fakirsen medeniyetinle sıçamazsın bile

evet beyler parayı tanıdığım günden beri kafamı kurcalayan bu paradoksu sizlerle paylaşmak istiyorum. simetrisini gibtiğiminin dünyasında herşey para herşey masraf.. fakire hiçbirşey yok. fakirseniz eğer karnınızı doyurmaktan ötesine geçemezsiniz.. hep kölelik eder durursunuz ve hep parasız gezersiniz. dünya zenginlerin yaşaması için yaratılmış sanki..

neysee konuya devam edicem birkaç entry gelirse. bu konuda derin paradokslu bi edebiyat işlemeyi düşünüyorum. katılmak isteyen olursa buyursun paylaşabiliriz.

paran yokksa insan gibi tuvalete değil hayvan gibi çayıra sıçarsın...

@3 hiç o kafada değilim adam akıllı muhabbet etmiceksen gibtir git valla kalbini kırarım.

evet beklediğim adamlar geldi. Şimdi ; zenginsen bi kere daha doğarken 1-0 önde başlarsın özel hastahanede doğarsın annene de fazla acı çektirmezsin kolay taburcu olur çıkar. her istediğin yiyecek oyuncak giyecek alınır mutluluğu tadarsın. oysa fakir çocukları büyüdüklerinde dahi o çocuklukta erişemedikleri ekgibliklerle doludur ki bu ekgiblikler kişide özgüven kaybından dış dünyaya atılamamaya kadar giden sorunlara yol açabilir. biraz büyüyüpte genç olduğunda zengin çocuğu özel okullara gider cebinde her zaman parası vardır okul kantinine çalışır bildiğin. fakir çocuğu mesela ben lise dönemimde am gün olan meslek lisesinde sabah 9dan akşam 4e kadar okulda bişey yemeden eve gelirdim. evde yerdim. zengin çocuğu o yaşlarında ergenliğinde verdiği hormonal yükseklikler ve aldığı besin takviyeleri uğraştığı sporlar olsun gerekse katıldığı etkinlikler yapılı bir vücuda sahiptir. fakir çocuksa çelimsiz ve zayıftır. söz üniversite dönemine gelince vakıf üniversitesine arabasıyla gider zengin çocuğumuz biz ise aylık akbilin günlerini denkleştirmeye çalışıp burs kovalarız sürekli.. neyse devam edebilirim daha fazla talep gelirse.

siyasetten girmeyeceğim. zengin olunmaz zengin doğulur benim düşünceme göre dünya mantığı. zira bu yönde bi hikayem var. bugün size bunu anlatıcam.. dinlemek isteyen olursa reserve alsın.

neyse ben anlatayım dinleyen olursa gelir devamı. üniversitenin ilk yıllarındayım yaşım 18 o zamanlar direk liseden geçmişim üniversiteye. bizim lisede de elektronik bölümüydü kız yoktu anlıyacağınız hiç bi kızla takılmadım değil uzun boyluyum tipimde idare ederdi hani ama üniversite farklı derler ya harbiden öyle. gitar çalıyorum amatör olarak. üniversiteden birkaç arkadaşla çalıcaz işte stüdyoya gidiyoruz bu çaldğmz arkadaşların birkaç kız arkadaşı da gelecekmiş neyse dedik gittik stüdyoda çalmaya başladık bunlarda bizi dinliyor. önce o stüdyonun cam kısmından yani dışarıdan bizi izliyorlardı sonra 3üde yanımıza geldiler. birisiyle daha kapıdan girer girmez çaldığım parçayı unutturacak kadar kesiştik beni benden aldı bildiğin zaten o saniyeden sonra öyle hissederek çaldım ki öyle ki... dinleyen olursa devam edicem

sonra işte tekrar gitara odaklandım çalmaya başladım falan çaldığımız stüdyoda zaten birine konser falan vermiyoruz öyle çok önemli değil yanlş çalmak falan o kızı gördkten sonra zaten bende çok giblememeye başladım ritim kaçırıyorum falan bunlar gülüyo dalga geçiyo falan neyse kız benle uğraşmaya başladı baştan çekingen davrandım ama kızın öyle tatlı öyle samimi ve öyle çılgınca tavırları vardı ki hani ona karşı koymak , teslim olamamak mümkün değildi. gitarımın akorduyla oynadı tellere vurdu abuk subuk falan ilgiyi üzerine çekti bildiğiniz...

@41 panpa kaptım karıyı kaçmaz merak etme olayın içinde neler var bilmiyorsun öyle basit birşey değil.

gitarı akort etmek zorunda kaldım tabi ben akort ederken yine tellere vuruyor ve engelliyordu akort etmemi ya yapma dur bi akort yapıyım falan dedim benden önemli mi dedi bi gülümsedi evet beyler kız dersine iyi çalışmıştı profesyoneldi o gülümsemeyle çok çok çok fazla erkeğin kalbini çalabilirdi evet benim bile. o sırada akor defterimi fark etti ve bakmaya başladı içlerinden bi parça seçti hayatta unutmam hatta her dinlediğimde hala hüzünlenirim amk "mazhar alanson - yandım" çalmamı istedi.. akort etmeme izin verirsem çalabilirim dedim neyse bizim çocuklarada söyledim bunu çalcaz diye işte girdik parçaya çaldık ve sonra...

şarkıyı çaldığım süre boyunca tek bir saniye gözlerini benden ayırmadı ve tabi bende.. sanki şarkıyı ona söylüyordum tamam ona itham etmiştim ama şarkıyı çalarken sözleride ona yazılmış gibi ve benim tarafımdan onu empoze ediyormuş gibiydi , "özledim seni , düştüm yollara". ve şarkıyı bitirdim beyler ne olsa beğenirsiniz? kız boynuma atladı ve "harika çalıyosun seni hiç bıkmadan dinleyebilirim" dedi.. işte o an dünyada depresifliğin diplerini yaşamış ben bile en mutlu anı görmüştüm bir çok erkek için böyle anlar dünyayı yaşanabilir kılıyor..

bahsettiğim olaylar sadece yarım saat içinde gerçekleşti çok hızlı gidiyor gibiydik ve bu beni korkutuyordu. tecrubelerimden biliyorum hızlı yaşanırsa çabuk biter.. düz mantık yapıcak olursak 100 km yol saatte 100 km hızla mı daha çabuk biter 200 km hızla mı.. o muhabbet işte. sonra hızımı alamadım ve bira söyledim bi 50lik o zaman alt katta bi bar vardı stüdyonun alt katında ordan aldırdım birayı 7 tlydi beyler bira. bende 20 tl vardı 10 tl stüdyoya verdim 10 tl bende kalmştı ve evet tahmin ettiğiniz üzere 3 tl kalmştı bende..

neyseki kıza sorduğumda alkol kullanmadığını söylemişti. ne kadar sevinmiştim bilemezsiniz.. bira geldi direk yarısını içtim zaten ve adını yeni öğrendim o an tabi o da benimkini. adına leyla diyelim. leylayı biraz tarif edecek olursam kumral saçlı kahve gözlü 175 boylarında zeki , güzel , aşırı sempatik , çılgın deli dolu enerjik yerinde duramayan bi kızdı. fazla hızlıydı ve korkarım bana da fazlaydı o...

stüdyo süremiz birayı bitirmemle eşdeğer doldu. ve çıktık stüdyodan 7 kişi. 4 erkek 3 kız. yemek yiyelim dediler tamam dedik gittik neyse. ben aç olmadığımı söyledim hepsine bakıp yutkundum amk deli gibi açtım. ordan çıktıktan sonra biraz dolaştık ve yol boyunca ellerim belinden çıkmadı şarkılar söyleyip bağıra bağıra gülüyor eğleniyorduk sanırım hayatımın en güzel günüydü.

dinleyen var mı binler kendi kendime mi anlatıyorum amk

sonrasında akşam olmuş hava kararmıştı ve şansa onla aynı semtte oturuyorduk otobüse bindik beraber o zamanlar bende aylık akbil bile yok. ev almıştı bizimkiler durumlar bildiğniiz gibi değil bursda alamamıştım. neyse işte bindik otobüse konuşuyorduk oturduğumuz koltuklarda yanyana bir ara gözgöze kaldık öyle dudaklarımız birleşecekti sanırım ama omzuna yatabilirmiyim diye sordu. hayır denmez tabi amk. yattı ve yol boyunca kollarımda uyudu harika bir duyguydu. sonra onu evine kadar bırakıcaktım otobüsle indiğimiz yerden. yolu yarılamıştık ki arkadaşına hediye almayı unuttuğunu ve almamız gerektiğini söyledi öyle sevinmiştim ki bu en azından extradan 1 saat demekti onla ve döndük geriye işlek caddeye yürümeye başladık

işlek caddeye gidene kadar gülmekten ölüp ölüp dirildik o çılgınlık yapmaktan ne bıkıyor ne yoruluyordu. sürekli ilginç şeyler söyleyip ilginç yorumlar yapıyor ve ilginç fiziksel izlenimler yaratıyordu. ona uyum sağlamalıydım , sonuçta tencere kapak meselesi.. dayanamadım tuttum bunu kaldırdım kucağıma aldım koşmaya başladım çığlık attı yaaa indir beni diye.. derken işlek caddeye geldik

birkaç yere baktıktan ve bana kadın çantası almak istediğini teklif etmesinden ve bunun sonrasında oldukça fazla gülmemizden sonra arkadaşına bi çanta almaya karar verdi. neyse aldı çantayı kasaya yöneldik mağaza içinde. ödedi bu falan çıktık artık evine bırakıcam mecbur bi bahanem kalmadı * otobüse binelim gel dedim yok yürüyelim dedi o an düşündüm bidaha böyle bi kızı nerden bulabilirdim onla evlenmeliydim sanırım? ama öfkeyle kalkan zararla oturduğu gibi hızlı koşan atın da taku seyrek düşer işte.

eve gidene kadar bir sağ yanağından bir sol yanağından öptüm boynuma atladıklarının sayısını bilmiyorum inanılmaz mutluyduk , mutluyduk diyorum zira onun da gözlerinden okuyabiliyordum ve ben onun beni mutlu etmesnden çok onu mutlu edebilmenin bana verdiği mutlulukla daha fazla mutlu oluyordum.. son 3 tl'm ile gel dedim ona ve dondurma aldım yiyeyerek gitmeye başladık ama dondurmalar bitmeden en nihayetinde herşeyin bi sonu var ve evine geldik neyse allahın emri numarasını aldım tabi. gel gör ki sms yok neden aldıysam amk dedim fakirliğe bir daha sövdüm...

şimdi yalan söylüyor gibi olmasın ya 2 msj atıcak ya da 1 msj atıcak kontörüm var allahtan evde internet vardı şu o zamanların meşhur kampanyası ilk 8 ay 9 tl muhabbeti vardı ya işte o. facebook hesabımı eklemesini söyleidm ordan görüşmek istedim. başladık konuşmaya ama sanki sadece o konuşuyor gibiydi yanındakinden daha zordu sanal ortamda onla konuşmak çünkü nedense her zaman şakır şukur konuşan ben sanalda o kıza karşı ellerim tutuldu bildiğin amk. pasif biri falan değilim hatta öyle edebiyatlar giberim ki çoğu kız köpeğim moduyla takılır. hoş bu tecrubelerimin %60ı kadarı da bu kızdan gelmiştir ya neyse.

facebookta konşuyoruz hadi kameralı konuşalım dedi ve messenger'a geçtik liseli olmayan binler bilir o zaman msn oldukça kullanışlı ve güzeldi. neyse msn'e geçtik kamera açtık falan bütün gün onu gördükten sonra yine karşımda o duş almış saçlarını toplamış makyajı yoktu ve doğal güzelliğiyle de harikaydı. gözlerimin görebildiğinden daha fazlasıydı biliyorum fakat maximize sınırlarımı aşmıştı zaten yüreğimdeki "o" arzusu.. aynı okuldaydık sadece bölümlerimiz farklıydı ve yarın okula birlikte gitmek üzere sözleşip yattık.