üniversite hayalleriyle sınava hazırlanıyorum dıbınakoyim. bu 3. girişim olacak ve hala 250 bile alamıyorum. dıbınakodum altyapısı yok amk yok intihar edicem. anamın babamın eline bakmaktan bıktım. kendi bölümüm üzerine işe girip çalışınca asgari ücretten fazlasını alamıyorum. ev arabayı geçtim ilerde çoluk çocuk olursa ne tak yicem.
hayatım gibildi beyler. sınıf 70 kişiydi ders işlemedik 4 sene boyunca. endüstri mesleğiz nasıl olsa amk. hocalarda giblemedi hiç . sınav bile yapmazlardı amk. bizde sevinirdik. harçlığımızı internet kafelerde yerdik akşama kadar.
ama mezun olunca yumurtanın züte dayandığını anladık. iş işten geçti.
huur çocuklarının amacı amele yetiştirmekmiş.
ne yapayım beyler ben şimdi? hayatımı nasıl kurtarıcam amk. ölene kadar 1000tl maaşla çalışıp emekli olmadan ölmek istemiyorum. kimse bunu hak etmiyor.

hayat zaten yüzümüze gülmemiş. garibanız dıbınakoyim her konuda. maddi manevi.
yaş 20 oldu bir kere olsun kız arkadaşım olmadı. bir kere olsun ortam görmedim. böyle yaşamak koyuyor birader. düzgün bir iş olsa düzenli yatan ve yetecek kadar param olsa daha bişey istemiyorum. lan fazlasında gözümde yok amk. insanlar hakkını alsa bir problem kalmayacak aslında

---
Edit: 2 yıllık geçiş hakkımı kullandım beyler istanbulda yaşıyorum ama istanbul içi tutmadıç antaltaya gittim. ama giderler çok oldu yeme içme yurt falan derken yetiştiremedik. okulu bırakmak zorunda kaldım