Mutlu bir ailenin ikiz çocuklarından biriydim, sınavlarımıza girip sonuçlarımı bekliyordum. Annem babam benden daha heyecanlı bi o kadar endişeli ya oğlum uzaklara giderse diye ya istanbul da kalamazsa diye...

Ailemi, kardeşlerimi seviyorum ama yeni bir heyecan, yeni bir hayat bana cazip geliyordu...

Sınav sonuçları açıklanmıştı ve ben izmirde olacaktım 5 yıl boyunca bizimkiler sevinir gibi yapmıştı gidiyordu oğulları uzaklara halbuki ben gerçekten sevinmiştim iyi şeyler yaşayacağımı güzel bir hayatımın olacağına inanmıştım bu takları yiyeceğimi bilmeyerek...

Bir çırpıda sileceğim demekle keşke silmek kolay olsaydı ama denemeye değerdi , artık düşünmüyordum onu derslere yönelmiştim ara sınavlar yaklaşmıştı.

Bir gün yine Erdinç le cafe oturuyoruz fakultemizin hemen yanındaki , Melis beni gördü yanıma geldi yanında bizim sınıftan Esra ile Tülay vardı onlarla çok muhattap değilim sınıfta
Aslında kimseyle değildim son zamanlarda çünkü bitmiş durumdaydım ve kimseye karşı rol yapacak gücüm yoktu o yüzden insanlardan kaçmak zorundaydım ve kaçtım.

3 kız 2 erkek oturuyoruz ders notlarımı almak için sınfa gitmiştim, o ara Buse gelmiş gözlerimle selam verip Erdinç'in yanına oturdum her şey o anda oldu aslında

Buse bi anda ayaklandı çay alacağım kendime isteyen var mı diye sordu
Tüm kızlar aynı şekilde bi anda ayaklandı ve gittiler.

Buse benimle aynı masada oturamayacak kadar ne olmuştu bilmiyorum
Ne yaptım dermişcesine Erdinç'e baktım
Erdinç benim gibi buz kesmişti ikimiz de şok olmuş durumdaydık , Her şeyin hatrına böyle bir şey yapılmaması gerekirdi diye düşünmüştüm yüz yüze bakıyorduk en azından diye aklımdan geçirdim

Ama o an kalbimden geçen giden tek şey ise Buse nin artık olmadığıydı çünkü o beni bu kadar kolay harcayabilirken onu düşünmem beni mahvederdi bunu kendime yapmayacaktım

Kafamdan silmeye çalıştığım Buse bi anda yaptığı şeyle yok olmuştu hiç olmamış gibiydi...

Eylül ayının ortalarıydı ingilizce sınavlarına girmediğim için bir de hazırlık okumak zorundayım, başıma belayı almıştım aslında belaları çekmek gibi de bir lanetim vardı ama yüzleşmem gerekiyordu korkumlarımla, geleceğimle...

izmire baktığımda garip bir yerdi büyük şehir den geliyordum belki ama insanların yardımcı olmasına, dayanışma halinde olmasına pek de alışkın değilim

ilk günler güzel geçmişti, her şey tıkırında gayet yatağa yatılıp gözleri kapatılıp hayal etme modundaydı, pek de beceremezdim hayal etmeyi nasıl sa hep orada kalacak neden kandırayım ki kendime..

Odamız 4 kişilik şartları iyi olan bir yurttu, bir gün yurda geldiğimde yeni birinin yerleştiğini gördüm, yayılmış yatağına bilgisayarını koymuş göbeğine ferre izler gibi hali vardı, selam verdim ama o 3 saniye de otçu abdullah gibi çıkmamasını ümit ettim zira 2. bir manyağa kaldıracak taakatim kalmamıştı.

Adı erdinç miş oda benim gibi istanbul dan geliyor ve biraz soğuk gibi de dursa aslında iyi biri, onunda hazırlık okuyacağını öğrendim bu beni epey mutlu etti

Bakalım içimde bir his var Erdinç le iyi dost olacağız gibi...

Ortaokul ve lise dönemin de basketbol la aram iyiydi hep, 1 yıl kadar nacizane profosyonel bir spor hayatım da olmuştu, bunu üniversiteye taşımak istiyordum.

Okulun başlamasına 3-4 gün kalmıştı, her gün yaptığımız şey aynıydı erdinçle sabah kalkar biraz sağda solda takılır öğleden sonra basketbol oynardık. Bu geçen zamanda yeni insanlarlada tanışıyordum kâh 1 gün sonra bitiyordu tanışıklık kâh hâla sürüyordu. Kimi ne düşündüğünü ne istediğini kestirmek zor du ama bildiğim bir şey varsa da oda herkesin birbirine ihtiyacı olduğuydu.

Benimse sadece hedeflerim vardı...

Yalnız olmayı seviyordum hiç değilse dost kazığı yemezdim o zaman hiç değilse üzemezdi kimse beni değerli bir şeydi aslında yalnız kalmayı sorun etmemek

Günler birbirini kovaladı ve artık yarın okulum vardı heyecanlıydım kim heyecanlanmaz ki düşünsene herkes farklı yerden gelmiş kimse kimseyi neredeyse tanımıyor, yeni bir hayatın temeli burada atılabilir di

Peki ben atabilecek miydim gerçekten?

Yoksa derme çatma yaptığım inşayı yerle bir mi edecektim...

Düşünsene yeni bir şehir yeni bir hayat yeni bir okul endişeli düşünceler, ne olduğunu kestirememeler...

Ve ilk dakikadan duygusal yoğunluk

Bu bir lütuf mu
Yoksa yeni bir bela mı
Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum ama bildiğim tek şey onu saatlerce düşündüğümdü

Günler geçiyor üniversiteye alışıyordum alışmak zorundaydık hepimiz hatta benimsemek zorundayız, yoksa dışlanırsınız kurallar gelenekler hep bellidir ya varsındır ya yoksundur

Sınıfta bir erkek çetesi vardı diyebilirim gerçekten moron tiplerdi sanki hâla lisedeymiş gibi hâl ve haraketler içindeydiler onlarla fazla takılmama hatta sohbet etmeme düşüncesindeydim.
hayır öyle düşünme onlar la takılırsam kötü bir intiba oluştururum diye değil gerçekten kafa yapıma uygun değillerdi olsunlar isterdim ama ben hep olgun oldum olmaya çalıştım gülemezdim salak saçma şeylere çünkü her zaman hayatın gerçeğiyle yüzleşirdim polyanna olamazdım o yüzden...

Tren garının içindeki gişe den kentkartımı almıştım önceden araştırdığım yerde inip doğruca yurduma yerleşmeyi planlıyordum, izmir e gelmeden önce kızların güzel olduğunu duymuştum ama abartıdan ibaret olduğunu düşünüyordum hep

Oysa ilk indiğimden itibaren gözlerimi alamıyordum onlardan yinede pek bakmamaya çalışıyordum.

Yurduma yerleşmiştim her şey beklediğim gibiydi oda da bi tane üst dönemden lavuk vardı geçici olarak kalıyormuş baya kafa kıyak bir eleman çay içer misin dediğim ot varsa ot içerim diyen cinsten...

Ne olacaktı benim burdaki yaşantım ailemi gururlandıran bir evlat mı yoksa arzularına kendini kaptıran bir canavar mı ?

Devlet yurdunda kalıyorum çünkü aileme yük olmak istemedim arkada tek dert bile kalsın istemedim önüme bakmalıyım, isteklerime ulaşmam gerekiyor...

Nasıl ama zütü başı dağıtarak mı yoksa bir kıza peşinden sürüklenerek mi?

Hayır hiçbiri olmamalıydı

Odaya geçtiğimde otçu oda arkadaşım abdullah dikkatimi çekmişti ilk zamanlar görmezden gelmek en iyisiydi belkide ama biraz toparlanması gerekiyor du zira otçu Apo odayı ahırdan halliceye çevirmişti

Üniversitenin başlamasına 1 hafta kalmıştı epey heyecanlıydım o zamandan istifade izmiri öğrenme planını kafaya koymuştum taa ki başıma gelecekleri bilmeyerek...

Beyler rezleri alın efsane hikaye geliyor

Biliyordum ki bir çok şey vardı bilmediğim , arkamdan dönen entrikalar gibi ve artık pes etmiştim, buseyi kafamdan silmeye hazırdım, olabilme ihtimali olsa bile Melis bunu yok etmişti. Bundan sonraki tüm çırpınışlarım benim daha hızlı batmamı sağlayacaktı.

Bir kaç hafta spora gittik geldik Erdinç ve Müslüm le okul dışında kalan zamanda sadece içiyorduk, rahatlıyorduk böylelikle , benim bir derdim vardı da içiyordum unutmak istiyordum, yeni bir sayfa açmak istiyordum tertemiz olanından

Bu mümkün müydü ?
Bilmiyorum ama imkansız değil di yılmak için pes etmek için çok erkendi

Peki Erdinç'in ne derdi vardı yada Müslüm'ün
Müslüm aslında çok bin duran gibi bir çocuktu ama her içişimizde bi o anlattı bi ben ikimizi de üzmüşlerdi zamanında, erken büyümüştük, erken anlamıştık insanlara güvenmemeyi
Oda inanmıyordu aşk yaşayabileceğine uzun gidecek mutlu huzurlu bir ilişki yaşayacağına
Bende aslında tam inandım demişken , izin vermediler inatla

Ne yapacağız ikimiz de yada bizim gibi insanlar yılarak vaz mı geçecek tüm hayallerinden, isteklerinden yoksa hala bir umut olacak mı içlerinde

Müslüm'ü bilmiyordum ama artık benim bir umudum yoktu kalbim duyguzlaşmaya başlamıştı

Haberi olmadan insanlar silinebiliyordu bir çırpıda ,
Böyle böyle mi gerçekten ?
Böyle böyle oldu mu gerçekten sistemin patronu diyen yok tu

Sadece görmezden gelmek vardı , sadece düşmanmış yabancıymış gibi davranmak vardı.

Maalesef bu kadar vefasızlıklarla ve acımasızlıklarla doluydu hayat

Bu geçen sürede ne olmuştu?
Buse Melis...

Evet onlar la arkadaşlığım stabil şekilde devam etti busenin hep gözlerinin içine bakarak konuşurdum, bu aslında yanlıştı fazla belli etmekti ama oda öyle karşılık verince devam ettirdim

Buse den herhangi bir sinyal alamamıştım 1 ay boyunca benden hoşlandığına dahil acele etmek istemiyordum onu kaybetmek kazanamadan benim için yıkıcı olurdu

Sınıf artık kaynaşmıştı serseri diye nitelendirdiğim tayfa yine aynınydı değişen şey Buse ye yönelik oynamalarıydı hepsi onunla konuşmaya çalışmalar toplu sinemaya gitmek istemeler gibi uzunca gidiyordu..

O günlerde sınıfın whatsapp grubu hâla yoktu ben buse ve melis takılıyordum hep buse ile melis de diğer sınıftaki kızlarla arasını ılımlı tutmaya çalışıyordu

Pek hareket olmayan benzer birgün de

Melis bi an atıldı

M- Sistemin patronu whatsapp grubu açalım dedi
SP- Kafa sallayarak onayladım

Bunu duyan erkek tayfa ne olduğunu anlamadan bi anda bizi de ekleyin gibisinden çullandı adeta Melis, melis kibarlığı bozmamak için tamam deyip geçiştirdi

O gün whatsapp grubu 30 kişilik kurulmuştu yurda dönüp internete açtığımda adeta şok geçirdim

1000 küsür mesaj ve hepsi trolleme anında çıktım o manzarayı gördüğümde pek dayanılacak gibi de durmuyor du

O günün gecesinde Buse den mesaj geldi...

Ben dobra bir insanım aslında dolandırmam lafları tak tak söylerim ama buseye karşı yapamadım o gün beceremedim hiçbir şey demedim uzak köşeye oturdum, kafamı dağıtmak için pür dikkat ders dinlemeye yeltendim.

Okulun bitmesine yakın Melis yanıma geldi havadan sudan konuştu, pek aldırış etmemekle beraber karşılık verdim.

Yanıma geliyordu Melis çünkü can çekiştiğimi görüyordu
Ne kadar üzgün olduğumun farkında, yaptıklarının farkında
Tek derdi neydi biliyor musun ? Beni kaybetmek uğruna
Buse ile yan yana gelememem, bunu fazlasıyla başardı

Melis o arada bana sevgilisinden bahsetti, aslında kafaların pek uyuşmadığı yakın zamanda bitebilecek bir ilişkiye başladığını söyledi.

Bunu bilmek zorunda değildim, hatta Buseye bile bahsetmemiştir
Neden ben ? Hala ne istiyor benden, amacına ulaşmadı mı ?
Tüm hayalimi, umutlarımı ucsuz bucaksız okyanusun içine fırlatan o değil miydi ?

Dayanımıyordum artık, bütün ibre aleyhime doğru dönmeye başlamıştı ve çırpınmam hiçbir şeye yetmiyordu.

Buse yi seyredip duruyordum oturduğum yerden o kadar güzel gülüyor ki , anlam veremediğim şekilde bende de aynı anda tebessüm oluşuyor, deli gibi hissediyor insan bi o kadar da mutlu ...

Kafamı dağıtmak için Erdinç le spora başladık haftada 3 gün kadar gitme kararı aldık, belkide başka şeylere yönelmek en iyisiydi bu aralar düşünmemi engelliyordu

Ne zaman düşünsem çıldırıcak gibi oluyordum çünkü , ve en sonunda sayamayacağım kadar soru işaretleri gözümün önünde beliriyordu ..

Karşına 3 tane yol çıkar birinden gidersin bakarsın sonu karanlık , korkarsın geri dönersin 2. yoldan gidersin biraz ilerler bakarsın sonu uçurum , tekrar döner son yoldan gitmeye karar verirsin tek çözümdür senin için biraz ilerler bakarsın sonu gözükmez yine korkarsın ya yolun sonuna gelemeden yere düşüp kalkamazsam diye ..

Akşam öğrencisiydik biz diğer adıyla ikinci öğretim dersimiz 5 de başlar 10 da biterdi, bundan hem memnundum hemde endişeli, akşam vakti üniversite hayatının ölü olacağı korkusu vardı içimde hep

Öğlen gibi kalktık, kıyafetler ütülendi hazırlandık kızlar gibi, saçlar yapıldı parfümler sıkıldı..

Evet ilk intiba çok önemliydi nasıl göründüysen öyle akılda kalırdın

Otobüse atladık yolumuz biraz uzundu erdinçle ne olur ne biter diye konuşuyorduk bakma aslında ikimiz de afacan çocuklar gibi heyecanlıydık çaktırmıyorduk sadece kendimize bile hatta

Okula geldiğimizde dersin başlamasına 30 dakka gibi bir süre vardı ondan istifade hazırlık fakultemizin hemen yanındaki cafe ye oturduk birer çay içtik. ikimizin sınıfları farklıydı ama molalar da hep beraber olacaktık arka çıkacaktık birbirimize aslında bunu kararlaştırmadık sadece biliyorduk

Sınıfa geldiğimde sınıf doluydu 30 kişiydi mevcut lise sınıflarından halliceydi inek arkadaşlarımız kapmıştı ön sıraları bense orta yerin 3 arka sırasında kendime yer buldum

Heyecanlıydım hala ama ne olacak ne bitecek korkusu yüzünden diye değil nasıl insanlardı anlaşabilecek miydik? Bir sınıf olabilecek miydik?

Bunları düşüne dururken kafamı sola çevirdim, kaskatı kesildim gördüğüm manzarayla inanamadım tekrar başımı tahtaya doğru çevirmiştim ama neydi o gördüğüm nasıl bu kadar basitti...

Sarışın 180 boylarında yeşil gözlü bir kız ismi buse imiş izmirliymiş evet aşık olmuştum yada öyle olduğunu düşünüyordum böyle bir şey beklemiyordum, arayışta değildim canımın sıkılmaması için takılabileceğim birileri yeterdi

O nerden çıkmıştı neden bu kadar etkilendim zütü başı dağıtmanın sırası değildi kafamda dinozorla gibişe dursun

O an için konuyu perdelemiştim eğer onu düşünürsem güçsüz duruma düşerdim..

Birer birer hocalar derslerine girdiler çıktı iki tanesi çok dikkatimi çekmişti aslında Niyazi hocaydı garip bir adamdı ama ilk dakikadan itibaren bir abi gibi gözüktü gözüme gerçekten öyle olabilir miydi dertlerimizi paylaşan bize yardımcı olabilecek cinsten

Molalarda erdinçle takıldık iyiydi havaya girmiştik o sınıfından veryansın ediyordu hep

- Abi hep kezbanlar diye

Onu yatıştırmıştım sonuçta 10 larca sınıf vardı hatta sınıfından birinden hoşlanmak en büyük hataydı belkide bu hataya ilk dakikadan düşmüş olmanın sersemliğindeydim. O gün pek bi şey olmadı sonra yurtlarıma dönmüştük

Erdinç ağzımı yokluyordu

- Sistemin patronu var mı güzel hatun
- Yok kanka yaaahaaa ne kızı

Deyip geçiştirmiştim aslında belkide onunla paylaşıp fikrini almalıydım ama önce kendimle yüzleşmeliydim..

Herkes hakkında hep bi ön yargı içindeydim bunlar sadece hüsnü kuruntudan ibaret de olabilirdi ama insan özellikle ailesi kardeşi sevdikleri yanında olmayınca sırtına dayanabileceği birileri arıyor doğamız da var çünkü bu

Günler geçiyor müslüm le daha samimiydik oda bizim gibi 2. Öğretim di ve hazırlıktı kiminle daha fazla takılırsan daha samimi olunuyordu sistem böyle işledi ilk ay

Yurdumuz çok büyüktü bir kampüs havası vardı hatta, müslüm bizden 100 metre geride ki blokta kalıyordu ama her gün bizimle kalıyordu her gün istisnasız sabahlıyorduk, yurt sınırları içinde bildiğimiz tek şey buydu belkide.

Müslüm iyice bizim odaya yerleşmişti resmi olarak olmasa da ve bu kimseyi aslında rahatsız etmiyordu sanki o bizi biz onu benimsemiştik her olayda her kavgada birbirimizi kardeş gibi kollar olduk bu iyi bir şey di evet

Ama mecburiyetten mi?
Yoksa
Gerçekten öyle mi hissediyorduk

Zaman ilerliyor buseyle konuşuyorduk hatta arkadaş olmuştuk buse' nin yakın arkadaşı melis vardı o ankaradan geliyordu o da taş güzel bir kızdı aslında

Buse ile melis yan yana kapı tarafınında ki sıralara otururlardı, beni de önlerine arkalarına gelsene yanımıza dercesine işaret ederlerdi her şey güzel gidiyor du

Ama sınıfın genel portföyüne baktığımızda işler kızışmaya başlamıştı, herkes sınav stresinden çıkmış rahatlamak ortam yapmak peşindeydi

Sınıfın en iyi nitelendirebileceğim 2 kızı benle takılıyordu ve kafamı kaldırdığım zaman hışımla bakan gözleri çok net görebiliyordum yinede pek umursamıyordum buse yanımda olduğu için tüm sınıfı karşıma almak rahatsız edici değildi

1 ayı bulmuştu artık izmirde ki hayatım aslında çok da çetrefilliydi, yurt hayatı benim açımdan kolay değildi.Çünkü rahat bir adamdım yapamazdım kurallara boyun eğemezdim

Bu süreçte birçok insanla tanıştım gerçekten iyi insanlardı ön yargılarımı kırıp attılar diyebilirim ama yinede güvenemiyordum çocukken oturmuştu belkide bu kafama tasolarımı çaldıklarında

Odaya 4. Eleman Salih gelmişti bi üst dönemdi mühendislik okuyan aslen maraşlı maraşta oturan bir eleman, iyi bir çocuğa benziyordu odaya girdiğinde kapıyı çalması selam vermesi numara istemesi gibi ama gerçekten öylemiydi emanet edilebilir miydi ona sevdiğimiz şeyler orası muamma da kalmıştı benim için

Salih'in yerleştiği gün otçu apo odadan ayrılmıştı bu gerçekten sevindiriciydi ondan bahsetmek yersizdi ve bahsedilecek bir şey yoktu çünkü muhattap olmuyorduk ot kullandığı için değil banyoda kıllı permatiğini unuttuğu için olabilir di x)))

Erdinç le ortak arkadaşımız vardı yurtta üçümüz takılıyorduk ordudan gelmiş müslüm iyi niyetli tanımlayabileceğimiz eli yüzü düzgün kız ortamı yapmak isteyen biriydi

Onu yadırgamıyorum aslında herkes belkide ben dahil istediği buydu ama onun hakkında da sabit fikre sahip değildim

Çünkü bir gün çay içerken yurdun bahçesinde

M- Ya ben insanlara güvenmiyorum kimseyle dost olmam

Tarzında laf söyledi evet herkes böyle düşünceler içinde barındırıyor bende öyle ama bunu açıkca belli etmesi bizi harcayabileceği düşüncesini göz ardı edemezdi

O akşam düşüncelerimi erdinçle de paylaştım yanıtsız kalarak geçiştirdi

Bazı günler 1 satır etmezken bazı günler vardır ki sayfalara sığmaz, yeterince hareketli bir güne son dakika da yeni bir hareket geldi

Son dersin bitimine 10 dakika kala Ezgi bir ingilizce metin okumak istedi akabinde Melis ten çok sesli olmasa da duyabilecek düzeyde

Melis - O ne anlar ya ingilizce den

Diye çıkış geldi, ben şaşırdım ama artık Melis ten her şeyi beklerdim, Melisin cümlesini Ezgi yarım yamalak duymuştu ve bir anda parladı, belini tutup sıraya sabitledim Ezgiyi

Çünkü Ezgi gerçekten deli dolu bir kızdı bakma sen onun 155 boyunda minyon bir kız olduğuna, Hoca olmasa ben tutmasam o gün Melis'i parçalardı...

Melis'in aslında istediği de tam da buydu mağdur rolüne bürünmek kendini aklamak, ona bu fırsatı asla vermeyeceğim...

Artık plan yapmanın zamanı gelmişti, ince ince, birer birer bütün komplo ları dökecektim ama önce neler olduğunu öğrenmem gerekiyordu

ilk işim o tayfaya yakın biriyle arkadaş olmam gerekiyor du, kurban olarak kendime birini seçmiştim bile

ismi Caner di bu eleman la az da olsa sohbetim vardı, izmirliydi o da ve efendi bir çocuktu ama sanıyorum ki dışlanmamak için o moron tayfasının yanında duruyordu...

Bunun dışında hayatımda yeni insanlar girmeye başladı, Muğlalı Tarkan var iyi çocuktu onla da arada takılıyordum yeni insanlar iyi geliyordu bu süreci atlatmamda

Çağatay la beraber aynı oda da kalan Hüseyin vardı, topik gibi duran bir o kadar da iyi çocuktur kendisi ama gel gelelim ki Çağatay la birbirlerine 'Ziya' derler bunu ilk de anlamamıştım sonra dan jeton düştü, ikiside efsane sallardı artık yurtta ikisinin de ismi Ziya olmuştu

Bu arada Erdinç stabil gidiyor du karı kız mevzularından epey uzakta kalıyor du kendi içinde yaşadığı bir çok şey vardı ama henüz Müslüm le bana bi şey paylaşmamıştı..

Müslüm ise üniversiteye çok hızlı başladı ve çok hızlı çakıldı, şu ana kadar 3-4 tane kıza yazdı ve hepsinin sonu hüsran oldu
Yavşak değildi aslında ama bahtı karaydı belkide..

O gün aslında çok ilginç ama alıştığım olaylar olmuştu, Moron erkek tayfası Buse ve Melis'e yazmaya başlamıştı, salak salak dönen espriler karşısında kızlara baktığımda gözlerinden okunan ifade netti ama artık onların bir sistemin patronu diye arkadaşı yoktu Onlar da mecbur du aslında salak saçma yapılan esprilere katlanmaya...

Yine dikkatimi çeken bir şey Melis in Ezgi yi dövecek gibi bakmasıydı, Melis neden böyle yapıyordu anlam veremiyorum,
Ne derdin varsa yüzüme söyle diyen o değil miydi?

Şimdi peki neden böyle uzaktan dövüşür oldu

Yine amacı neydi?

Bunları düşüne dururken Ezgi ye

Sistemin patronu - Melis le benim bilmediğim daha önceden bir problemin oldu mu?

Dedim.

Ezgi kafasını salladı, beklediğim cevaptı aslında, zira ikisi hiçbir zaman yan yana gelmemişlerdi.

Yine emin olduğum bi şey var ki olayların baş karakteri bendim habersiz şekilde...

Kimse yokmu aq