empati hakkında

bir şarkı: http://www.youtube.com/watch?v=tGVrDxi_Cmg

empati Benim ülkemde asla ama asla yapılmayan bir olgudur. Bana dokunmayan bin yaşasın düşüncesine sahip insanların asla yapamayacağı bir şeydir empati. Ya da benim dediğim olsun düşüncesinin düşmanı gibidir. Ama hangi görüşten olursa olsun kimse sevmez empatiyi. Kimse sahip çıkmaz ve hep üvey evlat gibi bir köşeye atılır. Yaşanan onca yoğun duygunun arasında denizin dibindeki bir inci gibidir. Değerlidir ama asla yüzüne bakılmaz. Pahalı arabalar gibidir. Bedeli ağırdır. Vurduğu yerde ses getiren cinstendir. Çünkü bir insanın olaylara bakışını kökten değiştirebilecek bir olgudur empati. Hiç öyle sağa sola gitmez direk gidip vicdanının kapısına dayanır. Ve beyninin içindeki o düşüncelere koca bir kaya gibi düşer. O yüzden kimse düşünmez empati yapmayı. Çünkü o muhteşem düşünceleri yanlış çıkabilir. Hele egolu isen yediremezsin asla kendine. Çünkü tükürdüğünü yalamak zorunda bırakabilir insana. Olaylara bakışta insanın nefsini en kolay şekilde sorguya çekebileceği imkânları sunar. Ama yine de yaranamaz. Hemen kapı dışarı ediverirler.

Aleviler, Kürtler, Gayrimüslimler hatta Türkler neden bu ülkede mutsuz diye düşünüyor ya herkes. Bu yüzden işte kardeşim bu yüzden. Empati yapılmadığından mutsuz. Devlet empati yapmadığından, insanlar empati yapmadığından mutsuz. Herkes gücü eline geçirdiğinde kendini Kral diğerlerini köle sandığından mutsuz. Eğer bu ülkede biraz insanlar empati yapsaydı ne Aleviler yakılırdı ne Kürtler gömülürdü. Gayrimüslimler suikasta kurban gitmez devlet kendi eliyle Türkleri asmazdı. Kimse empati yapmadı acımadı karşısındakine.

Yaşar Kemal’in dediği gibi “O güzel insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler.” Biz ise “Demirin tuncuna insanın binine kaldık.”