diekmeier

████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_________§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§_________________§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§_____________________§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§__________§§§§§§§__________§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§_______§§§§§§§§§§§§§§§_______§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§______§§§§§§§§§§§§§§§§§______§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§_____§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_____§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§_____§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_____§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§___§§§§§§§§§§§§§§§§§___§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§__§§§§§§§§§§§§§§§__§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§_§§§§§§§§§§§_§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_________§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§_____§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§__§§§__§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§████
████§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§███

TÜRK IRKI SAĞOLSUN

bana hayat hikayesini anlatmıştı da ağlamamak için kendimi zor tuttum ama başaramadım direnemedim hayat hikayesine... babası annesini her gün gözleri önünde dövüyormuş, zaten içkici, kumarbazın tekiymiş babası. yani süzme bir huur çocuğuymuş. babaannesi de babasını annesine karşı kışkırtıyormuş, durmadan annesine olmayan, türlü türlü iftiralar atıyormuş. bu ve annesi artık dayanamamışlar ve evden kaçmışlar. birkaç gün sokakta kaldıktan sonra bir emektar marangoz amca bunları çöp karıştırırken görmüş ve dayanamayıp bunlara "kızım oğlum neden çöpleri karıştırıyorsunuz? bakın ikinizde çok gençsiniz çalışıp senin ve yavrunun boğazından iyi bir lokma geçse ya." demiş. annesi cevabı yapıştırmış. "ne çalışcak zütümüz var ne de kalacak yerimiz var." demiş. bey amca gel kızım benim atölyeye gidelim istersen demiş. bunlar temiz kalpli muhiddin amca ile rahat bir nefes almışlar bir müddet. muhiddin amca bunları geceleri atölyede kalmalarına izin vermiş. arta kalan yemeklerini de bunlara veriyormuş. 2-3 gün rahat etmişler. daha sonra marangoz muhiddin amcanın bir müşterisi varmış. bu adam aslında pekekent imiş. tabii amca birmiyormuş bunu şahsın pekekent olduğunu. adamın özel genelevi varmış. muhiddin amcaya da ciks sonrası kırılan sandalyeleri tamir ettirmeye getiriyormuş. muhiddin amcaya sormuş bunlar kimin nesidir falan filan diye. kısaca koca şiddeti demiş muhiddin amca. kalacak yerleri yoktu ben de yer verdim demiş. tabii bunlar malak malak pekekente bakıyorlarmış anasıyla beraber. "muhiddin amca ben, benim atölyede iş veriyim bunlara. burada iki büklüm yatmasın hem fareler falan ısırır kuduz olurlar. hem cahil tiplere benziyorlar doktora gitmeyi de akıl edemez kudurur giderler burada. ben bunlara yatak da veririm en rahatından." demiş pekekent. tabii bu ve anası açgözlü ve nankörün tekiymiş. hiç sorgulamadan gitmişler ve muhiddin amcaya güle güle bile dememişler. sonrası malum anasının altına girmediği erkek kalmamış. ciksi olabilmek için de sigara ve içkiye de başlamış. bunun etkisiyle de her gün bunun kafasına şamar atıp duruyormuş. bu yüzden zeka gerilemesi olup okula gidememiş. sokak çocuğu olmuş iyice... annesi artık umursamıyormuş. namaz kılıyormuş anası önceden. onu da bırakmış. bu keraneden kaçmış. babasına gitmiş ve durumu anlatmış. babasında kalıyormuş şimdi ve her gün düzenli olarak dayak yiyormuş babasından. içkici babasının kafasında kırdığı rakı şişesinin camlarını çıkara çıkara yazması yok muydu bir de bu entryleri. öldüm üzüntüden öldüm.

üzülme be kardeşim... gel biz de kal diyecem ama malum biz de kalabalığız yani. allah günahlarını affetsin ve sana sabır versin. allah seni böyle sınıyor panpa. baban hiç değilse şişeye oturtmuyor seni panpa, onu da yapabilecek potansiyel var yani babanda anlattıklarına göre.