gececi tayfa dertleşmeye ihtiyacım var

Kavgamız gürültümüz olurdu ama severdik birbirimizi.
Bir gün bu kavganın dozunu kaçırmıştı, söylediği ağır gelmişti.
Sanırım 'bitse belki de iyi olur' falan gibi bişiydi.
O kadar kızmıştım ki, bıraktım bunu.
Hatta o lafından sonra eve gidip kendime aynen şunları söyledim;

"lan ne çekiyosun? Hayata bu adam için mi geldin sen? Sevginin de bi sınırı var. Yeter artık. Mutlaka başka birinden hoşlanabilir, sevebilirim. Evet bunu yapabilirim." dedim.

Altı yıldır çıkıyorduk çünkü ve gerçekten çok sevmiştim.
Ama şalteri indirdim ve o tam o günlerde de çok yakışıklı, çok entellektüel, çok kibar
biriyle tanıştım. Yani sipariş versem, bunun gelmesi lazım, öyle bir şey...
Biz çıkmaya başladık, gayet masumane. Romantik gezintiler, şiirler falan...
Süksem yerindeydi, yahu böyle bir adam sevilmez miydi?
Kendime sevip sevmediğimi hiç sormadım. Çünkü herkes bayılıyor, kızlar kıskançlıktan kırılıyordu. Ve ben keyfini çıkarıyordum.

Bu arada benimki sürekli telefonlarda, kapımda sefil olmuştu.
Aramızda şöyle diyaloglar geçiyordu;

-- Lan o herif kim seni eve bıraktı?
-- Sana ne lan?
-- Ya sen nasıl başkasıyla çıkarsın?
-- Demedin mi bitse iyi olur diye?
-- Biz her zaman öyle şeyler söyleriz.
-- Ben söylemem.
-- Ya ben senden ayrılabilir miyim?
-- Ağzıma sıçtın. Yeter artık git!

Bu böyle iki ay falan sürdü panpa...

iki ay boyunca da ben o yakışıklıyla yemek yemek, gezmek, romantik konuşmalar dışında bir şey yapmadım. Ama bir gece evindeki yemekten sonra beni öpmek istediğinde köşeli jetonum düştü. istemiyordum. O öyle uzakta, yemek masasında karşımda, sandalda kürek çekerken iyiydi.

Ve eski sevgilim üç gündür teslim olmuş, artık aramıyordu.
Birden bire kendime geldim.
Evet bu sipariş gibiydi, mükemmeldi ama ben o mükemmel'i sevmiyordum.
Ben sevgilimi seviyordum. Bıraktığım adamı.
Çok pişman olmuştum. Evet saçmalamıştı ama aslında biliyordum ki, beni bırakacağı falan yoktu. Altı yıl bu, boru değildi.

Ordan çıktım ve koşarak onun evine gittim...

Dinleyin lan, kezban'ın burnu nası sürtüyo, keyfiniz yerine gelir.

kanka alkolüm yok ya bu gece pas benden.ama bir başlığı uplamış olayım.

Çok ama çok kırılmıştı. Beni bildiğiniz kapıdan kovdu.
Bunun bi tane gıcık da kızkardeşi vardı, sırıtıyodu mal. neyse...
Aramızda şöyle konuşmalar geçti kapıyı açtığında;

--Merhaba.
--Ne merabası lan? Ne işin var burda?
--Konuşmamız lazım.
--Git o lavukla konuş. gibtir git.
--Ya bi dur.
--Konuşacak bişi yok kızım ne konuşucaz.
--Bitti o iş çoktan, bi konuşalım.
--Çoktan mı? Lan dün balıkçıdaydınız gördüm sizi. Pis sahtekar.

Güm diye kapıyı kapadı sonra. Mal gibi ağlaya ağlaya evime gittim.

dinleyen yoksa ne gibime anlatıyorum lan.

@67 dinliyorum seni panpa

dinliyorum panpa devam

ok.

sonra abi, tabi pişmanlık çok taktan bir şey.
ben bu hıyarlığı nasıl yaptım diyorsun. Aynen şu an senin dediğin gibi...
Ağlamaktan harab oldum. Arıyorum açmıyor, gidiyorum kaçıyor.

Dedim bu iş bitti. Sevdiğim adamı, öfkeliyken ettiği bir laf yüzünden bıraktım.
Üstelik bi de gidip başkasıyla çıktım. Bir şey yap ya da yapma, bunu herkes gördü.
Gururu çok fena kırıldı. Delirdi, isyan etti ve sonunda kabullendi.
Yani beni hayatından çıkardı.

Ne yemek yiyorum panpa, ne başka bir şey. Kırkbeş kiloya düştüm bi yetmiş boyla.
Sonra da iyi bir pgibolog vardı, onun numarasını buldum, aradım ve gittim.

Adamın ofisinde ağlaya ağlaya anlattım, konuştum, konuştum.
Sonra dedim ki;
"bunun iğnesi mi var, şurubu mu, ilacı mı, neyse bana verin, ben eski hayatıma geri döneyim. ben neşeli biriyimdir, bu ruh halinden çıkmam şart' dedim.
Bana dedi ki;

"sizin bir şeyiniz yok. asıl sevgilinizi düşünüyorum ben" dedi.
Şaşırdım. Lan ağlıyorum manyak gibi, nası bişiyim yok. Sana ben gelmişim.
Ama anlattıklarından sonra ikna oldum. Asıl kötü olan odur dedi ve sordu;

"onu tekrar kazanmak istiyor musun?"
"evet" dedim.
"öyleyse yolumuz belli. ne söylersem yapacaksın." dedi.

@70 meraktan ölüyorum şu an panpa

dinliyorum lan bende , @1 sanada yardımcı olucaz panpa

@72 eyvallah panpa

pgiboloğun konuşmasını aynen yazıyorum;

"Şimdi ezilmiş birinin seni ezmesi şart. Kendini iyi hissetmesi için senin kötü olduğunu görmesi şart. Sen vazgeçmeyeceksin. Gideceksin, kovacak. Sonra arayacaksın, kapatacak telefonu. Nasıl senin yakışıklıyı herkes gördüyse, senin bu paspas oluşunu da herkes görecek. Sen aldırmayacaksın. Altı yıllık çok güzel bir ilişkiymiş anlattığın. Sana ben dur diyene kadar bunu yap. Her gün telefonlaşacağız." dedi.

Ve ben başladım sürüngenliğe. Abim çok eğlendi tabi bu dönemde. Gülmekten yerlere yattı.
Ve benimkinin o gerizekalı kız kardeşi de. Kapıyı bir kaç kere o suratıma bizzat kapattı "abim artık seni sevmiyo düş yakasından" diye.

Ve böyle bir ay geçti. Genelde de konuşmalar şu minvaldeydi;

-- Beni dinler misin biraz?
-- Bırak peşimi, iş yerim burası.
-- Beş dakika dinle, noolur.
-- Ya sende hiç gurur yok mu?
-- var.
-- Niye olmayan şeye var diyosun?
-- Var ama seviyorum seni. Çok saçmaladım, dinleyeceksin.
-- Dinlemicem lan. Nooldu o lavuk, bıraktı mı seni izbandut?
-- Ben onu bıraktım.
-- iyi yapmamışsın, gibtir git, patron bakıyo.

@74 versay imzalamış almanya gibi olmuşun

@74 devam panpa

bir ay sonra çağırdı beni pgibolog, anlattım olanları, o da güldü.
Şimdi dedi, sonuna geldik.
Dedim "valla ben de sonuna geldim."

-- Şimdi şöyle olacak. Sen bi yaralan.
-- Ne?
-- Elini sar, ayağını sar, her neyse... Bi küçük kaza geçir... Sana bişiy olsun.
-- Siz iyi misiniz?
-- Ya sen beni dinle. Bu normal bir süreç değil, bu bir taktik.
-- Doktor Bey, bende gerçekten biraz gurur kaldı yalnız.
-- Sen beni dinle, sona geldik.
-- Eee kolumu sararım, araba çarptı derim o zaman.
-- Tamam. Onu seninle yüz yüze getirecek bir şey olur bu.

Adam bildiğin bilgisini kullanarak taktik verdi bana; en son da şu sözleri söylemem için ezberletti;

"Seni çok seviyorum. Bir hata yaptım. Çok kızgındım ve intikam almak istedim. Ama onu bir an bile sevmedim ve hiçbir şey yapmadım. Ama artık gücüm bitti. Sana son kez soruyorum. Diyorum ki, ben buradayım. Ben senden başkasını hiç sevmedim diyorum. Hala sen beni istemiyorsan, o zaman bu gerçektir. O zaman ben de bıçak gibi kesiyorum kalbimi ve şu andan itibaren seni asla ama asla düşünmeyeceğim. Yoksa acımdan ölürüm. Bu yüzden yarından itibaren ben, ben olmayacağım. Son sözünü söyle bana, o sözü gerçek bileceğim. Ve o sözü sonra sen bile istesen değiştiremezsin. Gerçek odur, son söz odur. Söyle bana şimdi; beni istemiyor musun?"

@77 oha panpa oha bunların hepsini yaşadım ben hasta da oldum kestirip atmaya da çalıştım kız bunlarda hep geri adım attı

@77 oha lan hızlı yaz panpa

pgibolog da ben de biliyorduk ki, bu söylediklerim aslında gerçekti.
Yani o yanıt sonucu belirleyecekti.
O yanıttan sonra ne ben dönebilecektim, ne de o.
kabullenecektik ne varsa...

Ertesi gün eczaneden bant aldım, sardırdım abime. Yine güldü, sen kafayı yedin dedi.
Aradım bunu, "kaza geçirdim noolur seni biraz göreyim" dedim.
Önce 'ne kazası' falan dedi, 'son numaran bu mu' dedi, sonra da geldi.

-- Hoşgeldin.
-- Hala yaşıyosun, bi tak olmamış.
-- Araba çarptı
-- Eline mi çarptı araba?
-- Savrulup yere düştüm.
-- Ya sende hiç yalan bitmez mi? Bak kızım herşey bitti, boşuna uğraşma!

Ve ben aynen doktorun ezberlettiklerini söyledim. Açıkçası söylerken hiç de inanmıyordum onun değişeceğine. O kadar kararlıydı ki, dedim boşuna uğraşıyorum.

Ama ben bunları söylerken de kararlıydım, o yüzden gerçek olduğunu anladı.
Çöktü koltuğa ve şunu dedi;

-- Ama ben sensiz ne yaparım?

Şok olmuştum. Sarıldık, sonra ben mutluluktan ağladım.
Sonra o kızkardeşi de sinirden ağladı. *

Yani panpa, bırak biraz ezsin ama sen uğraş.
Lakin en sonunda çok net ol ve son kez sor ona;
sonucu da kabullen derim.

the end

hatuna ayıp etmişsin tamam.
ama onu gerçekten seviyorsan ve başka bir adamı kıskandığın için tekrar elde etmeye çalışmıyorsan, değerini anladığını ve çok pişman olduğunu anlat.
bırak biraz nazını niyazını yapsın.
sonra da ya hero ya mero noktasına gelirsin.
eğer gerçekten seviyorsa seni kaybetmeyi göze alamaz.