Müdürün odasına gittim. Rehberlik hocası, müdür ve babam oturuyorlardı. Müdür başladı konuşmaya:
M:Bak evladım, biliyorsun burası seçkin bir okul ve sen de seçkin bir ailedensin. Hepimizin temennisi ilk önce sağlığın, sonra geleceğin. Velhasıl pek sağlıklı durmuyorsun. En azından ruh sağlığı olarak. Bu nedenle rehber öğretmen ve baban da burada iken neden böyle durgun olduğunu anlatır mısın? Ciddi bir durum varsa bilelim.

Gia:Ciddi bir durum yok hocam. Hayatım çok iyi hatta. Sadece durgun hissediyordum. Dışardan mutsuz gibi görünebilirim ama iyiyim ben.

M: Anladım, peki oğlum. Yine de bir şey olursa haberimiz olsun. Hadi şimdi dersine gidebilirsin.

Babamın beni pgiboloğa zütürmeye ikna etme hayalleri de böylece suya düşmüştü.

Onlar boş vakitlerinde evlatları ile vakit geçirmek, eğlenmek istiyorlardı lakin ben öyle bir evlat değildim.

Bunun üzerine ailemin yeni çocuk yapma düşüncesi olduğunu öğrendim bir şekilde. Değişik bir duyguydu. Sanki bu olmadı, tekrar deneyelim gibi bir şeydi.

Bu şekilde bitti lise 3. Sonra derslerim iyi olmasına rağmen kendimi ders çalışmaya adadım. Çok büyük adam olacaktım ben ama ne olacağım hakkında bir fikrim yoktu. Yine de çalışıyordum.

Resimde ne yazıyor anlayabilen var mı

Çalışmalarım sonuç vermişti. O yıl sınavda Aydın birincisi çıktım.

Annem anasınıfı öğretmeni olmasına rağmen babama göre daha idealist ve başarı konusunda açgözlü idi. Bu yüzden başarıma seviniyor, gözü başka bir şey görmüyordu.

Babama gelince,o da seviniyordu lakin bu durumumu kabullenemiyordu. Onlardan sıkıldığımı düşünüyordu. Farklı bir ile gitmem gerektiğini düşünüyordu.

Tıp okumayı seçmiş, tercihlerimi bu yönde yapmıştım.

Sonuçlar açıklandı. Gelen üniversite şöyle idi:

Kör oldum fotoyu okumaya çalışırken tşk

istanbul üniversitesi, Cerrahpaşa tıp fakültesi.

Yaşım 18.

Tıp fakültesine başlıyorum.

Ailem, sosyalleşmem için bana ev tutmuyor. Özel bir yurtta kalıyorum. Faydası olmuyor. Ben yine durgunum, derslerim hâlâ iyi.

Kendimi derslere veriyorum. Sosyal ortamım hala sıfır.

Ders çalışmam ve bu kadar derslere yoğunlaşmamın karşılığını alıyorum ve Cerrahpaşa tıp fakültesini birincilikle bitiriyorum.

Artvin'de pratisyen hekim olarak çalışıyorum.

Annem başarımdan mutlu, babam şüpheli.

Geçen zaman diliminde kardeşim de oluyor. Bir nevi ilgi üstümden düşüyor ve rahatlıyorum tabi.

2 ay pratisyen hekim olarak çalıştıktan sonra o gelişme oluyor:

Tıptan sıkılıyorum.

Aileme anlatıyorum durumu. Annem demediğini bırakmıyor, babam ise mutlu. ilk defa ot gibi yaşamayıp, tepkimi koyduğuma mutlu oluyor.

Kararımı veriyorum.

TUS'a giriyorum.
Ruh sağlığı ve hastalıkları.

5 yıl daha okuyorum. Kafaya koyuyorum, pgibiyatrist olacağım.

5 yıl da geçiyor.
Annem, babam emekli oluyor.
Kardeşim benim küçüklüğüm gibi. Çok başarılı. Her alanda.

Yaşım 30.
Yaka kartıma bakıyorum: "Uzm. Dr. X Gia"

ilk iş günüm.

Polikliniğe geçmeden önce servise çıkmam lazım.

Yaşım 30 ve ben pgibiyatri servisine gidiyorum. Saç kalmamış başım ve beyaz önlüğüm ile.

Servise çıkıp hemşireler ile tanışıyorum ve hastaların yanına gidiyorum. Hepsi birer zombi gibi geliyor.

Duvara kafasını vuran mı dersin, ninni söyleyen mi.

Yüzümde gram mimik yok. En son hastamız AMATEM'den yeni çıkmış. Eski bir eroin müptezeli, kızıl saçlı bir kadın.

Odasına girdiğimde sinirleniyor. Ters ters bakıyor.
Bende hâlâ sıfır mimik.
Pek konuşmuyorum. Polikliniğime iniyorum. Odamda hayırlı olsun çiçekleri. Sağlık hizmetleri müdürü Arif Kaya.
idari ve mali işler müdürü Ali Sülü.

Derin bir gibtir çekiyorum. Kendimi bildim bileli sevmiyorum idarecileri.

Sekreter kızın yüzüne bile bakmadan ilk hastayı çağırmasını söylüyorum.

Kapı açılıyor.

9 yaşında, ayakkabılarına bakarak odaya giren bir erkek çocuğu, arkasında çiftçi olduğu belli olan bir adam. Kır saçlı.

Çocuğu görünce tüm gerginliğim gidiyor,gel bakalım diyorum. Yanaşıp oturuyor.

Çocuğun babası ilk önce cebinden bir sigara paketi çıkartıyor. 1996 senesinden kalma bir Tekel 2001. Konuşmaya başlıyor:
-Sigarayı bıraktığım zamandan beri evde saklıyorum bunu. Bunlar eski sigaralar. Eski insanlar gibidirler. Bir o kadar anı ve bir o kadar tat bırakırlar insanda. Küçük bir hediye ama maneviyatı yüksek. Lütfen kabul edin.

Sigara içmiyorum ama yine de alıyorum paketi.

Paketi alır almaz çocuk konuşuyor:
-Doktorlar da sigara içer mi abi?

Ne cevap vereceğimi bulamıyorum bir an ve şöyle diyorum;

-Bu bir sır. Seninle konuşalım, başbaşa söyleyeceğim bunu.

Tamam diyor çocuk.

Babası başlıyor konuşmaya:

-Doktor bey size karşı açık konuşacağım. Oğlum geçen sene benim abim tarafından cinsel tacize uğradı. Oğlum da abimi öldürdü. 12 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve şu an hapiste. Bu oğlum tacize uğradı. O günden beri içine kapanık. iş güç yüzünden ben pek ilgilenmiyorum ama annesi şu sıralar kendine zarar verir iken yakalıyor. Mecbur getirmek zorunda kaldım.

Çocuğa bakıyorum, utanmış bir vaziyette gözleri yerde.

Sekretere ve babasına dışarı çıkmalarını söylüyorum. Çıkıyorlar. Çocuğa şöyle diyorum:

Yazsana amk

-Kalbini dinleyeceğim korkma.

Çocuk, sırtımdan dinleme abi diyerek sırtını sıkıca kapattı.

Tamam dedim.

Steteskopu göğsüne sokarken göz ucu ile ensesinden sırtına doğru baktım.

Kemer izleri!

Hiç bir şey belli etmedim, zaten amacım da kalbini dinlemek değildi. Sırtını hep kapatıyordu. Şüphelenmiştim ama birden çözülecek gibi durmuyordu olay.

Babasını çağırdım. Yatış işlemlerini halledin, oğlunuz servise yatırıyorum dedim.

Telaşlandı biraz. Yine de tamam dedi.

Bu olayın üstüne bir ton hasta geldi geçti ama benim aklım hâlâ o çocukta idi. Akşam olsa da servise çıksam diyordum.

Akşam oldu nihayet.

Servise doğru yürüyordum.
30 yaşında,kel ve beyaz önlüğüm ile.

önceki hikayen iyiydi panpa bunuda okurum sonra bitirde bi

Beyler boşa yazıyorum. Okuyan iki kişi istedim sadece. iki kişi gelsin devam edeceğim.

Cok iyi gidiyorsun rezerved panpa

kardeş kitap çıkar aq okuyalım geçenki entry de mükemmeldi aq intihar falan ortada bırakmalar falan severim küçük tatlı oyunları

Servise çıkar çıkmaz çocuğun yanına gidiyorum.

içeride babası ile birlikte oturuyor. içeri girip direk konuşuyorum.
(Gia=ben, Çocuğun babası=Çb, Çocuk=Ç,)

Gia: Sırtındaki kemer izini kim yaptı?
Ç: Öyle bir şey yok abi.
Gia: Biliyorum, öyle bir şey var. sırtını açmak istemiyorum. Söyle kim yaptı?
Ç:(ayakkabılarına bakarak susuyor)
Gia:(babasına dönerek) Sen bilmiyor musun kim yaptı?
Çb: Bilmiyorum doktor bey. Ama dediğim gibi kendi kendine zarar veriyor.
Gia:Kimse kendi sırtına kemerle vuramaz.
Ç:Abi ben sana bir soru sormuştum.
Gia: Söyle bakalım ne sormuştun?
Ç: Doktorlar sigara içer mi abi?
Gia:Sen sırtının sırrını anlat ben de anlatacağım.
Ç: Tamam.

Odadan çıkarken çocuğun babasının, çocuğa bakışlarındaki değişimi farkettim bir an.

O melek gibi adam, çocuğa şeytan gibi bakıyordu.

ReZullah

Hızlıca bir düşündüm, tekrar odaya girsem olmazdı. Elimi önlüğümün cebine attım. Tekel 2001. Bir dal çıkarıp koklayarak yürüyorum serviste.

Bir ses işitiyorum.

"-Eroin kelimesini duyunca, intihar kelimesini duymuş kaskatı kesilen insan müsveddelerindensin sende! Oysa intiharın eroini, sigarası olmaz. Zehir zehirdir!"

Kızıl saçlı kadındı bana böyle seslenen.

Kelimelerin ağırlığı zihnimde dönüyordu.

Bahçeye çıktım zihnimde o cümle:

"insan müsveddelerindensin sende!"

Elimde Tekel 2001.

Mesai saati çoktan bitmiş ama ben hâlâ oradayım.

"BAKIRKÖY RUH VE SiNiR HASTALIKLARI HASTANESi"

Rez gia rez