Dakikalardır kimse konuşmuyordu , koridordan gelen hemşire seslerinden başka hiçbir ses yoktu. Seher Hanım'a seslendim , " Kaan'ı odasına zütürebilirsiniz , bugünlük bu kadar aksiyon yeterli. " dedim. Seher odaya girerek Kaan'a " Gel canım. " dedi ve elinden tuttu.Tam çıkacakken yanına gittim Kaan'ın ve " Küs değiliz öyle değil mi ? " dedim gülerek.Zar zor bir tebessüm ederek " Hayır Ramazan Abi. " dedi ve odadan çıktılar.

Çıkış saatime kadar , saatlerce düşündüm olayı. Kendi kendine o kadar kısa sürede yapması imkansızdı o olayı. Hadi yaptı diyelim , hangi sebepten ötürü yapıcaktı ki ? Günlerdir konuşuyorduk , tanımıştım az çok Kaan'ı.Güler yüzlü , konuşkan , sempatik bir çocuktu. Hiç bir sorun görememiştim onda. Belki de anlattığı olay tekrar gözünün önüne gelmişti. Yaşadığı olayı da bilmiyordum. Kafamın içinde bin bir türlü soru işareti vardı ve ben hiçbirini çözemiyordum.ilk defa bu kadar arada kaldım. Gerçi daha önce hiç Kaan gibi bir hastam olmamıştı. Belki de bu yüzden bilmiyordum çözümünü. Daha yüksek yerlere mi başvurmalıydım ? Belki Hocam Sadık Bey'e danışabilirdim olayı.

Bir kaç gün daha kendim ilgilenmeyi tercih ettim. Hava iyice kararmıştı , Kaan ile yarın tekrardan görüşecektik. Paltomu ve çantamı alarak kapıdan çıktım ve Seher'e " Kaan'a bir tane uyku ilacı verin. Rahat uyusun. " dedim ve evimin yoluna koyuldum.

Mezarin üstünde bir bebek yatıyordu. Basinda ise yasli bir kadin. Hemen mezarin yani basinda duruyordu. Yavas bir sekilde bilmedigim dilde birşeyler söylüyordu. Kadinin saclari ve gözleri simsiyahti , saclari beline kadar geliyordu. Fakat arkadan degil onden vermisti saclarini. Bembeyaz teni vardi , o karanlik odada parliyordu adeta. Elinde , o gün bulduğumuz cisim duruyordu.iki eliyle bebegin üstünde havada tutuyor ve tuhaf bir dille konusuyordu.ilk basta sakince , daha sonra ise sesi gittikçe yukseliyordu. Sesi yukseldikce kadinin teni sönüyor elinde ki cisim daha da parliyordu. Cani yanıyor gibiydi fakat cani yandikca dahada bagiriyordu.

Kaan aglamaya baslamisti. Yanina giderek diz çöktüm ve " iyi misin ? " dedim. Elleriyle gözlerini sildi ve hıçkıra hıçkıra aglamaya başladı.

Dün ki kabus üstüne şimdi de bu.Üst üste geliyordu. Olduğum yere yığılıp kaldım.Kan içinde ki koluma bakıyordum. Aklımdan yine türlü türlü sorular geçiyordu fakat hiçbir anlam veremiyordum. Kendime soru sorup cevaplayamadıkça deliriyor , kendi kendimi yiyordum.

Durduk yere bir insanın kolunda nasıl köpek dişi izi olur ki ? Yoksa dün gördüklerim bir kabus değil miydi ? Yaşadım mı gerçekten ? Peki ya kızım ? Onu gördüm , o nasıl gerçek oldu. Aklımda hiçbir cevap bulunamayan sorular kapımın zorlanmasıyla uçup gitti. Koşarak kapının kilidini açtım ve Seher'in odaya girmesine müsade etmeden çayı alıp " Teşekkür ederim. " dedim ve kapıyı kapattım. Seher'in yüzünde yine o tedirginlik vardı fakat bundan zarar gelmezdi. Kimseye de anlatmazdı. Gerçi anlatsa da kimse inanmazdı.

Kapıyı tekrar kitledim , çayı mı masaya koyarak pencereyi açtım. Kilitli çekmecemi açarak Bahar marka sigaramdan bir tane alarak pencerenin yanına geçtim. Normal de sigara içmezdim , daha doğrusu sık sık içmezdim. Kafam bunaldığı zamanlarda , moralim bozuk veya sinirli olduğum anlarda bir tane yakardım. Sigaramı tüm gücümle içime çekerek bembeyaz yağan kara karşı üflüyor , bir yandan ise çayımı yudumluyordum.

" Duvara asmak icin odama zütürdüm o cismi. " dedi.
" Cisim ? Nasıl birseydi ? " diye sordum.

Anlatmasina devam etti :

Yuvarlak bir cisimdi ve onu sarmalayan başka bir yuvarlak halkasi vardı. Ortadaki yuvarlağın üstünde bir bebek vardı ve o bebeğin altinda yaşlı bir kadın. Kadinin vücudunun bir kisim duman icindeydi. Demirdendi ve altın ile kahverengi karışımı bir rengi vardi. Oldukca agirdi , üstünde cok sayida yazi vardi.

Cisimi anlatırken lafa girdim ,
" Bu yazıların anlamini biliyor musun ? " dedim.
Bir kac saniye sustu , ardindan ise " Bilmiyorum " dedi.
" Peki cisimi gecelim , bundan sonra neler oldu ? Yaşadığın olaylar bunun ile mi ilgili ? " diye sordum.

O gece bir kabus gördüm.

• ** otobanında *** ormanının içindeydim. Buraya nasıl veya nereden geldiğimi bilmiyordum. Kendimi bi anda orada buldum. Bulunduğum yerde topraktan çizilmiş bir daire vardı ve tam ortasındaydım.2 veya 3 metre çapındaydı. Yaklaşık on veya on beş metre ileride ise ağaçlar. Etrafım ağaçlarla çevriliydi ve ağaçların arkası hiç gözükmüyordu." Baba. " diye bir ses duydum arkamdan.ip ince ve çok güzel bir sesti.Bu kızımın sesiydi. Yıllardır , 11 senedir ilk defa duyuyordum bu sesi.Bir hışım ile arkamı döndüm. Ağaçtan başka birşey yoktu. Tekrar arkamdan bir ses daha duydum bu sefer " Uzak dur! " diyordu." Nerdesin kızım ? " dedim ağlamaklı bir ses tonu ile. Etraftan köpek hırlamaları duymaya başladım. Ağaçların arasından , tüyleri , dişleri simsiyah , gözleri masmavi onlarca köpek. Ağır adımlar ile üstüme doğru geliyorlardı.Bir ses daha geldi , tekrar " Uzak dur! " diyordu. Korkmuştum , " Neyden uzak durayım ? " diye bağırdım ağlayarak. Tüylerim diken diken olmuştu. Hayatımda duyup duyabileceğim en kalın ve korkunç bir ses sanki beynimin içinde bana " O şerliden uzak dur! " diyordu.Tam kafamın içimdeydi. içimde , her tarafımda hissedebiliyordum o sesi. Kanımda dolaştığını hissedebiliyordum. Kafam patlarcasına acıyordu. Dizlerim tutmuyordu , yere çöktüm. Ellerimi kafamın arasına alarak çığlık atıyordum. Kafam aşağı eğikti ve " yeter " diye bağırıyordum. Yere uzanmıştım , yan bir şekilde yarı baygın yatıyordum ve ses kesilmişti. Yavaşça dizlerimin üstünde doğrulmaya çalıştım ve iki bacağımın arasında , toprağın üzerinde kan ile " Vecede " yazıyordu." Bu , bu yazı... " dedim kendi kendime ve " Baba " diye bir ses duydum. Kafamı kaldırdım.Bu kızımdı, Merveydi.Bembeyaz bir elbise giymişti. Sapsarı saçları , masmavi gözleri vardı. Elini uzatıyordu , tam elimi uzatıcağım anda köpeğin kızımı saçından tutarak yerde sürükleyip paramparça edişini izledim. Diğer köpekler üstüme doğru koşmaya başladığında çığlık atarak uyandım.

Odamdaydım. Seher Kaan'ı alıp pansuman yaptırmaya gitti. Gözlerim askıda ki paltoma dalmış , 1 saat boyunca boş boş bakıyordum, düşünüyordum fakat hiç bir mantıklı , bilimsel açıkmala bulamıyordum.1 saat sonra Kaan odama geldi. Gözleri ağlamaktan şişmiş , her yerinde kegibler ve izleri gitmemiş kan izleri vardı. Odama girince kapının önünde öylece dikildi kaldı." Geç otur, sorun yok. " dedim. Tedirgin bir şekilde karşımda ki koltuğa oturdu.Bir kaç saniye sessizlik oldu , ne diyeceğimi bilmiyordum. Sert bir tepki vererek onu kendimden uzaklaştırıp güvenini kaybetmek istemiyordum ama normal bir dil ile sorarakta orada olanların nedenini öğrenemezdim. Kafam karışmıştı.Ben söze nasıl gireceğimi beklerken bunu Kaan benim yerime kolaylaştırdı ve " Ne oldu orada ? Bana ? " dedi. Kaşlarımı çatarak " Hatırlamıyormuş gibi konuşma. " dedim.ip ince ve masum sesiyle " Gerçekten hatırlamıyorum Ramazan Abi , gözlerimi açtım sen karşımday- " cümlesini bitirmeden lafını böldüm ve " Sen benimle dalga mı geçiyorsun ? Tüm aynaları kırıyorsun , kendine zarar veriyorsun sonra da ben birşey bilmiyorum diyip işin içinden sıyrılıyorsun.Sen kendini çok mu uyanık sanıyorsun ? " dedim. Sinirlenmiştim.Bu sözlerim onun kalibini kırmıştı , sonradan pişman olsamda kendimi tutamamıştım.Çünkü hastaların kendilerine zarar vermeleri beni çok sinirlendirirdi.

Seher odaya dalmıştı , ben masadan tamamen uzak , arkamda ki duvara yapışmıştım. Gözlerim ile Kaan'a odaklanmıştım , gözlerimden korku akıyordu. Seher beni öyle görünce yanıma koşarak , " Ramazan Bey , iyi misiniz ? Ramazan Bey ? " diyordu tedirgin bir şekilde. Kaan'ı gösterdim. Seher yüzünü Kaan'a çevirdi. Bayılmıştı , Seher Kaan'ı kucaklayarak odadan çıkardı. Hala duvara yapışıktım.Az önce ki yaşadılarımı yorumlamayı bırakın düşünemiyordum bile , aklıma getirmemeye çalışıyordum , aklımdan tamamen silip atmaya çalışıyordum. Böyle olayları çok duymuştum , çok okumuştum hatta birinci ağızdan bile dinlemiştim fakat bunu yaşamanız ... inanın canınızı verebilecek kadar inandığınız herşeyi şüpheye sokuyor. Düşünemiyordum , odamın kapısını açtım , Seher yerinde yoktu. Lavaboya gittim , yüzümü defalarca yıkadım.Su buz gibiydi fakat hissetmiyordum çünkü zaten bütün vücudum donmuştu. Kolum tekrardan kanıyordu , bezi tekrardan yıkayıp sardım koluma. Aynalar hala yapılmamıştı. Duvara sırtımı verip yavaşça yere çöktüm. Kafamı ellerimin arasına alarak tüm gücümle bastırıyordum , az önce ki cümleler hala kafamın içindeydi , duymak istemiyordum , kendi kendime vuruyordum , zarar veriyordum. Deliriyor muydum ?

Odama geri döndüm , kapıyı kilitledim , pencereyi açarak sigara yaktım. Kaan'ın , daha doğrusu Kaan'ın içindeki her neyse onun söylediği cümleleri düşünüyordum. Kabus gördüğümde ki ormanda bana seslenen ile aynı sesti.O an bunu fark ettim. Kadın sesiydi , ama inanın bir fil kadar kalın ve güçlüydü sesi.Her harfi bastırarak söylüyordu , her kelimesinde kalbim yerinden çıkacakmışçasına korkmuştum , yalnız da değildi. Yüzlerce nefes hissettim burnumun dibinde.En başından beri oradamıydılar ? Yoksa Kaan en başından beri Kaan değil miydi ?

Delirmek üzereydim. Yıllardır iyileştirmeye çalıştığım hastalardan bir farkım yoktu. Korku.Korku insana herşeyi yaptırıyordu. Gözüm monitörde ki yansımama ilişti. Gülüyordum.Kendime gülüyordum , fakat ben gülmüyordum. Gözlerimi ovaladım , gözlerim çıkacakmışçasına bastırıyordum. Ağlamaya başlamıştım , çatlamış masamın üstüne gözyaşlarım akmaya başladı.Ben bir pgibologdum , bilimsel yollar ile çözerdim sorunlarımı fakat buna hiçbir bilimsel çözüm bulamıyordum. Bilimselliği geçtim buna mantık bile yürütemiyordum.

Bilgisayarımın monitörünü açtım , mailime girdim. Kaan'ın tarafıma getirilmesi için Doktor Serap Hanımdan gelen mail duruyordu." Acaba ? " dedim kendi kendime. Mesaj atmak istedim , bir kaç saniye düşündükten sonra " Merhaba Serap Hanım , Ben *** Hastanesinden Pgibolog Ramazan Serhatlı.Bir kaç gün önce sizin tarafınızdan gönderilen Kaan Bahadır adlı hasta hakkında konuşmak istiyordum. Müsait misiniz ? " yazdım ve gönderdim.

Serap Hanım , Kaan Bahadır'ın ağzından anlatmaya devam ediyor :

" Babam hoca ile tokalaştı , ciksenli yaşlarda saçları ve yüzü bembeyaz , uzun boylu , yaşına göre kalıplı bir adamdı. Bizi eve geçirdi , kuzu çevirmişlerdi , bizim için güzel bir ziyafet verdiler. Babam ile sohbet ettiler. Sonradan söylediği kadarıyla zaman geçirtiriyormuş , akşam olmasını bekliyormuş. " dedi Serap Hanım.

" Neden akşam olmasını bekliyormuş ? " dedim." Kaan ile değilde onunla konuşmak için. " dedi. Pür dikkat dinliyordum , devam etti :

" Yemeğimizi bitirdik , sohbet ediyorlardı. Dedemi tanıyormuş hoca , annemin babasını.Önceden onlarda burada kalıyorlarmış. Hatta dedem ile oldukça samimiymişler.

Zaman iyice geç olmuştu. Hoca düzenini bozup toparlanarak " Şimdi gelelim yakışıklıya. " dedi.Ben hocaya bakıyordum , bana diyordu. Korkuyordum ben , ne olacağını bilmiyordum. " dedi Serap.

" Peki sonra ? " diye girdim lafın arasına meraklı bir şekilde.

" Hoca anne ve babama burada beklemelerini söyledi ve beni alarak küçük bir odaya zütürdü.Bir tane mum yakarak yere koydu ve bir karşısında hoca diğer karşısında ise ben duruyordum.Mum tam ortamızdaydı ve hoca birşeyler söylemeye başladı. Işık olmadığı için yüzünü göremiyordum , sadece ellerini görüyordum , ellerini açmış , arapça birşeyler okuyordu. Arada bir bana üflüyordu. Cümlesini " Kabih " kelimesi ile bitirdiğinde ateş neredeyse tavana deyecek kadar yükseldi. Saçlarımın bir kısmı yanmıştı , etrafta gölgeler hareket etmeye başladı. Odanın içinde çok şiddetli bir rüzgar vardı fakat ateşte hiçbir hareketlenme yoktu tüm gücüyle , gereğinden fazla yanıyordu. "

" Bu kabustan neden kimseye hiç bahsetmedin ? " diye sordum.
" Sen neden gördüğün kabustan hiç kimseye bahsetmedin ? " dedi.

Gözlerim büyümüş , şok olmuştum. Kanımın durduğunu hissetim o anda.Öylece gözlerine bakarak " Efendim ? " dedim. Kaan anlamsız gözlerle bana baktı ve " Bir şey mi oldu Ramazan Abi ? " dedi." Az önce birşey söyledin mi ? " dedim. Kaan bana deliymişim gibi bakıyordu ve hayır anlamında kafasını salladı." Bekle , geliyorum. " dedim ve odadan çıkıp lavaboya gittim. Yüzümü yıkadım. Ellerimi lavaboda birleştirerek öylece durdum.Şimdi de garip garip sesler mi duyuyordum ? Belki de Kaan gerçekten söyledi o kelimeyi ? Kendi kendime bile konuşmaya başlamıştım. Yüzümü kağıt peçete ile durulayıp üstüme başıma çeki düzen verdim. Kolum hala kanıyordu. Bezi yıkayıp tekrardan koydum ve odama doğru gitmeye başladım.

Yerime oturdum , ortamda sessizlik hakimdi. Gördüğüm kabusu nereden biliyordu ? Sormak istedim , sanki hasta Kaan değil de benmişim gibi hissettim.ilk defa kendime " Delirdim mi ? " diye sordum.

" Ben bırakırım sizi. " dedim." Çok iyi olur. " dedi ve odasına geçerek hazırlanmaya başladı. Bende üstümü giyerek , telefonumu ve cüzdanımı cebime koyup , çantamı alarak dışarı çıktım. Arabayı çalıştırarak bir kaç dakika motoru ısıttım. Hava düne göre biraz daha kötüleşmişti , kar yağışı başlamıştı.Ben kar ile kaplı arabanın camlarını silerken Serap Hanım dışarı çıktı. Lacivert bir pardesü , kahverengi bir bot giymişti. Boynuna ise birazcık kalın siyah bir atkı takmıştı , başında püsküllü pembe bir şapka vardı. Güzel görünüyordu , arabaya bindik ve yola koyulduk. *** Hastanesine varmıştık , aklımda Kaan vardı , onu gitmeden önce birkez görmek istiyordum. Serap Hanım'a dönerek " Burada işiniz ne kadar sürer ? " diye sordum." Bir kaç saat. " dedi." Tamam o zaman , ben bir hastaneye uğrayıp ilaçlarımı alıyım , dün almayı unutmuşum , geciktirmiyim. " dedim. ilaç kullanmıyorum fakat Kaan'ı görmeye gideceğimi söylemek istemedim." Tabi , iki saat sonra burada buluşalım o zaman. " dedi." Çok iyi olur. " diyip hastaneme doğru yola koyuldum. Yollar hala kar kaplıydı , küçük bir semt olduğu için yollara bir çalışma yapılmamıştı.Hem çamur , hem de kar içindeydi. Hastane görünmüştü , arabayı park ederek içeri girdim. Seher Hanım'ın yanında polisler vardı. Beni görünce " Ramazan Abi , nihayet gelebindin. " dedi. Sanki içinde ki tüm herşeyi boşaltırcasına rahatlamıştı." Ne oluyor burada Seher ? " dedim. Polis bana dönerek " Kaan Bahadır'ın doktoru siz misiniz ? " dedi." Evet benim , Ramazan Serhatlı. " dedim." Nereden geliyorsunuz ? " dedi." Bir kaç günlüğüne izin almıştım , şehir dışındaydım. " dedim." Neden ? " diye sordu." Sorguda mıyım memur bey ? " dedim sitem ederek." Hayır , sadece bir kaç soru sormam gerekiyor. " dedi. Seher'e bakıyordum , hani küçük çocuklar yaramazlık yaparda " Annem öğrenmez inşallah! " diye yakınırlar ya , aynı öyle bakıyordu. Polis , " Şehir dışına neden gittiniz ? " diye sordu." Kaan Bahadır'ın eski pgibologu Serap Hanım'dan Kaan hakkında bilgi almak için. " dedim.

Lafa girerek " Orada gördüğün sey , geçen gün tuvalette gördüğün şey miydi ? " dedim.
Çekinerek " Evet " dedi.
" Saçma , bunlar sozde hocaların para kazanmak icin uydurdugu yalanlar , etkisinde kalmışsındir " dedim.
Kaan elini masaya vurdu ve kaşlarını çatarak " Cinlere inanır mısın Doktor ? " dedi. Bembeyaz olmuştum , kalp ritmim hızlanmıştı. Gozlerime bakıyordu , fakat bunlar Kaanin gözleri değildi. Birseyler hissediyordum , odada , yanimda hatta tam ensemin dibinde birşey hissediyordum. Fakat odada Kaan ve benden başka kimse yoktu.Tam burnumun dibinde nefes alışverişini hissediyordum. Korkuyordum , kekeleyerek " Evet Kaan, inanıyorum. " dedim.Bu sefer daha sert bir şekilde vurdu elini. inanin öyle güçlü vurdu ki masadan çatlama sesi geldi.

" Hayır Doktor , onları gormeden , onlari hissetmeden , onlarla konuşmadan onlara inanamazsın. Sadece inandığını zannedersin. " dedi.
" Kaan , iyi misin ? Korkutuyorsun beni. " dedim.
" Kaan yok Doktor , hic olmadıda.Hep biz vardık , sadece biz. Kaan sadece bir beden ruhu ise biziz. " dedi.
Sandalyem ile geriye dogru geldim , korkmuştum gerçekten korkmuştum. Ellerim titremeye başladı , " Seher " diye bağırdım tum gücümle.
Kaan hayatımda gördüğüm en pis gülüşü yaparak " Bizden kacamazsin. Seni Allah bile kurtaramazken , sen bir çamurdan mı yardım istiyorsun ? " dedi kahkaha atarak ve " Elbet bir gun yalniz kalacağız Doktor , elbet bir gün " dedi ve odaya Seher girdi.

" Beni Kaan'ın akrabalarının yanına zütürebilir misiniz ? " dedim. Güçlü bir kahkaha attı , alaycı ve sinir bozucuydu." Ramazan Bey , sizi sevdim , iyi bir adamsınız. Yanlış anlamayın fakat bunu değil siz anne ve babam için bile yapmazdım. " dedi." Bu kadar mı çok korkuyorsun ? " dedim. Sinirlenmişti , amacım da oydu zaten." Korkmak mı ? Kaan gibi onlarca çocuğu iyileştirdim ben. " dedi." Bir tane daha iyileştirin o zaman ? Hem dosyanızı hazırlarken sadece kendi adınızı kullanırsınız , beni katmazsınız , tüm başarı size kalır. Kariyerinizi daha da geliştirmiş olursunuz.Kim bilir belki haber yaparlar, meşhur olursunuz. " dedim." Ramazan Bey ... " dedi." Hiç biryere anlatmam , adımı hiçbir yerde geçirtmem. Sadece sen ve o. " dedim. Kariyere önem veren biriydi. Zaten bu işi gerçekten sevdiği için yapsaydı Kaan'ı başka bir yer göndermek yerine iyileştirmeye çalışırdı. Daha da ısrar etmiştim , kabul etmişti." Peki , dediğiniz gibi olsun. " dedi." Hastaneye uğrayarak izin alıp bir kaç eşyamı almam gerekiyor , bir kaç saate gelirim , sonra yola koyuluruz. " dedi , kabul ettim.

" Devam et lütfen. " dedim.

Kaan Bahadır anlatıyor :

O günden 3 hafta sonra o kabusu birkez daha gördüm ve bir daha hiç görmedim. Akşam saat 11 sularıydı. Yatağıma girdim , cisim sağımda kalıyordu , parlıyordu hala , bir gece bile parlamadığını görmedim. Gözlerimi kapattım , aynı kabusun içindeydim.

Bir oda , bir mezar , bir bebek ve yaşlı bir kadın.Şuana kadar 3 tane görmüştüm bu kabustan ve üçüde birbirinin devamı gibiydi. Kadın tekrardan anldıbını bilmediğim bir dilde konuşuyordu. Yorgun düşmüştü , bir dizinin üstüne çökmüş , nefesinin son damlasına kadar cümlesini tamamlamaya çalışıyordu.ilk kabusumda sesiyle kulaklarımı patlatan yaşlı kadın şimdi kedi yavrusu gibiydi. Gücü bitiyordu resmen. Elindeki cisimi iyice havaya kaldırdı ve son kelimesi Ahid'di.Kadın sanki yok olmuş gibiydi. Sadece mezar , bebek ve cisim duruyordu. Cisim bebeğin üstündeydi ve ilk halinden daha fazla parlıyordu. Elimle bir gözümü kapatıyordum bakabilmek için.Bir kaç saniye sonra ağlama sesi duydum. Bebek canlanmıştı , bu seferde cisimin parlaklığı sönüyor bebeğin ki artıyordu. Cisimin parlaklığı her arttığında bebek daha da ağlıyordu, sesi daha da şiddetleniyordu ve en sonunda cisim de ortadan kayboldu. Bebek yıldız gibiydi , karanlık odanın her yerini aydınlatmıştı ve sesi çok yüksekti. Kulaklarımın patlayacağını düşündüm. Tüm gücümle ellerimi kulaklarımla tıkıyordum duymamak için ama sanki ses içimden geliyormuş gibi hiç kesilmiyordu.

Ardından uyandım , annem korkulu gözlerle bana bakıyordu " Ne diyodun sen öyle ? " dedi." Efendim anne ? " dedim." Ahide " diyip duruyordun dedi , " Bilmiyorum anne kabus gördüm yine. " dedim.Bu sefer birazcık üsteledi fakat uyuyacağımı söyleyip sırtımı döndüğümde odadan çıkıp gitti.

Arkadaşlar öğlen demiştim ama sizide daha fazla bekletmek istemiyorum , yemek yiyip anlatmaya baslayacagim.

Birde 10 yasindaki çocuk nasil böyle konusuyor gibi yazilar gördüm belli ki ya tam okumamislar ya verdigim ayrıntıları anlamamislar ya da gerçekten geri kafalılar. Keske böyle sacma bir cümle kurmak yerine hikayeyi düşünürek okusalardi.Bir kac part sonra o olayı açıklayınca kendilerine gülücükler , sorun yok.

Kaan Bahadır :

Ardından çığlık atarak uyandım , sabaha doğruydu ama saati hatırlamıyorum. Kafamı cisime doğru çevirdim parlıyordu fakat bir kaç saniye sonra yavaşça söndü.Bu olay bir kaç defa daha olmuştu. Sabaha karşı sönüyordu ışığı.Bir kaç dakika sonra annem geldi yanıma , çığlımı duymuş sanırım. Lambayı yakarak " Ne oldu ? " dedi. Normal de anneme herşeyimi anlatan biriydim , sonuçta 7 yaşındayım , bir şey saklamak nedir onu bile bilmem fakat içimde garip bir his vardı. Sanki biri beni arkadan dürtükleyip söylemememi söylüyordu. Yanıma geldi ve başımı göğsüne dayayarak saçlarım ile okşadı." Kabus mu gördün ? " dedi." Evet. " dedim." Oyy kıyamam , ne gördün de bu kadar korktun ? " dedi. içimde ki o pis his hala oradaydı. Hala söylememem için beni uyarıyordu. Elimde değildi , söylemek istiyordum , sanki dilsizmişçesine söyleyemiyordum. Annem de daha fazla üstelemedi " Tamam , tamam geçti.Yat uyu hadi. " dedi." Sende kalsana anne ? " dedim. Annem yanıma yattı uyumaya başladık.

Eve uğradım , kavanozun altından birazcık para alarak cüzdanıma koydum.Üst katta ki ev sahibi Ferhan Bey'in yanına çıktım ve kapıyı çaldım. Kapıyı 9 yaşında ki oğlu açtı ve beni görünce " Babaa , Ramazan Abi geldi. " diye bağırdı. Ferhan abi geldi kapıya ve " Oo , Doktor Bey , nasılsınız ? " dedi." iyiyim Ferhan Abi , sen nasılsın ? " dedim." Nasıl olak oğlum uğraşıyoruz işte. " dedi ve " Hayrola bir yere mi gidiyorsun ? " dedi.Çenemi kaşıyarak " Bende onun hakkında konuşacaktım.Bir kaç günlüğüne şehir dışına gitmem gerekiyor. Senden de bir ricam olacaktı. " dedim." Ne demek oğlum söyle ne yapabilirim ? " dedi." Senin arabayı bir kaç günlüğüne almamın imkanı var mı ? " dedim." Dediği lafa bak hele ya , tabi oğlum dur getireyim arabanın anahtarını. " dedi.Bir kaç dakika sonra geldi. Anahtarı ve ruhtası uzatarak " Buyur oğlum. " dedi." Çok sağolasın Ferhan Abi. " dedim." Ne demek oğlum hayrola nereye böyle , yardım edebileceğimiz başka birşey var mı ? " dedi." Teyzemin oğlu hastalanmış , onu görmeye gideceğim Ferhan Abi ölüm döşşeğindeymiş , tekrardan çok sağolasın " dedim ve elini öperek dışarı çıktım.96 model Broadway'i vardı. Arabanın kapısını açtım ve arabaya bindim. Hava hala soğuktu ve yollar karlıydı." Umarım birşey gelmez başımıza. " diyerek Besmele ile kontağı çevirdim. Beş on dakika motoru ısıttıktan sonra yola koyuldum.

Hastaneye varmıştım , arabayı park ederek çantamı alıp hastaneye girdim. Hava yavaş yavaş kararıyordu. Lobiye giderek "

Merhaba , kolay gelsin. " dedim." Merhaba , sağolun ? " dedi lobide ki kız. Sesi telefonda konuştuğum kıza benziyordu."

Doktor Serap Hanım ile görüşmek istiyorum. Müsait mi acaba ? " dedim." Bir dakika , arıyorum. " dedi. Bir kaç dakika sonra "

Şuan da hastası olduğunu başka zaman gelmenizi söyledi. " dedi." Odası ne taraftaydı ? " diye sordum." Hemen solda 2. oda

fakat şu- " kızın tarif ettiği odaya doğru gittim. Odanın kapısını çalmadan içeri daldım. Serap Hanım içtiği çayı püskürterek

" Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz ? " dedi. Arkamdan ise o kız geldi." Serap Hanım , lütfen bana bir kaç dakika verin. "

dedim , fakat bunu kibar bir dil ile değil bağırarak , sinirli bir şekilde söyledim." Odama böylece giriyorsunuz birde benden bir kaç dakika mı mı istiyorsunuz ? " dedi." Onun için kusura bakmayın. " dedim." Lütfen çıkar mısınız ? Yoksa güvenlik çağırmak zorunda kalacağım. " dedi." Ben Ramazan Serhatlı , Kaan Bahadır'ın doktoruyum. " dememle Serap Hanım'ın lobideki kıza güvenlikleri çağır demesi bir oldu. Yerinden irkilerek geriye doğru gitti , " Lütfen sakin olun , sadece bir kaç dakika konuşmak istiyorum. " dedim. Lobideki kız çoktan gitmişti. Serap Hanım çığlık atıp yardım istemeye başladı. Fakat hiç birşey yapmamıştım , yapmayacaktım da sadece konuşmak istiyordum. Tüm gücüyle bağırarak " Defol! " dedi." Lütfen sakin olun. " diyerek yanına yaklaştım. Elini gelme dercesine uzatarak " Sakın , orada kal! " dedi. Güvenlikler gelmişti , kollarımdan tutup beni çıkarmaya çalışıyolardı fakat ben çırpınıyor bir yandan ise " Serap Hanım , lütfen , sadece bir dakika. Yalvarıyorum. " dedim. Dinlemiyordu , güvenlikler ise beni çoktan hırpalamaya başlamıştı beni.Tam odadan çıkacakken " O kabusları sizde gördünüz , Kaan'ın sadece 10 yaşında ki çocuk olmadığını sizde anladınız , o yüzden ondan soğudunuz. Biliyorum , bende aynı durumdaydım. Yalvarıyorum , yardım edin ? " dedim bağırarak. Serap Hanım gözlerime baktı. Acınası gözlerle bana bakmıştı , gözlerinde düşündüğünü görüyordum. Güvenliklere " Durun! " dedi. Yanıma geldi , beni güvenliklerin elinden aldı ve güvenliklere " Tamam. " diyerek kapıyı kapattı. Oturmamı söyledi.

Sabah Serap uyandırmıştı beni." Kahvaltı hazır. " dedi gülerek. Gözlerimi ovuşturup etrafa baktım , insan ilk defa bir yerde uyanınca garip geliyor , yaşamışsınızdır." Zahmet etmeseydiniz keşke yolda atıştırırdım ben birşeyler. " dedim." Olur mu öyle şey ? Misafirimsiniz siz benim , buyrun lütfen. " dedi." Teşekkür ederim. " dedim gülerek. Lavabonun yerini biliyordum fakat yine de ayıp olmaması için sordum , ardından lavaboya gittim. Tuvaletimi yaptıktan sonra aynanın karşısına geçtim. Elimi ardından ise yüzümü yıkadım , başım lavabonun tam dibindeydi , havluya uzandım elime tüylü birşey geldi , çekiyordum fakat gelmiyordu. Başımı kaldırıp baktığımda karşımda Kaan'ın anlattığı simsiyah tüylü , gözleri alev kırmızısı , korkunç bir şey vardı. Görür görmez kendimi geriye attım , ayağım kaydı ve temizlik kovalarının üstüne düştüm. Kafamı çarpmıştım yere , elimi zütürdüm kanıyordu , başım dönmeye başladı. Arkamı döndüğümde gitmişti. Yerden korkarak kalkmaya başladım ve aynanın karşısına geçtim. Kendime baktım , ağlamaya başladım , yine oluyordu. Kurtulamıyordum , yüzümü tekrardan yıkadım ve tekrardan aynaya baktığımda aynada eşim vardı. Gözleri siyahtı , gerçektede siyahtı. Gözlerinin çevresi siyahlaşmıştı , ağlamaktandı. Siyah kıvırcık saçları , ip ince dudaklarıyla bana bakıyordu.O kadar özlemiştim ki dokunmaya çalıştım." Gel! " diyordu.O gel dedikçe ben aynaya daha fazla yaklaşıyordum. Gözgöze gelmiştik." Onu bize tercih ettin. " dedi." Ne diyosun sen , ben kimseyi tercih etmedim size.Siz benim en değerlilerimdiniz. " dedim." Yalancı! " dedi. Ağlamaya başladım neyden bahsediyordu anlamadım , aynaya deyiyordu tenim. AKlıma evde hiç ayna olmadığı geldi.ilk geldiğimde fark etmiştim , evde hiç ayna yoktu bu nasıl olurdu diye kafamı kaldırdığımda tüm gücüyle çığlık atarak " Onu bize tercih ettin. " dedi ve ayna paramparça oldu. Zıplayarak uyandım , Serap Hanım beni izliyordu.

Uzunca bir yolculuğun ardından sahil kenarına doğru geldik , her tarafta villalar vardı.Bir tanesinin önüne gelerek arabadan indik.Çantamı aldım ve Sadık Hoca zile bastı.Bir kaç saniye sonra hizmetçi kadın gelerek " Buyrun ? " dedi." Hüseyin Bey ile görüşecektik , kendisi bekliyordu bizi. " dedi Sadık Hoca. Hizmetçi " Bir dakika haber veriyim. " dedi ve kapıyı kapattı.Bir kaç saniye sonra tekrar gelerek " Buyrun , Hüseyin Bey sizi bekliyor. " dedi. içeri girdik , ev oldukça büyüktü , içerisi çok lükstü. Salona geçtik , Sadık hoca " Selamun Aleyküm " dedi ve Hüseyin Hoca ile tokalaştı. Altmışlı yaşlarda , kısa boylu , yuvarlak suratlı kel bir adamdı Hüseyin Hoca." Aleyküm Selam hoşgeldiniz Sadık Hocam. " dedi." Hoşbulduk , buda Ramazan , eski öğrencim. " dedi. Hüseyin Hoca bana bakarak " Hoşgeldin delikanlı. " dedi." Hoşbulduk. " dedim. Bizi küçük bir odaya zütürdü , hizmetçiden 3 tane kahve getirmesini söyledi. Odaya geçtik , bir kaç dakika sohbet etti Hüseyin ve Sadık hoca. Hizmetçi kahveleri getirdikten sonra Sadık Hoca oturuşunu düzelterek " Hüseyin Hocam , telefonda da bahsetmiştim , konuya gelelim isterseniz. " dedi." Tabi , dinliyorum. " dedi. Sadık Hoca bana döndü ve çantama baktı.Çantamı açarak cisimi Hüseyin hocaya uzattım. Sadık Hoca " Anlat istersen. " dedi. Başımdan geçen olayların hepsini tekrardan , yeri geldi çekinerek , yeri geldi korkarak anlatmaya başladım Hüseyin Hocaya.