Peki nasıl olacak bu iş diye sordum.
Molla: Oğlunu serbest bırakacaksın. Oğlunun babasını öldürmesi yasak. Ama cin mahkemesi kurulacak ve infaz edilecek. işte bunu sağlarsan hem sen hemde arkadaşın ile birlikte hepsi serbest ve özgür olacak.
Ben: Ve tek başıma yapmam gerekecek. Peki ya başaramaz yakalanırsam ?
Molla: Ammar benimde iki oğlumdan birini aldı. Ondan alacağım intikamım var. Başka kimsenin canı yanmasın. Bende seninle olacağım.
Birlikte gidicez.
Hüseyin !
Arabamı hazırla..
Ben: Hocam verin elinizi öpüyüm

Hakanın baygın bedeninide molla efendinin arabasının arkasına atmış tekrar erdeğe doğru yola çıkmıştık

hadi kanki sardı aq

Hadi amk

Uzun bir yolculuk çektik. Benim için daha zordu.
Arkada kardeşim dediğim can dostum yatıyordu. Ve ruhu azap içinde. Benim ise sonum belli değil. Ama yanıbaşımda bir hocanın bulunması beni rahatlatıyordu. Bi ara arabayı kullanırken hocam dedim. Cinlermi daha üstün insanlarmı.
Elbette insanlar dedi. Allah tüm varlıklar arasında en üstününü insan olarak yarattı. Ama büyü ile uğraşan insanların sonu hep böyledir.

Erdeğe gelmiştik. Ammarın evinin yakınlarında durdurduk arabayı ve indik. içimde yine bir ürperti vardı.
Ben: işte hocam ahır burası. Sesler buradan geliyordu.
Hoca ile ahırın kapısını açtık. Boğazından zincirle bağlanmış bir yaratık gördük. Yaratık diyorum çünkü bu şey köpeğede benzemiyordu. Kıllı ve arkası önü belli olmayan bir varlık.
Bizim içeri girmemizle o yaratık kudurmaya başladı.
Molla: Ey ammarın oğlu sakin ol. Seni serbest bırakmaya geldik. Biz annenin intikdıbını almaya geldik...
Yaratık sakinleşmişti. Anlayamadığım bir dili ilk defa duyduģum bir ses ile konusuyordu.
Ses sanki cok derinlerden geliyor gibiydi.
Hoca da ona karşılık veriyordu ben ise diken üstünde bekliyordum

Seri yaz pnp

Panpa efsane sariyor amk

Adam yaziyor be helal fikret ağabey

Seri baba

Oha devammmm 43

Molla efendi çantasından bir kitap çıkardı.
Bir ilim kitabı olsa gerek. Ammarın oğlunu serbest bırakacak tılsımları okuyordu sanırım.
O esnada birden nefesim kesildi. Neye uğradığımı şaşırdım. Birisi beni arkaya doğru çekti. Boğazimda baston gibi birşey vardı beni onunla çekiyordu. Beni geriye doğru atıp mollaya ilerledi. Bu ammardı. Hemde eskisi gibi insan suretinde.
Fakat o yorgun sesi ve şivesi yoktu. Bir canavar gibi ve gaddar ses tonuyla konuşmaya başladı:
"Kadir ! Evladın çok acı çekti elimde can verirken"
Ben yerde uzanmış yeni yeni nefes alıyordum.
Hoca ise her ne kadar tılsımlı sözleri okumaya devam etsede ammarın dediklerinden olumsuz etkileniyordu.
Ammar: Molla kadiiir, oğlun can verirken baba diye bağırdı. Sen ise onu kurtaramadın !
Molla efendinin gözlerinden yaş akıyor rengi kızarmaya başlıyordu.
Anladığım kadarıyla ammar cini mollaya ya dokunamıyor yada okuduğu tılsımlar nedeniyle yaklaşamıyordu. Bu yüzden onu pgibolojisini bozup okumasına engel olmak istiyordu.
Canavarımsı sesiyle devam etti.
Ammar: Diğer oğlunu neden yalnız bıraktın kadirr
Hocanın sesi titriyor ve yüzü terliyordu. Daha yüksek sesle okumaya devam ediyordu onu duymamak için.
Ammar: Karınıda yalnız bıraktın kadiir. Namusun oyuncağımız olacak !
Molla ağlayarak okumaya devam ediyor fakat gücü azalıyordu. Müdahele etmem lazımdı...

Seri ama bu hikâye gerçek değil panpa ama güzel devam

Yerdeki kalın bir odunu elime alıp arkasından yanaştım ve tüm gücümle kafasına indirdim.
Az biraz sarsılıp arkasını döndü.
"Seni ahmak. Ait olduğun yere gideceksin" dedi.
Bir adım atıyor fakat ışınlanıyormuşcasına yürüyordu. Bir adım attığını görüyor diğer ikisini goremiyor ve yanima daha yaklaşmış oluyordu.
Şakaklarımdan bastırnaya başladı. Kafam patlayacak gibi sıkışıyordu. Beni öldürecekti sanırım. Gözlerim kararmaya başladı. Gücüm bitti ve... sonrası karanlık..

Gerçek değilse adam çok güzel sallıyor *

Gerçek değildir çok saçmaladı ama güzel dvm et

Gozlerimi açtığımda ıssıs ve leş kokan bir tepedeydım. Etrafımda kurumuş bitkiler ve çamurlar vardı. Inilti sesleriyle başımı kaldırıp etrafıma baktım. Kazıklara zincirlenmiş onlarca erkek ızdırap çekiyordu. Yüzleri morarmış.
Hepsi bitkinler. Az ilerde hakan.
Acı içinde inliyor. O da zincirle bağlanmış kazığa.
Ruhların azap çektiği yer.
Dehşet verici bir manzara. Hepsini biz kandırdık.
Hakaan diye haykırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor. Üzerimde bir üzüntü var. Acı cekiyorum sadece.
Bir süre sonra ammar geliyor karşıma. Ve karşımda o insan suretinden çıkıp kendi görüntüsüne bürünüyor. 2 metre boyunda.
Gözleri yumruk büyüklüğünde. Kolları uzun. Bacakları kısa. Burnu yok. Kafası öküz kafası şeklinde. Yüzünde siyah kırışıklar var. Gözlerinin içine bakmak insana ürperti veriyor...

Nihat Hatipoğlu gibi anlatıyor amium

ilk defa bu kadar heyecanla okuyorum efsane hikaye qumqi devam

2 gun oldu amk

Rezerved

Rezzzzz 46