depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin

bütün gün evde oturup duvara bakanlar
canı sıkılınca kafasını kaldırıp tavana bakanlar

edit: beyler bu başlık kafayı yedi. diğer başlığımız depresyonun takunu çıkartanlar gelsin 2

en kötüsü de hiçbirşey hissedememek.
öyle birşeyki hiçbir şeye tepki veremiyorsun.
öylece bakakalıyorsun hayat hızla ilerlerken sen geriden takip ediyorsun her şeyi

tüm yazılanlara aynı tepkiyi verebilenler

en büyük acı artık acı hissetmemektir

ne gibik kafalısınız lan sizin gibi panpalar harcanıyor amk gidin bir işe girin ufaktan başlayın memleketin sizin gibi adamlara ihtiyacı var hadi gibtir et memleketi derdimiz o değil şuan amacınız rotanız olmazsa hayatta yaşamak ihtiyacı duymazsınız bunalıma girersiniz bir sebebiniz olmalı birini sevmeye çalışın bir işte yükselmeyi hedefleyin birşeyler yapın boş boş oturup saatlerce bilgisayar başında pinekleyip içmekten ibaret değil bu dinya silkelenin zütverenler hayat kısa

göğsünde kara bi boşluk olan pampalar var mı amık?

doktor, benlik güçlerin yeterince kuvvetli diyip sitretti en son.
ilaç milaç kullanmıyorum, sonu yok amık. benim için yaşamanın bi anlamı olduğu zamanlar da oluyor olmadağı zamanlar da.

bugün trenden inerken karının birine çarptım yanlışlıkla, çok şiddetli de değildi. çok pardon falan dedim. ben arkamı döndüm iniyorum, arkamdan sessizce "gerizekalı" dedi. döndüm, "gerizekalı mı? yanlış adam" dedim.
ne alaka mı, alaka şu; bunu annem dese ağzına sıçarım, kalbini kırarım. içimde inaktif yanardağ var amıki, pis sinirliyim aslında. ama dışarda olunca sanki insanlara iyi davranmak benim görevimmiş, medeni insan böyle olurmuş desturuyla hareket ediyorum. e sonunda kodumun kaba, kötü niyetli insanları depresyonda değil, biz kroniğiz amık.
ulan sabahları metrobüse binerken bile milleti ittirmekten imtina edip her gün ayakta gidiyorum, artık kendimi sevdirmek için midir, üstün gördüğümden midir, temelde bissürü başka nedenler ola bilir. vay ciğerini gibeyim.

beni bu düşünceler depresyona soktu amık, böyle düşünce sahibini kankisi de giber, kız arkadaşı da giber, toplum da giber. gibile gibile de depresyona girersin.
bi ailen gibmez, o da gibmeye niyeti yoksa tabi, ama zaten onlara da dolup dolup kötü davranırsınız.
ama bu sadece bi açıdan yaklaşılmış hali durumun. aynı kişi için, kişiden kişiye, zamandan zamana türlü varoluşu var bu depresyon gibimin.
neyse çok yazdım amık. bugünkü kişisel seansım sona erdi pampalar.

ama depresyon kroniktir, ay gibmez, yıl gibmez, hayat giber.

havaya uygun bir şarkı
black winter day
http://fizy.com/#s/1lyxh4

bilav ???

@141 aynen kardeş insan hayal kurarken mantık hatası bulup moralini bozar mı ya nasıl pgibopatlarız biz böyle

@223 metrobüsde fortçuluk yapıp dopamin salgılıyo bu muallak :D

üç hafta boyunca evden çıkmayanlar

önce hareket sonra bereket gelir lan itler
motivasyonunuz yok o yüzden önce hereketi yapın arkasından motive olursunuz

lan depresyonda olanlar,

-burns iYi HiSSETMEK kıtabına bir göz atın anafikri kavrayın
-hayatınızın kontrolünü elinize alın bahaneleri bırakın
-haftada 3-4 defa 40 dk spor yapın
-erken kalkmaya 7 saat uyumaya özen gösterin
-rejiminize dikkat edin multivitamin alın, balık yagı omega 3 kullanın
-kan şekeri düzenini bozan düşük Glisemik indeks ör. beyaz ekmek şeker uzak durun

bunları yap bin kral olursun

@89 yanlis anlama. benim de basima geldi boyle bir iki kere. ama gelip gidiyor surekli (yani oyle 3 ay falan degil. geldi mi 1.5 yil kadar kaliyor. sonra bir sure yok, sonra yine amk.
biraz daha param olsa pgibanalize gidicem..

@27 depresyonda olan insanlar zaten hep yalnız kalmak ister daha doğrusu yalnız kalır. çünkü olanlara kayıtsızdır

ilaç kullanmak bişeyleri rölantiye alır ama asla kökten bir çözüm olmaz. bence bizim sorunumuz şu: istemediğimiz şeyleri gayet net biliyoruz ama ne istediğimiz konusunda en ufak bir fikrimiz yok

1,5 ay öncesine kadar bir operatörün satış temsilciligini yapıyordum. krallar gibi işim vardı, tamamen alakasız bir şekilde işimi bırakmak zorunda kaldım. zorunda kaldım çünkü oralardan uzaklaşmalıydım, uzaklaşmalıydım çünkü eskide yapılan bir hata gene gelip bulmuştu beni. 5 yıl dile kolay 5 yıldır aynı yerde hizmet veriyordum. hiç bir şey söyleyemeden ayrıldım. iş arkadaşlarıma durumu izah ettim, anlayışla karşıladılar.

kendimi eve kapattım 1,5 aydır hatta odaya kapattım, saç sakal birbirine girdi zorunlu olmadıkça odadan bile dışarı çıkmıyorum.

yaşım 28, planlarım vardı, yapılacaklar vardı, herşey dörtdörtlüktü...

şimdi hersey bin oldu, tepetaklak oldu.

depresyondamıyım bilmiyorum ama saldım kendimi gelişine yaşıyorum. gündüz uyuyup gece uyanıyorum ailemle bile konusmak istemiyorum bu 1,5 aylık süreçte uykum düzene girdi ama rahatsız oldum gündüz ayakta olmak istemedigimi farkettim ve gene bozdum. böylesi beni daha mutlu ediyor.

asosyal oldum dıbına koyim. yaptıgım şeyler ; inci sözlük - ikariam - fizy - sabaha karşı bong ve uyku.

daha fazla kafanızı gibmiyim içimi döküp rahatlamak istedim, rahatladımda. burayı seviyorum hepinizi seviyorum binler.

depresyonda olmayan insan ne yapar lan? biri cevap versin

anti depresanlara gıcığım ben zaten malak gibi yaşıyoruz onlar da tam malaklaştırıyor

@162 yalnızlık güzeldir
fakat en mutlu anlarında yanında biri vardır hep bunu da unutmamak lazım

tek başınalık çoğu zaman iyidir, yalnızlıksa insan hep yalnız