Ne yapacağımı şaşırdım ulan. Ölmek bile cazip geldi o an. Şimdi geleyim benim düşüncelerime. Bunları paylaşacağım. Dostlarım kız bana dürüst davrandı evet. Bende ona her daim dürüst davrandım. Onun bana dürüst davranmasını ben kendim için neden artı görmeliydim? Bunu düşündüm. Evet beni kandırabilirdi, evlenebilirdik. Kesinlikle söylemeseydi de evlenecektik bunu da biliyorum. Ama o zaman kötü olacağını o da bende biliyorduk. Yani bu bile bile kendini de beni de ateşe atmaktı. Yani beni kandırıp evlenmemiz onunla devam edeceğim anldıbını taşımıyordu. Bunu bende o da iyi biliyorduk.

1- kadın kaç yaşında ?

2- sen sığır mısın millete 1 haftada sana 1 senede sığır mısın ?

NOKTALAMA iŞARETLERiNi gibEYiM

Derin derin düşünmeye başladım bakın şu 4 5 gündür ne gittiğim işimden zevk alıyorum, ne yediğimden ne içtiğimden ne uyuduğum bir kaç saat uykudan. Onun yaptığı bu "hata" olarak nitelendirdiği şeyi düşünmeye başladım. Yani bastırabilir miyim kendimde dedim, bakın bekaret ve zar. Bunları kenara bırakın. Düşüncelerimi dedim bastırabilir miyim? Tamam bugün bastırdım, ya evlendikten sonra bu düşünceler ağır basmaya başlarsa? Çünkü evlilik hiç bir zaman sevgili olmak gibi olmaz. Sevgiliyken bile sevdiğin kadını evlenince 2 kat daha sevebileceğin gibi, 2 kat daha da nefret edebilirsin? Yok mu çevremizde örnekleri?

Kadın 25 yaşında. o 4 gün önce yaşadığım geceyi bitiremedim, kendimi yedim bitirdim ama o geceyi bitiremedim. Eve çıkıp geldiğimde direk uyuyakalmışım oturduğum yerde. Sabah zar zor uyanıp işe gittim bir an önce mesaiyi bitirip amacım eve gelip bu sorunu kafamda çözebilmekti. Ulan ne kimseye danışabiliyorum, ne anlatabiliyorum. Hiç bir şey yapamıyorum. Kendi dünyam da tıkılıp kaldım düşüncelerin arasında.

Kızın "ona güvendim, güvenmek istedim ve böyle bir şeyi yaşadım. yaşamak istemezdim.." demesi aklımı kemirdi bitirdi. 4 gün boyunca. Ben sevdiğim kadının el ele tutuşmasını, ne biliyim biri tarafından öpmesini kafama takacak kadar düşmedim. Bunları hangimiz yapmadık? Bana hep geçmişine sünger çektiğini, hiç bir şey hatırlamadığını söylerdi. Devamında bunu nasıl unutabildi? Acaba unutabildi mi gerçekten? Sünger çekebildi mi? bunları düşünmeye devam ettim. Çünkü ben evlenip bu kız ile aynı yatağı paylaştığım da, ya da onun nerede olursa olsun yanında olduğum da eski yaşadıklarının onun aklına gelmesi kadar, benimde "acaba? acaba sergilediğim tavırlar o eski günlerini hatırlatıyor mu?" düşüncesi kafamı kemirecekti. Biliyordum. Lütfen beni üzmeyin dostlar, bunu yaşamayan bilemez. Başına gelmeyen bilemez. Ben hayatımın en zor kararını vermekle karşı karşıya kalmıştım resmen. Ya o kumarı oynayıp zarı masaya atacak, ya da o masadan kalkacaktım.

Bir kere bu kız hata da olsa zina yapmıştı. Zina hiç bir zaman göreceli değildir. Yani zina denilen olaya inancınız var ise, el ele tutuşmakta zinadır misal. Ya da göz zinası derler. Bir kıza bakmakta zinadır. Derdim olayı dini yöne itmek değil. Sadece bu kızı engelleyecek onca düşünce, sebep varken neden bunları görmezden geldi? Kafamı kemiren bir diğer soru da buydu. Hani dine inancın varsa bu zinadır dersin yapmazsın, maneviyata inancın varsa gene yapmazsın. Aileni düşünür gene bu topun altına girmezsin. Yani bir çok sebep var o nefisi engelleyecek. Neden hiç biri bu kızın nefsini engellemeye yetmedi?

Tabi o arabada gecen muhabbette bana "bir kere oldu." cümlesini de kurdu. Yani bir kere birleşmişler ve onda da olanlar olmuş. işte az kan geldi falan filan de demişti. Onları çok önemsemiyorum. Az gelmiş çok gelmiş, kanın gelme seviyesine göre mi bir yol çizeceğiz?

Derler ya namus bacak arasında değil kafadadır. Evet kesin öyledir. Beni akacak 2 damla kan, yırtılacak bir zar beni dünyanın en mutlu insanı elbette yapamaz. Ama hem kendisi açısından hem benim açımdan yaşayacağımız o "özel" an ikimizi bir toplu igne ucu kadar bile mutlu edecek olsa bile bu ikimize ait özel bir mutluluk olsun isterdim. Çünkü ben onu özel ve hiç kimseye hissetmediğim duygularla seviyordum. Yahu onunla yapmak, gezmek görmek için bile hayatımda bir çok şeyi ertelemiş biriyim ben. Sırf ikimize özel olsun istedim. Amasrayı çok görmek istiyordum mesela, ama hayatıma bu kız girince onunla evlenip oraya gitmenin çok hayalini kurdum misal.

Artık saçma şeyler düşünüyordum. Yani acaba amacı neydi 1 sene sonra söylemesinde? Her şeyi düşünmeye başladım acaba amacı kendini bana ısındırıp, duygularımı iyice öğrenip "zaten bu bana baş koymuş, bunu da sinesine çeker artık vakti geldi" deyip mi bu kadar bekledi?

Lütfen evlendikten sonra da söyleyebilirdi teorisini önüme koymayın. Evlendikten sonra öğrenmiş olsak problem yaşamayacak mıydık? Kesinlikle daha fazlasını yaşayacaktık. Her neyse..

Bana dürüst oldu diye kendi düşüncelerimi bunu bahane ederek bastıramadım. Çok bahane etmek istedim bu sebebi. Dürüst lan kız sana işte dedim.. Kaç kız yapar bunu dedim.. Kendime rol model aramaktan vazgeçip kendimi rol model seçtim. Hayatta herkesin başına her şey gelebilir elbette. Ama bazı şeyleri yaparken bir kere düşünmen yeterli iken, bazı şeylerde 10 kere düşünmen gerekebilir. Hayatın kuralı bu. Bu kızın bu hatayı yaparken 10 kere düşünmediği aşikardı. Yahu kendini düşünmedin, aileni düşünmedin, inandığın inancı önemsemedin, geçmişini önemsemedin. Hiç mi bir şey düşünmedin? Nişanlı bile olmadığın birine nasıl bu derece güvenebildin.

Benim başıma kalmak için kendini zorla bana gibtirmek isteyen kızlar oldu. Bu fırsat bana bu kız gibi 1 kez gelmediği gibi onlarca defa geldi. Ben neden bazı şeyleri düşünebildim? Hele ki kendimden şüphe ederim ondan şüphe etmem dediğim bir kız bunu neden düşünemedi?

Benimle bu olayı paylaştıktan 3 gün sonra yani dün ilk defa yazdım kendisine kafamda bir şeyleri oluşturduktan sonra. Konuşmamız lazım dedim. Tabi onlarca şey düşündüm bu 3 günde. Dedim ki odaklanamıyorum sana dedim. Normal mi bu?

Bekliyordum bunu zaten dedi. Ama aşamaz mısın? diye sordu. Bak dedim bugün aşarım ama yarın tekrar önüme çıkmayacağını nasıl bileceğim? Bu senin içinde benim içinde basit bir şey değil dedim. Eğer aşamazsam sende bende üzülürüz dedim. Evliliğimizde aşk, sevgi olmaz sadece saygı olur dedim. Ve bunun adı evlilik değil evcilik olur dedim.

Bu düşünceyi aşmak için ne istiyorsan yaparım dedi bana.

Knk sen daha önce sevgililerinle böyle bir şey yaşadın mı

Çevremdeki kişilerle bu durumu paylaşsam o "ne istiyorsan yapmaya hazırım." cümlesinden sonra benimle de cinsellik yaşarsan belki kendimi sana daha ait hissederim deyip o kızı bir de kendisi elekten geçirip sonra terk edecek kötü insanlar var. Hepimizin çevresinde var bu kötü insanlar. Ama ben bunu gram düşünmedim. Yoksa ne farkım kalırdı. Tek derdim bu kumarı nasıl oynamam gerektiğiydi. Bi yandan kalbim lan gibtir et diyor, bak önüne işte evlen kızla. Seviyor kız hissediyorsun bunu. Ama bir yanım yani aklım bu düşünce seni hiç bir zaman bırakmayacak. Unutmaya çalışsan bile bir noktada için hep "cız" edecek dedi. Arafa düştüm, nereye gideceğimi bilemedim.

Kendime bundan sonra beraber olacağın kız ya bu kız kadar mert olmazsa? Ya daha beteri olursa. Ama bir ihtimal daha vardı bu kızdan daha iyide olabilirdi.

Amacım daha iyisini aramak zaten değildi. Yahu herkesin imrenerek baktığı bu kızın bu hataya düşmesini ben kabullenemiyordum. Bakın onun sevgilisi değil sıradan bir arkadaşı bile olsam bunu yapacağına asla inanmazdım. Yalan söylüyorsun derdim. Lan bu şey gibi, ömrün boyunca deli gibi ibadet edip sevap işleyip, allahın karşısına asla affetmem dediği kul hakkı ile çıkmak gibi bir şey. Yani kız öyle dört dörtlük ki bunu onun yapmasına inanamıyorsun. inanmıyor beynin, asla yapmaz diyorsun lan. Hani imkan bile vermiyorsun.

Kızla whatsapptan konuşurken hala acaba yapabilir miydim diye düşünüyordum. Hani kız beni bırakmak istemiyordu. Hatta şunu diyordu "fikrin değişirse hala buradayım.." bu beni o kadar üzüyor ki hala aklımdan çıkmıyor bu cümle. Hani kendini çaresiz hissetmiş o olayı yaşadığından beri bu belli. Ben ona asla namussuz ve başka bir gözle bakmadım hala da bakmıyorum. Ama o lanet hafıza denilen illeti aşamıyorum. Hep içimde bir üzüntü var. Neden diyorum neden? Ya arkadaşlar bu kız benim için nirvanaydı. Her anlamda nirvanaydı. Nirvanayı yaşadığın bir kızın beni yıkması o kadar üzüyor ki beni o kadar darma duman etti ki şu 4 günde hayatımı.

Hani karşında ki insan asla beklemeyeceğin bir şeyi yapar ya. inanamazsın şuan bunu yaşıyorum ben. Hala inanamıyorum. Rüya diyorum lan rüya. O da kendine yakıştıramıyor bunu ama yaptım diyor.

Kızla konuşmamız devamında ona güzelce anlatmaya çalıştım whatsapptan. Bak dedim sorun sen değilsin, sorun benim. Ben aşamıyorum bir şeyleri. Olay zar veya bekaret değil. Olay benim o zihnimde ki içimi cız ettirecek düşünceler. Bunu silemiyorum dedim.

Kendisi bana "bu herkesin başına gelebilecek bir şey. bunu unutabilirsin zamanla deneyebilirsin." dedi. Yahu bende insanım, neden bazı şeylerin bedelini ben ödemek zorundayım ki? Evet onu çok seviyordum inanıyordum hayallerim vardı. Ama kimse benim babamın oğlu, anamın kızı değil. Neden bu bedeli ben ödemeliydim? Bunu kendime sordum durdum hep.

Ailelerimiz biliyordu ilişkimizi net şekilde, artık evlenme potasına girmiştik çünkü. Hani garip anam bile çevresine oğlumun nişan bohçasını şöyle böyle hazırlarım diye bile söylenmeye başlamıştı kardeşlerim. Hani iş sadece birbirimizden ayrılmakla bitmiyordu. Ulan bir kadından boşanmak bile daha kolay olurdu belki, yaşamadan bilinmez elbette. Allah onu da kimseye yaşatmasın.

Gaddar olmak mı lazımdı, çünkü kendimin 29 yılda yaptıkları ortadaydı. Evet sama dubai bir kızın elini tutmuştu, bir kızı öpmüştü. Sama dubaiye hatrı sayılır kızlar kendini kakalamakta istedi. Sama dubainin önüne onlarca ciks yapabilecek fırsatta geldi. Ama sama dubai el ele tutuşmayı unutur, öpmeyide unutur ama bir kızın kutsal olarak gördüğü şeye dokunsa onu asla unutamazdı. ileri deki eşine her dokunduğunda yaptığı bu illet aklına gelirdi.

Aşık olsan sorun etmezdin, gerçekten sevsen onu bırakmazdın diyen kardeşlerim. Tek diyeceğim Allah size bunu yaşatmasın. Bu olay sevmekle, aşık olmakla aşılabilecek bir durum değilmiş. Yaşadım ve tecrübe ediyorum. Neden ben zan altında kalıyorum. Yani suçlu ben miyim? Onu ve kendimi ileride üzebileceğim ihtimalini yok edemediğim için ömür boyu üzülmektense, bir süre üzülmeyi seçmek beni suçlu mu yapıyor o halde?

Bakın şunu anlamıyorsunuz, bana dürüst olması sadece ileride daha kötü şeylerin olmasını engelledi. Yalan söyleyip evlenseydi gene biz mutlu olamayacaktık ki? Evlenmiş olmak buna beni mecbur bırakamaz. Hiç kimseyi mecbur bırakamaz. Mahkeme 1 celsede boşar zaten istesen. Ama çözüm bu mu? Yani "yalan söyleyip seninle evlenseydi o zaman görürdün." böyle mi düşünüyorsunuz? Bu yaptığı erdemlik onu her haliyle savunmayı mı gerektiriyor? Ben mi böyle anlıyorum yoksa.

Ben sadece hak ettiğim şeyi istiyordum. Aklımda soru işaretleri olmadan bir evlilik yaşamak. Ben geri kafalı değilim. Eğer ben bir kızın canını yakmış olsaydım, bu kız ile evlenmek için gram aklımda düşünce olmazdı. Derdim ki kendime "ulan yavşak, sen yapmadın mı? sen bir kızın bekaretini bozmadın mı? sonra onu terk etmedin mi?" derdim ki allah su testisini su yolunda kırdı.