüzdanımda yüklü miktarda para kışlık giysilerle. Kapıyı kilitledim. Derin bir nefes alıp düştüm yollara.

Bir kaç saate Teonun defterinde bahsettiği kıtapçıyı buldum fakat kapalıydı. Sordum soruşturdum 1-2 Haftadır buranın kapalı olduğunu öğrendim. Fakat yardımsever bir esnaf bana Daniel beyin oturduğu adresi verdi.

Buraya uzak olmayan bir yere vardım. 7-8 Kattı lüx bir apatmanın 4. katıydı. Zile bastım ve bir yumuşak ve aksanlı bir kadın sesi duydum.

-Kimsiniz. Bir an panik olmuştum. Şu bir kaç haftada ruhsal sağlığım tekrardan bozulmuştu. Kimliği belirsiz her hareket ve ses beni derinden sarsıyordu. Biraz bocaladıktan sonra cevap verdim.
-Efendim ben Daniel beyle acil bir konuda konuşmam gerekiyor.
-Evladım Daniel bey. dedi ve sustu kadın sesi titriyordu.. Ardından kapı açıldı. Temkinli adınlarla daireye çıktım beni nur yüzlü bir kadın karşıladı kapıda ses etmeden içeri davet etti.

Güzel döşenmiş salonda misafirledikten sonra mutfağa gitti ve bana içecek bir şeyler getirdi.

-Eeee evladım Daniel beyle. dedim kadın birden sözümü kesip.
-Evladım Daniel bey kayıp dedi dolmuş gözlerle.
-Nasıl
-Evladım Daniel birkaç hafta bir çocuk ve Kütahyalı bir hocayla gitti ve bir daha dönmedi. dedi
-Ne diyorsunuz efendim siz.
-Aradık taradık evladım ama bir sonuç yok. dedi gözlerinden birkaç damla aktı.
-Hanımefendi ben de o konu için gelmiştim...

-Hanımefendi nereye gittiklerinden kim olduklarından haberiniz yok mu?
-Daniel bana xxx köyüne gittiklerini söyledi sadece. Beynimdden vurulmuşa dönmüştüm orası benim köyümdü.
-Ya Hoca o kim onu biliyor musunuz? başını hayır anlamında sağa sola salladı.
-Ne yaptıkların peki...
-Başını yeniden hayır anlamında salladı.
-Evladım sadece Daniel beyi sormak için mi geldin?
-Hanımefendi o çocuk benim arkadaşımdı Daniel beyin aksine arkadaşım geri dönmüş fakat evine varınca ilk işi intihar etmek oldu. Dünde ev arkadaşı kayıplara karııştı. Burayı da intihar eden çocuğun günlüklerinden buldum.

Kadın şok olmuştu, o da artık benim içinde bulunduğum duygu bunalımını yaşıyordu. Tepkisizleşti bir an da

-Evladım arkadaşının problemi neydi.
Başım önüme eğilmişti bir kez dana Teonun benim yüzümden öldüğü fikri aklıma düşmüştü. Kalbim parçalanmıştı biran da...
-Hanımefendi arkadaşım benim yüzümden öldü. dedim her kelime dilimden çıkarken damarlarımı geriyordu.