dudaklarına bakıyordum sadece

http://www.youtube.com/watch?v=svkyjNj0idk

Küçük kaçamak bir gülümseme belirdi yüzünde. O ayın en güzel halindeki yüzüne deniz olmuştum ben, dalgalarımı daha yükseklere taşıyıp da ışığına biraz daha erken ulaşmaya çalışan. Bak yakamoz oluyorduk beraber. Romantizm bizim gözümüzün önünde yaşanıyordu. Bütün aşklar kıskanıyordu bizi. Hiç düşünmeden aramızda kilometreler olduğunu.

Anlatıyorum ya işte dedi gamzelerini gözlerimle doldururken ben. Sinemadan çıkmıştık kızlarla tatlı yemeye gidecektik.

Konuşuyordu o, çizgi gibi üst dudağının altında köfte gibi alt dudak, bir buluşup bir ayrılıyorlardı. Benim gözlerim çalışırken kulağım hiç çalışmazdı. Yüzündeki kıvrımları dudak hareketlerini izliyordum. Yavaş yavaş eriyordu içimde bir şeyler. Kulaklarım yanıyordu. Kıpkırmızılardır eminim. Ben her heyecanlandığımda kızarır kulaklarım. Bir ü ya da ö dese öpüverecektim.

Duvarlara çarparak boşaldım

bir iki şey söylemek istiyodum ama yattı heralde başlıktaki herkes. gömelim gitsin başlığı. amin.
http://www.youtube.com/watch?v=RQDltB2aiD0

Sana gitme demiyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını söylemeyeceğim
Sende bilme lavinia

Duygularını çok iyi ifade etmişsin bin. Yaz okumayanı gibsinler aq. Bi de şu gibtiğim hayatına karamsar bakma anılar esirin olmuş.

vaay yasadin mi simdi sen bu duygulari? güzel güzel yazinin devamini beklerken simdi hüzünlendirdin iste. okuttun kendini, sukular sana.

@28 acı senin. hepimizin vardır benzer hikayeleri. içimizi doldurup taşıran. sanki insanüstü muhteşem bişey olucakmış da top direkten dönmüş gibi dertlenirsin şu şöle olsaydı bu böle olsaydı. her şey olması gerektiği gibi olmuştur oysa. ama kimse kaldıramaz unutulup gitmeyi. bunu kızın ağzından yazdığın cümlelerde de görebilirsin. "benimle nefes al beni düşünerek şu bu" falan die, dönüp bakmaya üşendim. hepimiz de böyleyiz hemen hemen. ya mucizevi bişey yaşamış olalım ya da bir iz bırakalım birinde ki o iz mucizevi bir şey olsun. bu işin bir mucizeye dönüşmemesi seni üzmesin kısaca. içinden geçen bu yoğunluğun kendisi hayatın sana yaşattığı bir mucize zaten. çoğu insan böyle şeyler yaşayıp hissedemeden ölüp gidiyor. belki şuan aynı sofrada olsak, daha çok konuşurdum. hadi yine iyisin *

Kızmayın bana, daha uzun daha ilginç yazamadığım için sadece paylaşmazsam tekrar hastalanacakmışım gibi hissettim. Biraz daha pgibolog suratı görmeyi çekemezdim. Ama daha fazlada anlatacak halim kalmadı. Dinleyen herkese çok teşekkür ederim. Lütfen sevdiğiniz kim varsa mutlaka bir kere sarılın ve sevdiğinizi mutlaka söyleyin. Ne manada olursa olsun

az daha boşalıyodum bu ne lan edit: hikaye yazıyo heralde ön sıradan aldım rezervimi

Bugün tam 5 sene oldu o kaza gerçekleşeli. Ve 2 sene oldu bu şizofrenik nöbetlerim biteli. Hayat herşeyi böyle acı bitiriyor işte. Birden çekiveriyor yara bandı gibi. Ama gözleriniz mutlaka doluyor. Canınız mutlaka acıyor. O yara bandı hiç çekilmeyecek sanıyorsunuz ama elbet çekiliyor.

@27 ben burdayım dinlemek isterim söyleyeceklerini

Badem - Sensiz Kalacak Bu Sehir: http://youtu.be/Lypflt-mZZo

Bu da bahsettiğim şarkı

ilgin alakan için çok teşekkür ederim. Şu an aynı sofrada olabilmeyi ben de çok isterdim. Ölmeyi çok kez geçirdim aklımdan ama benim ölmem demek onunda ölmesi demekti benim için o yüzden yaşıyorum. Ve haklısın şu şöyle olmasaydı bu böyle olmasaydıyla olmuyor. Malesef hayatın işleyiş şekli bu değil. Onu tanıyabildiğim için mutlu olmayı öğreniyorum sadece.

Sus artık anlatma ne olur sus. istemiyorum anlatmanı. Burdasın işte dokunamıyorum sana ama hissediyorum burdasın. Görüyorum duyuyorum seni. Gitme artık bir yere ne olur. Gözlerimden akan yaşlar da mı umrunda değil ha? Bırakma beni yapamam ben sensiz.

uydurma olduğu için bitince okuyacağım, hem uydurma olmasını hem yazman için beklemeni kaldıramam hadi kolay gelsin.

takibe alayım yarranı yediğim güzel yazmış

@24 te bitti beyler fazlasını beklediyseniz özür dilerim ama başka bir gün mutlaka birşeyler daha yazarım buraya okuduğunuz için çok teşekkür ederim

Okumak isteyen olursa diye..

Kırmızı ışığı dikkate almayan bir araç mı olacaktı nefesimi kesen. Şu çekilmez, karanlık hayatın içinde yönümü kaybetmişken ben, güneşimi, pusulamı, kuzey yıldızımı bu kadar kolay mı alacaktı. Almıştı da. Ne önümü görebiliyordum artık ne kendimi duyabiliyordum. O ipek saçların savruluşunu bir daha izleyemeyecektim. O küçücük burun artık genişlemeyecekti bana kızdığında. Bir kere sevdiğim diyemeden hayat onu benden alacaktı. Tekrar göstermeyecekti bedenime ruh üfleyen o gülümsemeyi.