Final Part
Tarih: 14.06.2016 - izmir'e Dönüş
Gece oldu herkes dağılıyor, yarın gideceğiz işte sabahtan. Herkese görüşürüz dedim ama kıza görüşürüz demeye yüzüm olmadı, yapamadım. Benim kaldığım Alman çocuğun evine gittik. "Neyin var dedi ?" Türkçe bi şekilde "Berkay gibi kafana takma diyeceksen hiç sorma dıbına koyayım" dedim. Bu yüzüme bön bön bakıyor. Sonra anlayacağı dilden anlattım olayı ama Polonyalıyı gibtiğimi anlatmadım. Güvenemedim bine. Gitti içerden Chivas getirdi. "Rakı yok mu ?" dedim. Yine anlamadı amk. Neyse içtik sabaha kadar, dertleştik. Bana tavsiye vermeye çalışıyor. Cidden beyler Alman falan dedim halden anlamaz dedim en azından bir Türk kafasıyla anlamaz dedim ama Berkay gibi "Takma boşver" diyip geçiştirmedi. (Berkay eğer bunu okuyorsan senin dıbına koyayım) Devam beyler. Bi ara çocuğa sarılıp ağlamışım hatırlamıyorum, "Alman kız seni çok seviyorum." diye bağırmışım. Sabah kalkınca anlattı tabi. Sabah uyandık. Tabi kafa jüpiter, ayakta zar zor duruyorum. Taktım güneş gözlüklerini hocalar falan anlamasın diye. Herkesle vedalaşıyoruz trene bineceğiz Düsseldorf'a gitmek için oradan da uçakla izmir'e dönüşü yapacağız. Neyse dediğim gibi herkesle vedalaşıyoruz. Tam Alman kıza doğru gidiyorum bana doğru koştu sarıldı, dedim "Hayırdır amk ?" elinde hediye "Bu senin için, uçaktan inene kadar da açma dedi." tekrar sarıldı. "Hoşçakal." dedi. Polonyalıyı görmedim. Zaten iyi de oldu görmediğim amk. Trenle Düsseldorf'a gidene kadar ağladım. Uçaktayken de ağladım. Dayanamadım açtım dıbına koyayım hediyeyi. 10.sınıfta Macaristan'dayken çekildiğimiz fotoğrafı çerçevelettirmiş. Nefesim kesildi lan. Öylece bakakaldım. Uçaktan indik. Hala boşlukta hissediyorum kendimi. Berkay koştu arkadan "Bugün Göztepe kutlamaları var, ekme beni belanı giberim." dedi. "Tamam." dedim kafamı dağıtmak için. 1 hafta dayanabildim, kıza mesaj attım. Uzun bir mesajdı. Hediye için teşekkür ettim ayrıca. Özür diledim. Sevdiğimi dile getirdim her seferinde. Hiçbir şey yazmadı. O günden sonra bende pek yazmadım. Geçenlerde mesaj attı. "Nasılsın ?" diye öyle arkadaşça konuştuk. Şimdi ki hedefim ise Polonyalı ile yaşadıklarımı yazın Interrail yaparak Alman ile yaşamak.

Dinleyen herkese teşekkür ederim beyler. Sorusu olan varsa sorabilir, soru cevap şeklinde yapabiliriz.
Hikaye hiçbir şekilde alıntı değildir, tamamen başımdan geçenleri yazdım. Biraz geç oldu ama ilk entry mazur görün dediğim gibi.