tüm herkese selam pampalar. bugün fiziksel rahatsızlığımdan dolayı yaşadıklarımı ve geçirdiğim ameliyatları anlatıyorum. prim yapıyor diyenlere özelden fotoğrafımı atabilirim. buraya sadece içimi dökmek için yazdığımdan emin olun. doğduğumdan itibaren anlatıyorum.

doğduğum gün yanağımda bi şişlik varmış. bunu doğum izi sanmışlar ve geçeceğini düşünmüşler. 3 ay geçmiş , 5 ay geçmiş , 10 ay geçmiş , 1 yıl geçmiş fakat bir türlü şişlik geçmemiş ve beni doktora zütürmüşler...

doktora gittiğimde yanağımda doğuştan Lipom ( yağ bezesi gibi bir şey ) olduğu tespit edilmiş.
annem ve babam beni ameliyat ettirmek için doktor arayışlarına başlamışlar. aradan 6 ay geçtikten sonra yaklaşık 1.5 yaşımda ilk ameliyatım için beni çapa hastanesine zütürmüşler. ameliyatta doktorlar sinirlerimin zarar görme ihtimalini bildiğinden cesaret edememiş ve yanağımdaki lipomun yaklaşık %5'ini filan anca çıkarmışlar. bebek halime boşu boşuna o kadar acı çekmişim ve ameliyattan sonra kaç gün yemek yiyememişim ağlamışım baya filan neyse ameliyatın etkisi geçince annemler umut içerisinde yeni doktorlar aramaya başlamışlar...

babamın işsiz zamanlarıydı beni ameliyat ettirmeleri mümkün değildi. 7 yaşına kadar doktorlarla görüşmüşler ve hep olumsuz sonuç almışlar. en son aksarayda bi doktor bulmuşlar yanlış hatırlamıyorsam adı ali nihat mındıkoğlu. göya türkiyenin en iyi plastik cerrahisiymiş. bülent ersoyun ameliyatını filan o yapmış falan filan gittik bunun yanına. bize %95 düzelecek, kesin başarılı olacak dedi ve büyük umutlarla ameliyat gününü alıp eve döndük. ameliyat günüm geldi. parmağıma iğne batırıp kanımı aldılar. (kan grubumu öğrenmek için) biraz bekledikten sonra beni ameliyathaneye zütürdüler. ameliyathaneye giderken anneminde başımda durmasını istedim fakat bu egosunu gibtiğimin doktorları izin vermedi. daha 7 yaşındayım korkmam normaldi ve tek başıma ameliyathanede anesteziyi yaptılar ve yaklaşık 3 saniye sonra bayıldım. ameliyat başlamıştı...

uyandığımda sağ gözüm kapalıydı, açılmıyordu. bu korkuyla kör oldum , kör oldum diye bağırdım annem çok korktu sonra hemşire geldi ve narkozun etkisi o dedi sakinleştim biraz neyse 1-2 gün hastanede kaldım sonra eve döndüm bu sürede sık sık uyuyakaldım ameliyatın etkisinden dolayı. çok acı çekmiştim ve daha çekecektim. çünkü bi araba dikiş vardı suratımda. insan plastik dikiş yapar dimi. hatırladığım kadarıyla 1-2 ay sonra dikişlerim alınacaktı. muayne yerine yattım bu ayı doktor aldı cımbızı kafasına göre çekiyor dikişleri ama nasıl bağırıyorum felaket bir acı. şu anki yaşımda bile olsam ağlardım emin olun. dikişlerim alındı ve ameliyat sonucunu sorduk. bu doktor bize büyük umutlar verdi yok 3-6 ay içinde tamamen düzelecek hiçbişey kalmayacak filan dedi annem çok sevindi. sonra doktor bize 3 ay tatile çıkacağını söyledi ve 3-4 ay sonra kontrol için hastaneye geldik...

inanamassınız hastaneye geldiğimizde bu doktor bizi tanımamazlıktan geldi. siz kimsiniz ? ne için geldiniz ? dedi. bizde beni ameliyat ettiğini söyledik ve bize ben böyle birini ameliyat etmedim dedi. bizde raporları gösterdik bize; bu çocuğun yüzünün sağ tarafı kısmi felç olmuş düzelmesi mümkün değil dedi. annem kafayı yedi tabi. siz bunu nasıl yaparsınız? filan doktor resmen görmezden geldi bizi.

herşeyi anlamıştık. doktor beni para için ameliyat etmişti beni. ve böyle büyük bir ameliyat 1-2 saat sürmüştü. bu nasıl olabilirdi. bu huur evladı doktor ameliyatta yanağımdaki yağ bezelerini almaya çalışırken sinirlerime zarar vermişti ve artık yüzümün sağ tarafındaki belli bölgeleri oynatamıyordum. bu ameliyatın bana tek faydası yanağımdaki şişliğin biraz inmesiydi fakat şişlik her türlü geçerdi ama sinirlerin dönüşü olamazdı. doktora ameliyat için yaklaşık 4000 tl para vermiştik o sıkışık durumumuzda. yazıklar olsun haram zıkkım olsun madem ameliyatı başaramayacaksın en başından yapamayacağım de. dahada kötü duruma soktu beni...

2.ameliyatımdan sonra 1.sınıfa başladım. seneler boyunca annem ve ben doktor doktor gezdik istanbulda. gezmediğimiz doktor kalmadı artık yavaş yavaş büyüyordum ve büyüdükçe aklım eriyordu ve çektiğim sıkıntılar devam ediyordu. yeni tanıştığım birisi ismim yerime yanağıma ne olduğunu soruyordu. sokakta gezerken beni gören insanların bazıları ağzına noldu dişine noldu gibi canımı sıkan sorular soruyordu bende ameliyat oldum diyordum. fakat bu durumdan rahatsız olmaya başlamıştım yinede annem bana şükretmeyi öğretti. daha da kötü olabilirdim. asla allaha isyan etmedim. bir gün ameliyat olup bu durumdan kurtulacağıma inanıyordum.
şu an lise okuyorum ve hayatımda hiç sevgilim olmadı. çünkü sokakta sevgilim bana garip garip bakan insanlar görmek istemezdi. afedersiniz ama bu aslında hiç gibimde bile değil. sümüklü bi kızın bana aşkım demesindense sadece sokakta insanların bana bu soruyu sormaması yeterdi benim için...

istanbulun başından tut karşıya kadar gezmediğimiz hastane kalmadı. bütün doktorlar biz bu ameliyatı yapamayız, beceremeyiz diyordu. ben her gün dolmuşlara binip hastaneye gitmekten bıkmıştım artık hep aynı muhabbetlerden.
bir gün televizyonda yüz nakli yapan adamın haberini gördük. benim alanımla ilgileniyordu. bir kaç ay sonra araba kiralayıp antalyaya bu doktorun yazıhanesine doğru gitmeye başladık. artık bunun son yolculuğum olmasını diledim allahtan. antalyaya gidip bi apart otelden oda tuttuk ve 1-2 gün kaldıktan sonra doktorun yanına gittik. sırf muayne için bile 250 tl istedi doktor. muayne lan muayne. bunun üzerine annem; eğer doktor zaten bize ameliyat yapabileceğini söylerse parası neyse veririz dedi ama parayı vermeden muayneye bile almadılar. annem kredi kartıntan 250 tl yi ödedi ve muayne yerine aldılar...

yüz nakli yapmış adam , benim ameliyatımımı yapamayacak? girdik doktorun yanına. muayne etti beni ve dışarı çıkmamı istedi. babama 250.000 tl istediğini söylemiş aç köpek. 250 milyar nedir lan baştanmı yaratıyorsun beni töbe töbe. o sinirle çıktık kaldığımız apart otele dönüyorduk. yolda babam trafikte bi kaç adamla küfürleşmeye başladı. az kala kavga çıkıyodu ki annem arabada hasta olduğunu söyledi beni göstererek. sonra adamlar yoluna devam etti ama arada ben olmasam ciddi ciddi büyük bi kavga çıkacaktı. 1 gün sonra arabaya binip istanbula geri döndük. yine bir doktordan olumsuz sonuç almıştık...

bi gün yine hastane yolculuklarım devam ediyordu. çamlıcada alman hastanesi diye özel bir yer varmış. ilk defa insan gibi bir türk doktoru gördük. doktorun parada gözü yoktu ve bize dürüst davrandı. %70 ameliyatın başarılı olacağı ihtimali vermişti bize. 40 dakika ilgilendi bizimle sağolsun 1 kuruşta muayne parası istemedi. ameliyatta yapılacakları madde madde sıraladı. sağ dudak yukarı doğru askıya alınacak , elmacık kemiği düzeltilecek vs... bir sürü şey anlattı ve elinden geleni yapacağını söyledi. biz bu doktora güvenmiştik ama %70 lafı bizi biraz tereddüte düşürdü. ama hiçbir doktor bulamassak aklımızda kalan son geleceğimiz yer burasıydı...

7.sınıfa geçmiştim. annem son çare olarak cumhurbaşkanlığına çok duygulu bi yazı gönderdi devletin beni yurtdışında ameliyat ettirmesi için. bekledik. yaklaşık 5 ay sonra cumhurbaşkanlığından cevap geldi. eğer 2 hastaneden onay alabilirsek bizi almanyaya göndereceklerdi ve herşeyi devlet karşılayacaktı. annem çok sevindi bende öyle. ilk hastane mecidiyeköyde bir devlet hastanesiydi. burda doktorla çok konuştuk durumu anlattık rica ettik ve en sonunda onayı aldık. 2.hastane haydarpaşa numune hastanesiydi. eğer buradan da izin alırsak beni ameliyat için yurtdışına göndereceklerdi...

dua ede ede gittik haydarpaşa numuneye. plastik cerrahi bölümüne geldik. orada yetkili bir kadın doktor vardı. anlattık durumu tam onay veriyordu ki araya bir huur çocuğu girdi. saçı dikik böyle kendini doktor zanneden apaçi tiplerindendi dıbına koydumun çocuğu. geldi yanımıza ne oluyor? filan sordu anlattık durumu aynı şekilde. bu bin onay veremeceğini söyledi. nedenini sorduk. yok devlet bizden kesiyor diyiyor ulan be muallak çocuğu devlet senin maaşından mı kesecek ne kahpe herifsin kırk yılda bir sevaba gireceksin ver onayı bırak işte. yok. insan değil şerefsiz. sonra bana dönüp '' zaten yurtdışına gitseniz bile bu yapılmaz. yapılsa bile bişeye benzemez. sen böyle yaşamaya devam et " diyip dalga geçti. o anda annem üzülmesin diye sesimi çıkarmadım ama tek başıma olsam anasını giverdim huur evladının. ve evet artık herşey bitmişti bi bin doktor yüzünden tüm hayallerimiz bitmişti. 0 moralle eve döndük...

yüzümüz alman hastanesindeki doktora dönmüştü. hakkında bi kaç doktordan bilgi aldık fakat bize herhangi bir başarısı olmadığını sadece normal bir doktor olduğunu söylediler. bizde güvenemedik ve vazgeçtik. artık doktor aramıyorduk zamana bıraktık. 8.sınıfa geçmiştim namaza başlamıştım. maddi durumumuz sıkışıktı. babam tepeorende bi firmada muhasebe olarak çalışıyordu. babamın patronuna kaç tane şirket, firmayı satması için teklifte bulundu fakat babamın patronu çok cimri biriydi bir türlü satmıyordu firmayı. eğer firmayı satsa babama satıştan dolayı iyi bi prim verilecekti. ne teklifler geldi ama cimriliğinden hiçbirini kabul etmedi. 2-3 ay geçti aradan babamın patronu pişman oldu sonra bir amerikan şirketinden teklif geldi. ne hayırdır ki gelen teklif önceki tekliflerden düşük olmasına rağmen patronun kafasına esti birden sattı firmayı...

satıştan 1 hafta sonra patron babama primini vermiyordu telefonda kavga ettiler. bu benim hakkım diyordu babam dava açacağım diyordu. en sonunda tirilyonları olan patron babamın primini verdi ve o parayla ödeyebildiğimiz borçları ödedik. artık babam bi amerikan şirketinde çalışıyordu. maaşını yükselttiler ve babam bir kaç ay sonra ikinci el hasarlı mazda 3 satın aldı. 6 ay bunun tamirinin yapılmasını bekledik. en sonunda tamir oldu fakat baya bi para harcadık. durumumuz yine sıkışmaya başladı ama babam yeni çalıştığı şirkete artık arabayla gidip geliyordu.

bir gün bu firmada babam haber aldı. yeni şirketin bi vakfı varmış. her sene 1 hastayı tedavi ettiriyorlarmış. babamda oranın çalışanı olduğundan hemen bu vakıfa başvurmuş ve bir kaç hafta sonra başvurusu kabul edilmişti. bu vakıf beni amerikada ameliyat ettirecekti. yaklaşık 14.000 $ kadar yardımda bulunacaklardı. babamda arabasını satsa bu ameliyatı yaptırırırz diye düşünüyordu. babam hemen doktor arayışlarına başladı internetten. new yorkta bir plastik cerrahi buldu. doktorun adı levitin. 4 sene boyunca amerikanın en iyi doktoru ödülü almış bir doktor. bu doktorla bizim şirket iletişime geçti ve doktor ameliyatı yapabileceğini söyledi...

bu haber tüm ailemizi mutlu etti ama ben bunca şeyden sonra inanamıyordum böyle birşey olacağına. babam new york için biletleri aldı ve pasaportları vizeleri çok zor bir şekilde çıkarttık. pasaport değilde vizeyi çıkartmak işkenceydi yok amerikan konsolosluğuna gideceksiniz yok şuraya yok buraya ondan sonra efendim para sıkıntısı oldu ama şirket sağolsun biz kefiliz dediler ve vizelerimiz pasaportlarımız çıktı uçak biletlerimiz hazırdı...

fiyat konusunda şirket hastaneye baya bi indirim yaptırdı ve en son ameliyat fiyatında şu şekilde anlaşıldı.

1.doktor levitinin ücreti : 8000 $
2.doktor mactavishin ücreti : 5000 $
hastanenin ücreti : 6.250 $

2.doktor sinirleri onarmak ve estetik için yardımcı doktor olarak geliyordu. doktor rus ve adı mactavish ti. bu doktorda çok başarılıydı. toplam ameliyat 19.250 $ + orda yeme içme, konaklama, uçak parası gibi 25.000 $ ödeyecektik. ve babamın diğer borçlarıda 10.000 tl yi aşıyordu. bizim araba toplasan 8.000 $ anca ederdi. sıkıntı o kadar etmesi değil arabayı satamamamızdı. araba hasarlı olduğu için kimse almıyordu. peki nerden bulacaktık bu parayı. şirket sadece 14.000 $ karşılıyordu ve bize en az 12.000 - 13.000 $ gibi bir para daha gerekiyordu. marmariste oturan bir dayım var durumu iyi. beni ve abimi çocukları kadar sever. bir apart otel işletiyor marmariste fakat onunda bi oğlunun düğünü vardı. sağolsun o durumda 8.000 $ gönderdi bize. diğer parayıda babamın şirketinde kendi cebinden yardım eden insanlar vardı. şirketin bi avukatı ameliyat için 5.000 TL yardım etti vallahi büyük insanlık. ondan sonra akrabalarda herkes elinden geldiği kadar yardım etti bize. babamın eski patronlarından biri vardı onunda yanına gittik sağolsun o da fazla yardım etmesede 2000 TL filan yardım etti. elimizden geldiği kadar toparladık parayı ve artık bir kaç ay sonra new yorka gitme zamanımız gelmişti...

uçağa bindik ve amerikaya doğru yolculuğumuz başladı. 12 saat uçak yolculuğu gerçekten çok sıkıcıydı. sıkıntıdan kendimden geçtim uçakta ve en sonunda çok şükür havalimanına vardık. havalimanından çıkmak hapishaneden kaçmaktan zordu amk. adamlar bin kere soru sordu. allahtan babamın ingilizcesi çok iyi. ondan dolayı şehir içinde ve havalimanında sıkıntı yaşamadık. en sonunda havalimanından çıktık taksiye binecektik. bi korsan taksi bizi kazıkladı amk
45 $ lık yolu 110 $ a zütürdü bizi. neyse kazıklandığımızı sonradan farkettik ve önceden tuttuğumuz otele gittik yerleştik...

cumartesi günüydü. istanbula haber vermemiz gerekiyordu ama new yorkta olduğumuz için telefonlarımız çekmiyordu. bir türlü ulaşamadık bi alışveriş mekezine girdik. allah gönderdi galiba bi türk kadına rastladık. 8 senedir amerikada yaşıyormuş bize baya yardımcı oldu sağolsun amerikan hattı aldık falan istanbula haber göndermek için yaklaşık 6 saat telefonla uğraştık. ben bi cafeye girdim orda bi kadın vardı bilgisayarının başındaydı. sordum bilgisayarınızı kullanabilirmiyim diye. ( ı use the your computer? ) gibi birşeyler saçmaladım bilgisayarını işaret ettim ama anladı ne demek istediğimi verdi bilgisayarı. abim genelde twitter da takılırdı gittim twitterimden ona mesaj attım. mesaj hala duruyor resmi aşşağıda. 4 nisan cumartesi. allahtan o gördüde mesajı herkese haber verdi o aradada telefonla ulaştık ve içimiz rahat etti artık...
mesajın resmi : http://www.imgim.com/5781incii9547356.png
amerika klavyesi farklı olduğu için düzgün yazamadım bazı kelimeleri.

pazar günü oldu. ameliyat pazartesi günüydü. o gün biraz gezelim dedik ee ne de olsa new york boru değil amk 1 günde lüksümüz olsun. neyse bindik taksiye central park diye bi yere gittik. burası new yorkun en lüks yeriymiş.(manhattan)
orada faytonla rehberlik yapan turizmciler vardı. türk bi rehber bulduk adamın adı cengizdi. rehberi bize türk biri yaptığı için daha zevkli oldu. ingilizin biri olsa tek babam anlayacaktı. saati 80 $ türk olduğumuz için bize indirim yaptı gezdirmeye başladı...

burası mükemmel bir yerdi evet ben new yorktaydım buna inanman zordu ama öyleydi. binalar bizim istanbuldaki binaların 10 katı amk. new york dedikleri yer demek ki burasıydı. orada 5 dakika gezin nerde olduğunuza inanamassınız. başka bi galaksi sanki bizim türkiyede hayatta göremeyeceğimiz yerler. hatta bazı filmlerin çekilen yerlerini gördük (spiderman 2) pazar günü o şekilde gezik ve akşama doğru kaldığımız otele döndük. yarın sabah 9 da ameliyat olacaktım...