1. 1.
    +5 -15
    şimdi bu fakir babam hastalanmış. annem aradı çağırdı , hastanede yatıyo doktor çağırdı falan dedi. neyse atladım uçağa gittim ankaraya işte eve geldim falan ev pis pis yemek kokuyo hiç gelemem öyle kokulara neyse sonra gittim hastaneye konuştum doktorla. doktor durum ciddi ameliyat falan gerekli dedi. bende tabi babamı böyle pis devlet hastanesinde ameliyat etmeye gönlüm el vermedi. aldım 2 tane bilet çıkardım pederi dedim gidiyoruz seni istanbulda en iyi hastanede ameliyat ettircem. ne gerek vardı oğlum falan dedi , orda sertçe baktım itiraz istemiyorum dedim. orda seni iyiki doğurmuşum oğlum falan edebiyatları yapmaya başladı bana hiç dinlemeden çıktım. neyse ertesi gün gittik bunla havalimanına bu öyle ezik ezik yürüyoki yanında durmaya utanıyorum işte neyse gittik 30 dk kala bindik uçağa koydum bunu cam kenara sıkılmasın yolculuk boyunca ihtiyar sonuçta bide onla uüraşmayın zaten yarım saatlik yolda neyse işte. sonra bu kemeri falan takamadı yardım ettim taktım kemeri falan işte. uçak kalktı başladı bismillla... dedim baba napıyosun uçaktayız falan , neyse bu utandı tamam oğlum pardon dedi. 5 dk sonra hostesler kek çay may dağıtmaya başladı. sonra bize geldi ben dedim bir kahve alıcam yiyecek bir şey istemiyrum. sonra babama sordu baktım babam çıkarmış cebinden 2-3 bozuk para parmagıyla onları sayıyo dedim napıyosun baba ? oda aklı sıra artislik yapacak ben öderim oğlum sen karışma diyo. sonra bozuk 1 lirayı hostese uzatıp bana bi çay ver kızım demezmi. biz hstesle gül sıç öl yerlerdeyiz * . bütün uçak gülüy bize. ondan sonra hostes çayı verdi paraya gerek amcacım ikramımız dedi. sonra aldı bu çayı koydu önüne. sonra bi baktım bu eğildi alttan bi poşet çıkardı. onu ne ara oraya soktuysa artık anlamadım napıyn baba dedim. bu poşeti açtı içinden ekmek arası köfte ve dondurma kabı içinde taze fasulye yemeği çıkardı başladı bunları yemeye. ben olayın şokunu atlatamadan banada bi çatal uzattı al oğlum annen uzun yol diye yolluk yaptı bize dedi... o sırada yanımızdaki adam gülmekten ağlıyo o derece yani. ben olayın şokundayım zaten. sonra sinirden cinnet geçirdim. açtım kemeri kalktım ayağa aldım fasulye yemeğiyle ekmek arasını çarptım yere baban şaşırmış bi halde yüzüme bakıyo tabi bütün uçak bakıyo. ben babama döndüm sen ne gerizekalı bi fakir adamsın senle dolaşmaktan utanıyorum lan fakir ihtiyar dedim. baktım bunun gözleri doldu böyle ağlayıyacak oğlum neler diyosun sen falan dicekken aldım çayı bunun suratından aşağı döktüm sonra byandı bağıdıbende arkamı döndüm gittim ortadaki acil çıkış kapısını açtım uçaktan aşağı atladım. babama en son ne oldu bilmiyorum
    ···
  1. 2.
    +1 -2
    up up up
    ···
  2. 3.
    +1 -1
    iyi yapmışsın panpa. suratınada sıçsaydın bigüzel
    ···
  3. 4.
    -3
    @3 yapacaktımda uğraşmak istemedim haketti fakir bin utanıyorum ondan
    ···
  4. 5.
    +4 -1
    bunu okuyan kız kör oldu
    ···
  5. 6.
    +1
    böyle bi hikayeyi düşünmüşsün ya harbi huurçocuğusun
    ···
  6. 7.
    0
    tamam da baban sana niye "seni iyi ki doğurmuşum" dedi ?
    ···
  7. 8.
    0
    güldürdü
    ···
  8. 9.
    0
    @6 çünkü kardeş değiliz
    ···
  9. 10.
    0
    okuyanı gibsinler
    ···
  10. 11.
    0
    o poşet olayından sonra bayağı güldüm amk şuku
    ···
  11. 12.
    0
    rezervvv
    ···
  12. 13.
    0
    güldüm bin !
    ···
  13. 14.
    0
    okuyanın anasını avradını gibsinler. eksi
    ···
  14. 15.
    0
    Sonra baban hostesle evlendi. Ucak sirketinin patronu ôldû iki gun sonra. Patron hostesi cok seviyormus mirasini buna birakmis baban simdi dunyanin sayili zenginlerinden. Optum by
    ···
  15. 16.
    +6 -1
    Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.
    insan babası ölünce büyüyor çünkü. Yalnız başına kalıyorsunuz o zaman artık.
    Çocukken her şeyi bilen, herkesten güçlü olan babamız biz büyüdükçe küçülüyor.
    Zamanını tamamlamış ve geçmişte kalmış bir yaşlı olarak kendi köşesinden bize bakıyor. Uzakta olsa da, bize dokunamasa da.
    Usandıracak kadar ayrıntılı sorularla hayatı öğrendiğimiz, her şeyi bilen babamızın sorularıysa biz büyüdükçe artık bize sıkıcı gelmeye başlıyor. Müdahale etmese, soru sormasa ne iyi olur dediğimiz zamanlar çok oluyor artık. Biz ondan daha iyi biliyoruz ya her şeyi. Zaman artık onun zamanı değil ya.. Teknoloji gelişti ya.. Her şey değişti ya..
    Oysa ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz, işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.
    Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz, sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
    Babanız öldüğünde büyüyorsunuz.
    Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız, takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz, korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz.
    Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık..
    Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen, sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık..
    Büyüyorsunuz o zaman işte.
    Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak..
    ···
  16. 17.
    0
    gibseler okumam
    ···
  17. 18.
    0
    @1 http://inciswf.com/1297463363.swf
    ···
  18. 19.
    0
    @16 hayal gücüne hayranım
    ···
  19. 20.
    0
    okusalar gibmem
    ···