Peygamber efendimiz Muhammet (s.a.v) samimiyetle yapılan iyiliği makbul görmüştür zaten. Cennet icin yapılan iyiliğin degerinin olmadigini belirmiştir. Niyet onemli

insanlar çıkar olmadan iyilik yada kötülük yapamazlar. işin içerisinde her zaman bir çıkar vardır. Sen istesende istemesende bu böyledir. Basit bir örnek vermek gerekirse,

Kız arkadaşınla gezerken suratına tükürmeyeceğin bir tanıdığı görüp selam vermek. Tek başına olsan yüzüne bakmadan geçip gideceğin adama yanında kız varken neden selam veriyorsun? Muhtemelen kız seni sosyal biri olarak görsün diye. Başkasının senin hakkında iyi şeyler düşünmesi bir çıkardır.

Karşıdaki tanıdığa gelelim. Sen selam vermeseydin seni görmüş olmasına rağmen yürüyüp gidecekti. Sen selam verincede gibik bir gülümsemeyle "oo kardeş görüşmeyeli uzun zaman oldu ehehe. Yenge mi?" Der. Neden der? "Ben aslında seni 200 metreden gördüm ama samimi değiliz diye selam vermeye gerek duymadım. Sen selam verince şimdi görmüş gibi yaptım ve samimi davranarak kendimin aslında iyi biri olduğumu göstermek istedim" gibi sosyal çıkar içeren bir düşünceyle konuşmuştur.

Bunlar kötü şeyler değildir. Sosyal hayatın devamı için gerekli bir içgüdüdür. Çıkarsız iş olmaz. Bunuda kabullenemeyenin kendi bileceği iştir.