Hemen göz yaşlrımı saklamak için arkamı döndüm ve "Burda ne arıyorsun" diyebildim. Okuldan koşarak çıktığımı ve braya geldiğimi görmüş ve benim için endişhelenmış. Bana neden ağladığımı sordu. Sessiz kaldım. "Hadi gel çok güzel bir yer biliyorum. Oraya gidelim." dedi. Gülümsedim. Onunla vakit geçirmek istiyordum. Ve arkasınrs Onun belirmesiyle gülümsemem kayboldu. Bu gün değil dedim. Israr etmesine rağmen kabul edemedim. Korkmuştum. Sadece telefon numaramı verdim ve evin yolunu tuttum. O gece olanlar birçok insanın kaldıramayacağı türdendir. Peki o gece ne mi oldu?

Okuyan yok mu yahu boşa yazıyorum sanırım

 Korkmuştum. Gerçekten çok kormuştum. Ses tellerim parçalana kadar bağırmak istedim. Yapamadım. Korkmamamı söyledi o ses. Dost olduğunu söylüyordu. Ben sessizce "Benim hiç dostum yok ki." diyebilmiştim. Bana artık olduğunu ve beni koruyup kollayacağını söylemişti. Ama beni neyden koruyacaktı?

Kahvaltıya gittim ve her şey rutin devam etti. Okula gittim ve liseye kadar O sadece karanlıkta benimle oldu. Onunla konuşmak istedim ancak olanlarin sadece rüya olduğunu düşündüm ve hayatıma normal devam ettim. Uzun sure sonra ilk kez biriyle tanıştım. Ahu...

Neyse ben devam ediyim illaki birileri çıkar.

Bir rüya görüyordum. Teyzemlerin yanındaydım. Ayakta aynanın karşısında bekliyordum. Terlediğimi ve nefes alışverişimin zorlaştığını hissettim. Teyzem yatağından kafasını kalırdı ve benden özür dilemeye başladı. Olanları anlayamıyordum. Teyzemin yüzü kararmaya başladı yavaş yavaş. Ve yine o kırmızı gözler. Aynadan olup biteni izliyordum. Aynada babamı gördüm. Çok küçükken beni terk etmişti ama az çok hatırlayabiliyordum onu. Boğazını tutuyordu. Gözlerinden kanlar akıyordu. Affet beni oğlum. Affet beni. Nefes alamıyordum. Babam beni azat et diyordu. Babamı neyden azat edecektim ki. O beni terk etmişti. Küçücük bir çocukken bırakmıştı beni. Ondan her zaman nefret etmiştim. Teyzemin ayağa kalktığını aynadan görebiliyordüm. Arkamdan bana sarıldı. "Oğlum... canım oğlum. Sen benimsin!" Nefes alamıyordum. Beni tüm gücüyle sıkmaya başladı. Bir insan bu kadar güçlü olabilir miydi. Bir kadın. Beni bırakmasını söylemeyi diledim ancak konuşamıyordum. Bağırmaya çalıştım. Yardım istemeye çalıştım ama beni kimse duyamazdi. Sesim çıkmıyordu. Sanki ses tellerim parçalanmıştı. Böyle geçen saatlerin ardından bir sesle uyandım. Ter içindeydim. Yatağımdaydım. Bu gece uyurken hareket etmemiştim ve bu bir rüyaydı emindim. Ses telefonumdan geliyordu. Ateşliadam konuşabilir miyiz yazıyordu telefonumda. Mesaj ahudandı.

Ahuyla zıt insanlardık. O çok sosyal, popüler bir kızdı. Sarı, beline kadar uzanan saçlarıyla etkilemişti beni. Onunla ilk konuştuğumda elimdeki kahveyi yere düşürmüştüm heyecandan. Okulun kantinindeydik ve gelip benimle konuşmuştu. Belki de en çok istediğim şeydi onun benimle konuşması ama pişman olucaktım. Küçük bir selamlaşmadan sonra 4. Kattaki tuvalete gittim. Inanılmaz bi şekilde başım dönüyordu ve seçemediğim konuşmalar kafamda yankılanıyordu. Kelimeler yavaş yavaş belirginleşti ve anladığım cümleyle kendimden geçtim. "Ahudan uzak durucaksın."

Özet geç bin

Eve gittiğimde teyzem henüz eve gelmemişti. Hazır pizzamı mikrodalgaya attım ve içecek bir şeyler çıkardım. Yarım saatte yemeğimi bitirdim ve odama geçtim. Kitap okumaktan hoşlanırım. Kahve eşliğinde kitabımı okudum. Teyzemin gelme saati yaklaşmıştı. Sigaramı sakladım (lisedeyim ve tepki göstermelerini istemezdim) ve yatağıma uzandım. Tavan arasına gözüm ilişi. Orda eski kitaplarını saklardı teyzem. Yeni bir kitap umuduyla oraya yöneldim. Büyük bir tavan arası vardı evin aksine. Merdivenleri yavaş yavaş tırmandım. Ama oraya hiç girmemeliydim.

Tozlu kitapların arasında gördüğüm bir kitap dikkatimi çekti. Gizli ilimler Hazinesiydi kitabın adı. 1000 sayfalık bir kitaptı. Elime aldım ve aşşağı inmek için arkamı döndüm. O kırmızı gözler bana o kadar yakındı ki aklımı kaçıracağımı sandım. Bırak onu bırak onu bırak onu bırak onu bırak onu... Sürekli tekrarlıyordu bunu. Kendimi kaybettim ve uzak dur benden diye bağırdım. Gözler büyudü. Nefesimin kesildiğini hissettim. Beynime oksijen gitmediginden olmalı kendimden geçiyordum. Sözünü dinlemezsem başıma kötü şeyler geliceğini söyledi. Bildiğim tüm duaları okuyordum. O ağlar bir tiz sesle benden kaçma diyordu. Sana daha yakın olmalıım dedi. Boğazımı biri sıkıyordu sanki. Lütfen dedim lütfen bana zarar verme. Sana değil dedi. Devdıbını hatırlamıyordum. Tamamiyle kendimden geçmiştim. Yere yığıldım.

Uyandığımda yatağımdaydım ve başımda teyzem duruyordu. Allaha şükür uyandın dedi. Alnımda bir soğukluk hissediyordum. Soğuk bez koymuş teyzem. Noldu bana dedim. Ateşimin çıktığını ve bayıldığımı söyledi. Beni tavan arasında bulmuş ve bir şeye sımsıkı sarıldığımı. O kitap... Tavan arasında ne arıyordun beni çok endişhelendirdin dedi teyzem. "O kitabı nerden buldun?" Tavan arasında bulduğumu söyleyince teyzemin surat ifadesi ve söyledikleri tüylerimi diken diken etti. "Benim öyle bir kiatabım yoktu."

Irkildim ve uzandığım yerden kalktım. Teyzeme beni yalnız bırakmasını istedim. Teyzem anlayışlı biridir ve isteğimi olumlu karşılayarak beni yalnız bıraktı. Kitabı elime alınca sesleri duyamaya başladım tekrardan. Ama onu umursamamayı öğrenmiştim. Başımı ağrıtacak kadar şiddetli değildi sesi. Kitabı okumya başladım. Pek çok dua vardı bunun içinde. Büyü olabileceğini düşündüm. Dinime bağlıydım. Namaz kılmazdım fakat gerçekten inanırdım. Büyü yapmanın ve yaptırmanın karşılığı dinimde cennetten yasaklanmaktı. Bu yüzden bilen birine danışmanın akıllıca olacağını düşündüm. Yarın evimin karşısındaki camiiye gider ve hocanın görüşünü alırım dedim kendi kendime. Kiabı yatağımın altına sakladım. Saat 12 olmuştu bile. Ödevlerimi düşünecek duruma değildim. Işık olmadan uyuyamazdım. Gece lambamı yaktım ve geri kalan ışıkları kapattım. Çok yorgun düşmüş olmalıyım oracıkta uyumuşum. Ama gece yeni başlıyordu.

Okuyan varsa kendisini belli etsin panpalarım duvara anlatıyomuş gibi olunca hevesimi yitiriyorum.

rezzers

Devam et sen

Resim hoş

Rez amk

O'nun kırmızı gözlerine iki posta attım pmp helal et

Okuyoz ya sen yaz

Rezzzers

Rezerve