Ansızın sıçratan kabus sonrası ışığı yakmaya çalışır ellerin, anlamsız hareketlerle. Lamba da sen kadar ölüdür, yanıt vermez dürtülerine. zifiri karanlıkta ağır ağır ilerlersin sağa sola çarparak. El yordamı bulup yaktığın mumla odana dönersin ki o sıra gardıroptaki aynaya takılır gözlerin. Büyülenirsin, etkisi altına almıştır o an seni bir bilinmezlik, istemsizce mumu yere bırakırsın. Ellerini cebine sokar, usul usul yanan ateşin yüzünde canlandırdığı oyunu seyre dalarsın, alır zütürür seni uzaklara perde perde. Paketinden bir sigara çıkarırsın, centilmence ateş uzatır sana mum. üflediğin derin nefes bir teşekkür olur ona, rica eder dalgalanarak..

Sigara biter, perde kapanır, mum söner. yalnızlık başlar...