BÖLÜM 3: ÇIK DIŞARI ASOSYAL

balkondan diğer balkona atlayıp karşı evden inmem gerektiğini farkettim. ses yüzünden tüm zombiler apartmanın etrafına yığılmış amk. kendimi zombi olmak için fazla genç hissediyordum. başka çarem yoktu. o evde ne olduğunu bilmesem de ya seve seve ya da s... neyse

atladım karşı balkona. elimdeki silah ve fenerle mutfağa girdim. duvarlarda kan izleri duruyordu.

"kimse var mıı?" .. "merhaba?"

-ĞHĞĞĞOĞ-

"ebeni gibiyim"

onu sessizce öldürmem gerekiyordu. silahı zaman kazanmak için kafasına fırlattım. ne oluyor lan der gibi baktı veya ben öyle algıladım. bundan faydalanıp kolumdaki bandaja sarılı bıçağı bana doğru gelen zombinin boğazından beynine doğru soktum. homurdanarak, bıçakla beraber arkaya doğru yığıldı. korkudan kanım çekilmişti ama biraz da alışmıştım sanki bu duruma.

bıçağı boğazından söküp lambayı yaktım. buzdolabındaki konservelerin yarısını çantama istifledim. çantamın ağır olmaması gerekiyordu.

icerideki odalar bos görünüyordu. dışarı çıkmak için kapıyı açacaktım ki arkamda duyduğum sesle irkildim.

kalbime inecek böyle ani şeylere alışkın degilim bu ne amk diyerek arkamı döndüm.

7-8 yaşlarında küçük bir kız... ışıldayan gözleriyle

"bende gelebilir miyim amca"

...

küçücük çocugu arkamızda nasıl bırakalım amk.

B: yalniztakildigiicintakilmayan (yataikta demeyi düşünüyorum) K: küçük kız

B: sessiz olacaksın ve hiçbir şeyden korkmayacaksın söz mü (sanki ben korkmuyorum amk)
K: tamam. söz.

8 yaşındaki bir insan için fazla soğuk konuşmuştu.

sessizce gel benimle dedim.

kapıyı açıp apartmanın merdivenleri temkinli bir sekilde indik. uzaklardan çığlık sesleri geliyordu. apartmandan çıkarken üç buçuk atıyordum ve kimseyle karşılaşmadığımız için şükrediyordum. hemen apartmanın yan tarafındaki boşluktan  arka taraftaki yürüyüş yoluna döndük boş görünüyordu. ileride kendi halinde takılan iki zombi vardı. ama bizden uzaktalardı. derenin minyatür köprüsünden geçip ileride duran camiye doğru yürüdük. arkası dönük bir zombi yolda durmuş biçimde duruyordu. bıçağımı ensesinden sokup indirdim. artık rahatça öldürebildigimi farkettim ama bıçak da zombiyle beraber gidiyor. tek sorun bu ama biraz pratikle hallolur.

camiye vardığımızda beklenmedik bir şeyle karşılaşmıştım. yaklaşık yirmi kişilik zombi grubu cami avlusunda gezinip duruyordu. (cemaat olduğunu tahmin ediyorum)

cami duvarlarının hizasında eğilerek yürüdük.

o sırada uzaktan gelen silah sesi tüm homurtu sessizliğine ok gibi saplandı. zombiler oraya doğru yürümeye başladılar. etrafta tek bir zombi kalmadığına emin olana kadar durduk. daha sonra caminin karşısında duran karakola koştuk küçük kızla. yaşam izi bulmayı umut ediyordum