1) yaptığınız 'her şeyin' bir seçim olduğu gerçeğini içselleştirmeye çalışın.

öncelikle yazıda geçen ve sizde karşılığını gördüğünüz terimleri bir yere yazın. bu kadar çok hissi ve duyguyu -instant gratification monkey(ben bunu safa pekekenti maymun olarak çevirdim ancak orijinali 'anlık zevk maymunu'dur), akıllı çocuk(mantıklı kararlar veren mekanizma), panik canavarı, kara lunapark, taktan işler, tuğlalar, kritik giriş, kara orman, anahtar noktası, mutlu lunapark, akış, erteleme hastalğı olan kişinin hikayesi vb.- isimlendirmemin sebebi, bu terimlerin size verdiğiniz kararların gerçekliğini açıkça gösterebilmesidir. bu farkındalık, sizi kötü kararlar vermekten alıkoyarken; iyi kararlar vermenin de en önemli durum olduğunun altını çizer.

2) maymunu yenmenize yardım edecek yollar geliştirin.

bazı muhtemel yöntemler:

a. bir yada birden fazla insana -aileniz ya da arkadaşınız olabilir- hedefinizden bahsedin ve sizi arada yoklamalarını sağlayıp sizin elinizdeki işe olan bağlılığınızı canlı tutmalarını sağlayabilirsiniz. (bazı uzmanlar, hayatınızdaki kişilere hedeflerinizden bahsetmenin üretkenliği zayıflatan bir şey olduğunu söylüyorlar. yani bu madde bazı spesifik durumlarda işe yarayan bir şeydir)

b. eğer halihazırda bir panik canavarı yoksa siz bir tane var edin. eğer bir albüm hazırlıyorsanız, bir grup insana bu albüme bakmaları için 'kesin bir tarihi olan' bir davet gönderin örneğin.

c. eğer gerçekten yeni bir iş kurmak istiyorsanız, halihazırda çaıştığınız işten istifa etmek mükemmel bir panik canavarı yaratacaktır.

d. eğer kalıcı ve sürekli bir blog yazmaya çalışıyorsanız, blogun tepesine 'her salı bir yeni yazı' şeklinde bir yazı koyabilirsiniz.

e. iyi kararlar vermenize yardımcı olacak post-it notları etrafınızda kullanabilirsiniz.

f. bir işe başlama zamanınızın geldiğini hatırlatacak ya da bir işe ne kadar bağlı olduğunuzu size hatırlatacak alarmlar kurun(telefon, tablet, bilgisayar olabilir).

g. etrafınızdaki dikkat dağıtıcı unsurları minimuma düşürmeye çalışın, mümkünse tamamen kaldırın. eğer televizyon sizin için büyük bir sorunsa, televizyonunuzu satın. eğer internet sizin için bir sorunsa, wi-fi bloğu olan ikinci bir bilgisayar alın. ve çalışmaya başlarken telefonunuzu uçak moduna alın. (çevirmenin notu: iki saat whatsappsızlıktan kimse ölmez beyler)

h. kendinizi bir şeye bağlayın, geri ödemesi olmayan bir depozit yahut üyelik ücreti gibi.

ve eğer oluşturduğunuz bu metodlar işe yaramıyorsa, metodları değiştirin. telefonunuza gelecek ayın tam bugününe denk gelecek bir hatırlatıcı kurun ve şunu not düşün: "hayatımdaki bir şeylerde ilerleme kaydettim mi? eğer ilerleme yoksa metodları değiştir."

3) yavaş ve sabit bir ilerleme hedefleyin. hayat hikayeleri her seferinde bir sayfa olmak üzere yazılır. (yani her seferinde bir tuğla olayında olduğu gibi, yazar burada da sabır önemli diyor beyler)

büyük bir başarının, o kadar da büyük olmayan tuğlaların bir araya gelişiyle mümkün olduğu gibi, erteleme hastalığı gibi kökleri derinlerde olan bir problem de tek seferde kökünden çözülecek bir problem değildir. bunu da halletmenin yolu, her seferinde bir miktar mütevazı ilerleme kaydetmekten geçer. unutmayın, bu iş tamamen sizin kendinize bunu 'yapabileceğinizi' göstermenizle alakalı; yani mükemmel olmakla alakalı değil, basitçe 'ilerleme kaydetmekle' alakalı. günde bir sayfa yazan yazar bir yıl sonra bir kitap yazmış olur. her hafta bir miktar ilerleme kaydeden erteleme hastası kişi, bir yılın sonunda tamamen değişmiş bir insan olur.

yani, a'dan z'ye gitmeyi düşünmeyin. şimdilik a'dan b'ye "gidin". hikayenizi 'önümdeki her zor işte erteleme hastalığıma yenik düşüyorum'dan, 'haftada bir kez, erteleme hastalığıma yenik düşmeden zor bir işi hallediyorum'a çevirin. eğer bunu yapabilirseniz yeni bir akım başlattınız demektir. kendi adıma, ben hala sefil bir erteleme hastalığı muzdaribiyim, ama kesinlikle geçen yıl olduğum halimden daha iyi bir haldeyim, yani gelecek hakkında umutluyum.

neden bu konu hakkında bu kadar çok düşünüyorum? ve neden bu konu hakkında 19 bin sayfalık blog yazısı yazdım?

çünkü erteleme hastalığını yenmekle kendi hayatının kontrolünü ele almak aynı şeydir. insanı mutlu ya da mutsuz eden şeyler yaşadıkları başarmışlık duygusu, tatmin ve hissettikleri özgüvendir; yaşadıkları pişmanlıklar, ilişkilerine harcamak için sahip oldukları boş zamanlar; tüm bunların hepsi erteleme hastalığından şöyle ya da böyle etkilenir -bizi mutlu ya da mutsuz eden her şey-. yani, bu iş kesinlikle ciddiye alınmaya değer. ve zaman tam da ilerleme kaydetmeye başlama zamanı.

evet beyler, procrastination denen erteleme hastalığıyla ilgili yazı bu kadardı. devdıbını merak edenlere üçüncü part sayılabilecek yazının linki bu : http://waitbutwhy.com/201...ocrastination-matrix.html
merakı olanlar bakabilir ancak bunu ben çevirmeyeceğim. okuyan herkese teşekkürler. bundan sonra hem dopamin bağımlılığı başlığında başladığım reddit çevirilerime devam ederken hem de kişisel gelişiminize yardımcı olabilecek konularda, nispeten kısa ve öz kaynaklardan çevirilere bu başlık altında devam edeceğim.

okuyan, şöyle bir göz atan, bir şeyler yazma zahmetine giren yahut girmeyen herkese teşekkürler. ilk kez böyle bir çeviri işi yaptım, bir destek atmadınız binler. seviyorum hepinizi, bol şans.