bir kızla konuşurken falan hep utanırdım. Ortamlarda herkes sohbet ederken ben hep bir köşede oturur etrafı izlerdim. Hep içime kapanıktım. Elin hırboları gül gibi kızları zütürürken, Ben elime attırırdım. Ama sonra anladım ki bunlara hiç gerek yokmuş. Anladım ki utandığım ve konuşmaya çekindiğim kişilerin umrunda bile değildim. Benim birşey konuşurken ayıp olmasın diye dikkat ettiğim ve arkadaşım dediğim kimseler benimle aynı şekilde saygılı konuşmaya çalışmıyorlardı. Dostum sandığım ve güvendiğim insanların umrunda bile olmadım. Geriye sadece kendi kalıyordu çünkü insan. Ayıp olmasın diye yere bakarak konuştuğum insanlar, arkamdan dalga geçiyorlardı. Sevdiğin kız şerefsizlerin kucağında gezerken anıyorsun gerçekleri. Bu yazıyı okuyan varsa ona bir önerim olacak. Asla utanma ve kimsenin önünde eğilme. Yoksa kaybedersin. Unutma, hayat çok kısa ve son pişmanlık fayda etmez.

Keşke kurtulabilsem şu utangaçlıktan. Yapıştı hayatımı mahvediyo.

Bence utanalim onların yaptığı terbiyesizliklerden onlar adına utanalim ki yeryüzü bizim için bir nebze olsun bize şirin gözükmeye çalışsın

helal panpa. utanmamak lazım ama elde değil.

Kimseyi giblemem ister rezil etmeye kalksın ister laf atsin. Kendi kendine mal olur aşırı tepkisizligime.

Valla ne diyim aynı ben daha 1 ay olmadi bunun tokakını yiyeli

helal kardeşim çok doğru söyledin

çok haklısın

Sevdiğin kıza 3 posta attım helal et