gece yağan karın altında yürümek

her adımında sesler gelir katır kutur ve bir iz bırakırsın arkanda. belki de bıraktığın tek izdir bu hayatta, bir müddet sonra rüzgarların savurduğu tanelerle silinecek olan. ağzından çıkan sıcak havayla karışır birbirine sigaranın titrek dumanı, dans ederek yükselir bulutlara. yürüdükçe gözlerini kamaştırır karın beyazlığı. karanlıkları, pisliği, kötülüğü görmüş gözlerine yabancıdır o beyazlık. ve örter her köşesine kadar yeryüzünün rezilliğini. çömersin, üşümüş ellerini çıkarır cebinden dokunursun ona. hem soğuk hem yumuşacık olan o güzelliğe. ellerini hissetmeyene kadar sımsıkı tutarsın onu. ve dokunduğun her şeyi kirlettiğin gibi, o beyazlıkta kirlenir günahkar ellerinin arasında. kalkar yürümeye devam edersin ve de iz bırakmaya, o silinmeye mahkum olan...