eşi kanser eşinin fotoğraflarını çeken koca

hüzünlendim kendi hikayemi gördüm yanlız biz fotoğraf çektirmemiştik flim gibi yaşamıştık , o beni arkadaş ben onu aşk olarak görüyorken kemik kanseri olduğunu öğrendik, bir başkasını seviyordu hasta olduğunu öğrenince kızı terk etti ve bunu kıza söylemedi bile , uğramadı bir kere olsun yanına. Bense yanından ayrılmadım , saçları döküldü diye kafamı kazıttım, akrabaları bizim çocuk diyorlardı artık, en çok ben duruyordum refakatçi. Eğitimim yarıda kaldı maddiyat çöktü ama deli gibi seviyordum ve o kadar mutluydum ki taki o nerde diyene kadar.O hala o çocuğu merak ediyordu, ilaçların ağırlığı , hastalığın ağırlığı onu çok yıpratıyordu motivyasyonu kalmamıştı hiç ne yapsam olmuyordu. Daha sonra çocuğu buldum, hastaneye gitmesini söyledim dinlemedi, bir yumruk patlattım dudağına 10 yumruk yedim arkadaşlarından. Ertesi gece demir sopayla giriştim bir kolu kırık birşekilde beni nezarethaneye onu hastaneye kaldırdılar. Velhasıl kızı görmüş, artık birşey hissetmediğini söylemiş. Artık iş bana düşüyordu, kemoterapiler ara ara devam ediyordu, diz üstündeki dokuyu kesip platin takmışlardı. Hiç mutlu değildi. Birşey ekgibti hep ve onu bu öldürecekti.O ekgibliği dolduramadım, beraber gitmediğimiz yerlere gitsekte, yağmur ayırt etmeden ikimizi ıslatsada bebek gibi karnını doyurup uyutsanda, ayaklarına çorabı gydirirken yaptığın bin bir şebekliklerle güldürsende insan oğlu nankördür nankör.

iyileşti , eskisinden güzel oldu , sap sarı saçları uzadı deniz gözleri daha bir parlak olmuştu en son gördüğümde. iyileştiği bir günde güzel bir parti düzenlemiştik küçük ama sıkı çevremizde.O güne süpriz bir şekilde o çocuk da katıldı.Ben sonradan geldiğim için yalanlar ağır basmış almış kızın gönlünü tekrardan. Uzaktan izledim benim varlığım yokluğum umrunda değildi mutluydu bir hainle. Arkama baka baka yollara düştüm belki gözleri etrafta beni arar diye. Sonra ortak arkadaşlardan öğrendim ki tekrar birleşmişler.Bu haberi veren ortak arkadaş kan davalımmış gibi hayatımdan çıkardım. Acıyı körükleyen şey bir başkasından duymaktır.O sene kaçtım şehirden, antalyaya yerleştim, saçım sakalım saldı kendini dağ adamlarına döndüm, parklarda uyudum. Dilenci sanıp para atanmı dersin, tinerci sanıp kaçan mı. Umrumda da değildi, ölen birkez daha ölemiyor. Sonra ailemin benden umudu kestikleri bir gün geri döndüm, annem ölmüştü. babamda pek sevinmedi alışmış yanlızlığa, odamın duvarlarını siyaha boyadım. Uyuşturucu niyetine kullandığım ağır anti depresanlar hafızamı siliyor, geceleri kabuslarda o anları tekrar yaşıyordum. Ekmek keser gibi elimi , parmağımı kesiyorum birşey hissetmiyordum. Tekrar kaçtım o şehirden, o şehir lanetliydi.

Antalyaya geri döndümbir cafeteryada garsonluk yapmaya başlamıştım. Herşey güzel gidiyordu , geçmiş silinmeye başlamış kendimi onarıyordum. Hatat bir sevgilim bile olmuştu.Çok iyi çotka güzel bir kızdı. Geçmişimi hatırlamamam için bir dakka olsun sessiz bırakmıyor, sürekli bir yerlere gidip kafa dağıtıyorduk. Herşey yoluna girmişti, kafamda gelecekle ilgili planalr yapmaya başlamıştım yine, ta ki haber gelene kadar, kanser nüksetmiş. Gitsemmi gitmesemmi, bir yanım kin ve nefret içinde gitme diyor gidersende öldür köpeklere at leşini, bir yanım buruk hala onu istiyor.

Gitmedim
Uzun bir süre gitmedim, sevgilimle o kadar zaman geçirmemeye ve soğumaya başlamıştım. Ayrıldık, ayrılırken de bir kaç öğüt bırakmıştı geriye. Lanet olasıca yine hayatımı mahfetmeye devam ediyordu. Uzun bir süreden sonra döndüm, aynı hastanede aynı koridorda buldum kendimi. Ailesi gördü , yüzünde gülücükler açtı. Acı bir gülücük. Konuşmadım, sarıldık ağlaştık. Göz yaşlarımı sildim. Odaya girdim , kel bir kafa gözlerin maviliği karanlıkta kaybolmuş. Yanakları kurumuş göletlere dönmüş.Ne hissettim diye soracak olursanız, dünyadaki bütün şairlerle anarşistler savaş veriyormuş gibi.Bir elimi başına zütürüyorum, pürüssüz bir kafa tası, kemikleri hissedebiliyorsun. Diğer elim cebimde, cebimde bıçak var. Diğer elimi çıkarıyorum o uyanıyor ilk lafı bir gülücük oluyor. Cebimdeki bıçak kalbime saplanıyor, nefret kin hepsi arkasına bakmadan yok olup gidiyorlar.

Elimi tutuyor sımsıkı, yanına uzandım eskisi gibi. Pürüssüz alnından öptüm.Bu sefer öleceksin dedim, biliyorum dedi. Seni bir kez daha öldürmek istiyorum dedi. biliyorum dedim.Bir çocuk girdi odaya paytak paytak yatağa ulaştı. Aldım kucağıma ismi ne diye sordum annesine, uğur dedi. Benim adımı koymuş bir kız çocuğuna.

Devdıbını getirmek isterdim ama bende kalsın