deniz yusuf ve hüseyinin bilinmeyenleri

1949'da Sivas' ın Gürün ilçesine bağlı bozhüyük köyünde doğdu. ilk ve orta okulu sarız'da, liseyi kayseri'de okudu. 1966'da odtü idari bilimler bölümü'ne kayıt oldu. sosyalist fikir klubü(sfk) ve bu derneğin bağlı olduğu dev-genç'e üye oldu. bu arada tip'e de katılarak, bu partinin etkinliklerinde yer aldı. aynı dönemde, gerek istanbul ve ankara, gerek izmir ve diğer yörelerde anti-emperyalist eylemlere katıldı; abd 6.filo'suna yönelik eylem ve mitinglerin içinde bulundu. toprak işgalleri, kırsal yörelerdeki etkinlikler vb. etkinliklere katıldı. 1966-67 öğretim yılında, gerçekleşen odtü hazırlık boykotunun örgütlenmesine önderlik etti. hüseyin inan, 1968'de, tip ve daha sonra mdd içindeki ayrılıklarda, giderek belirginleşen gizli ve dar örgüt fikri doğrultusunda çekirdek bir grup oluşturup, kır gerillası yoluyla anti-emperyalist mücadele verme düşüncesini geliştirmeye çalıştı. ankara, özellikle odtü kökenli olan ve temelini inan'ın attığı grup, daha sonra thko'nun çekirdek kadrosunu oluşturacaktı. aynı yıl idari bilimler fakültesi'nden çıkarılan hüseyin inan, odtü yurtlarında kalmaya devam etti. 14 ekim 1969'da, grubun önemli bir kesimiyle birlikte suriye üzerinden ürdün'e, filistin kurtuluş örgütü(fkö)'nün asıl gücünü oluşturan el fetih kamplarına gitti. burada fkö'nün yanında israil'e karşı savaştı. israil içlerindeki karakol baskınlarında bizzat yer aldı. şubat 1970'de türkiye'ye geri döndüğünde, diyarbakır-antep yolunda bir otobüste yakalandı. diyarbakırda devam eden yargılama sonunda, ekim 1970'de tahliye oldu.
hüseyin inan ankara'ya döndüğünde kafasındaki kır gerillası fikri iyice berraklaşmıştı. benzeri düşünceler taşıyan ve aynı eylem çizgisini benimseyen, başlarında deniz gezmiş'in yer aldığı istanbul grubuyla biraraya gelerek thko'yu kurdu. inan, kitle hareketleri içinde hemen hiç tanınmayan biri olmakla birlikte, örgütleyici niteliği, insanlarla ilişki kurma becerisi ve kararlılığıyla grup içinde sivrilmişti. deniz gezmiş, sinan cemgil ve cihan alptekin'in de yer aldığı thko'nun tartışmasız lideri haline geldi. daha sonra, yaygınlaşan silahlı eylemlere önderlik etmekle kalmadı, bütün eylemlerin bizzat içerisinde oldu. 29 aralık 1970'de, dev-genç üyelerinden ilker mansuroğlu'nun öldürülmesi üzerine, thko'nun örgüt olarak kendini ortaya koyduğu kavaklıdere polis karakolu'nun kurşunlanması, 1 ocak 1971'de türkiye iş bankası emek şubesi soygunu, amerikan askeri tesislerinin basılarak bir amerikalının kaçırılması ve daha sonra dört amerikalının kaçırılması eylemlerinde gösterdiği gözüpek tavrı ve kararlılığıyla thko'nun varlığında büyük etken oldu.

Olayımız 1960’lı yıllarda geçiyor. Türkiye'de devrimci hareketin en üst noktalarda olduğu zamanlar.

Tüm Türk gençliği yurdunun bağımsızlığı için sokakları dolduruyor, Amerikan askerleri serinlemesi için birer birer denize atılıyor.

Elbette ki tüm bu olayların olduğu zamanda karşıt düşüncede olanlar olduğu gibi, hangi düşünceyi niçin savunduğunu bilmeyenler de var.

işte tam bu sıralarda Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının dört Amerikan askerini rehin aldıkları haberi gündeme bomba gibi düşüyor.

Her taraf karış karış aranmasına karşılık hiçbir ipucu bulunamıyor. Polisin soluğu tüm devrimcilerin ensesinde…

Ama her zaman her harekette olabileceği gibi, devrimci hareketin içinde de tüm bu gelişmelerden korkan insanlar çıkıyor.

Deniz'in bu yaptığının yanlış olduğunu, devrimci harekete zarar verdiğini, böyle şiddet eylemleriyle hiçbir sonuç alınamayacağını söylüyorlar.

Bu grubun başında da şimdiki hızlı gazetecilerden Oral adında biri var. Belki de çekemediğinden olacak, gittiği her yerde Deniz aleyhinde konuşuyor, onun bu harekete en büyük zararı verdiğini söylüyor, “Eğer böyle şiddet eylemleri yaparsak Amerikalılar asla gitmez, makul olmalıyız. Deniz Amerikalılarla uzlaşmaya çalışsın" diyerek Deniz'e saldırıyormuş.

Deniz tüm bu konuşmaları öğrendiği zaman oldukça öfkelenmiş tabiî ki.

“Biz yurdumuzdan emperyalist düşmanları atmaya çalışırken, bazıları bizi içimizden vuruyor. Düşmanla sonuna kadar savaşmak yerine, korktuklarından dolayı uzlaşmaya çalışıyorlar.

“Bunlar hiç mi tarih okumamışlar, hiç mi Kurtuluş Savaşımızın tarihini bilmiyorlar? Mustafa Kemal sonunun ölüm bile olabileceğini bildiği halde gözünü bir saniye kırpmadan emperyalistlerle savaştı. Sonunda da her inanan devrimci gibi zafer onun oldu. Hiç mi onu örnek almıyorlar? Ya bu Baskın dedikleri! iyi ki tarihimizi Türk gençlerine bu ve bunun gibiler öğretmiyor. Yoksa hiçbir şeyden korkmadan yurdunu savunacak bir tek genç kuşak bile bırakmazdı bunlar” diyerek öfkesini açığa vurmuş.

Neyse ki Deniz'in beklediği fırsat çok fazla beklemeden eline geçmiş. Oral'ın, istanbul Üniversitesi'nde bir panelde konuşma yapacağını öğrenen Deniz, Amerikalıları arkadaşlarına emanet edip doğru üniversitenin yolunu tutmuş.

Oral, Deniz'i salonun en arkasında kendisini izlerken görünce buz kesmiş tabiî ki.

Deniz'in kendisi gibi bir devrimci olduğunu düşündüğünden, korkmadan buralara geleceğini tahmin etmiyormuş.

Konuşma sırası geldiği halde Oral'ın bir türlü konuşmaya başlayamadığını ve benzinin sarardığını gören arkadaşları Oral’ın bir put gibi gözlerini dikerek baktığı noktaya baktıklarında Deniz'i fark etmişler.

işte o anda salonda bir kargaşa çıkmış.

Hepsi, Oral'ı nasıl kurtarırız telaşına düşmüş.

Oral’ın herhalde en şanslı günlerinden biri olacak ki, daha sonra yaşdıbını birleştireceği yoldaşı ipek'i görmüş.

ipek ona elleriyle masanın altını gösteriyormuş. Oldukça Zeki olan Oral hemen anlamış yapması gerekenleri.

Bir çırpıda masanın altına saklanmış.

Saklanmış saklanmasına ama Deniz’in üniversiteyi terk etmediğini düşündüğünden etrafta kimse kalmamış olmamasına rağmen bir türlü salonu terk etmeye yanaşmıyormuş.

Ve bugün tanıştığı kız ikinci sefer onu kurtaracak olan planı söylemiş: “Bak, ben üniversitenin basketbol takımının ponpon kızlarında görevliyim. Elbiseler de dolapta duruyor. Bunları giy. Deniz gibileri çok iyi tanırım. Bir kıza asla yan gözle bakmazlar. Seni de kız sanacaklarından Deniz dışarıda olsa dahi utanacağından dolayı seni tanıyacak kadar uzun boylu bakmaz.”

Oral “Oh be! Aklınla bin yaşa” diyerek hemen kabul etmiş öneriyi.

Serde yiğitlik var ama karşındaki de Deniz.

Nasıl kabul etmeyeceksin ki!

ipek hemen bir koşuda gidip elbiselerini getirir.

Büyük bir telaş içinde elbiseleri giyer Oral.

Gerçekten de ipek'in söylediği gibi hiç zorlanmadan üniversiteden çıkmayı başarmışlardır.

Yapılan tüm bu iyiliklerin altında kalmak istemeyen Oral, ipek’i bir kahve içmek için evlerine çağırır.

Oral o zamanlar Tarlabaşı’nda metruk bir evde oturmaktadır.

ipek evi görünce oldukça şaşırır: “Yahu bizim genel evler (pardon evler bile genelde) bile bundan en az on kat daha büyük. Aynı zamanda ev pislikten geçilmiyor. Köpek bağlasan durmaz burada” der içinden.

Ama düşüncelerini belli etmez.

içeri girdiklerinde daha birbirlerinin adlarını bile bilmediklerini fark ederler.

Senin adın neden Oral?

Oral, ipek’in adını öğrenince, “Çok güzel bir ad. Ben çok severim ipek’i” der.

Aynı tepki Oral’ın adını öğrenen ipek’ten gelir: “Ben de Oralı çok severim…”

Gerçi Oral’ın isim babasının da gerçek babası olmadığı, sonradan lakap olarak aldığını da ipek sonradan mı öğrendi o gece mi bilmiyorum.

Ama isim alış hikayesi şöyleymiş.

Deniz önderliğindeki 68 gençliği Gümüşsuyu’nda toplanmış ve 6. Filo askerlerini protesto için Dolmabahçe’ye yürümeye başlamış.

Oral’ın da içinde bulunduğu grup ise bunun büyük bir provokasyon olduğunu söylemiş söylemesine ama kitle Oralcıları değil Denizleri dinlemiş ve yürüyüşe devam etmiş.

O gün Deniz ve arkadaşları Amerikan askerlerini denize dökerken, Oralcılar okulda alternatif bir eylem düşünmeye başlamışlar.

Sonra hippilerin sloganı gelmiş akıllarına: Savaşma seviş!

Ama nerden bilsinler 6. Filoda bayan asker olmadığını!

Hepsi izbandut gibi askerler, kimi beyaz, çoğu siyah...

Onlar da gitmişler 6. Filo askerlerini karşılamaya.

Bir kayıkla yanaşmışlar gemiye..

Amerikan askeri görünce bunları, sanmış ki protestocular.

Hemen tüfeğinin namlusunu doğrultmuş...

Oralcılar Amerika’daki gösteride tüfeklerin namlusuna çiçek takan hipileri hatırlamış hemen.

Ama çiçek yokmuş yanlarında.

Oral demiş ki ulan şimdi yedik...

Ama Oral uyanık çıkmış ve hemen tüfeğin namlusunu ağzına almış...

Anlamış Amerikalılar bunlar da “onlardan”.

Oralcıları gemiye almışlar...

Ondan sonra arkadaşları ona Oral demeye başlamışlar.

Oral ise enternasyonalizmi o gün o gemide öğrendiğini söylermiş...