gececiler dertlesıyor vol 9

bak işte. insanlık sigarayı dertleri savuşturucu sanıyor. tanrı ilah sanıyor. sigara sadece derdinize dert katan bir zehir. buna bundan fazla anlam yüklemeyin. insan dertli anında neden daha çok dertlenmek ister anlamıyorum. edebiyat geliyor * (gülün binler)

Hayatta bazı dönüm noktalarınız olur. hani "birinden birini seç" derdik küçükken.bu da onun gibi ama kazanıp kaybettiklerimiz 50 kuruş veya şekerdi. şimdi ise ya hayatını kazanırsın ya da benliğini kaybedersin. eğer kendine inanırsan doğrusunu seçersin.haa,Sen baştan razıysan kaybetmeye,ne dersek boş. sana önceki bir yazımı atayım.bu yazıyı neden attın dersen,bu aşk konusunda bu kadar dertlenenenlerin büyük ihtimalle içindeki sorununu yazdım.

1- buraya yazabildiğine göre ne hint fakirisin,ne de elden ayaktan düşmüş engelli. peki hayallerini gerçekleştirmenin önündeki engel nedir ?
dur dur sakın yorma kendini panpa.ben cevaplayayım.
ÖZGÜVEN EKgibLiĞi.
evet evet birdaha bakma.bu dünyada hayallerini gerçekleştiremediysen ya özgüvenin yoktur ya da sermayen hiç olmadı milletvekili akraban. senin hayalinden dolayı da özgüvenin yok.
özgüvenini kendini başkalarına göstererek kazanabilirsin.pc başında aptal saptal bakınarak değil. özgüven kaybetmek bir uçurumun kenarında toprağın en ucuna tutunmak gibi birşey.ama aslında onu kazanmak da sana uçurumun sonunda elini uzatan birinin elini tutmak kadar kolay.iş burada bitiyor. eğer sen elini ona uzatacak kadar cesaretli ve ruhsal olarak güçlüysen gerisi çorap söküğü gibi gelir.
biz hepimiz elimiz ayağımız tutmasına, internetimiz olmasına rağmen kıymetini bilmiyoruz.
2- tanrı seni kesinlikle başarısız ve mutsuz insana azmi ve cesareti aşılamak için yaratmış.tek sorun bunun sende olmasına rağmen senin bunu farkedememen. bunu kalbinden çıkarıp dışarıya saçtığın zaman bir mücevher gibi parladığını göreceksin.
bunları yazabildiğine göre edebiyat bilgin bile var.hem de hep aynı kelimeleri kullanan aptal benden bile daha çok. neden yeteneklerini geliştirmeyi bir kenara bırakıp burada mutsuzluk denen aslında kimsede olmayan fakat herkesin zütünden çıkarıp kendine yüklediği olguyu betimliyorsun ?
gözün görüyor ve yazı yazıyorsun. neden özgürce uçan kuşları, sokakta masum kalpleriyle top oynayan minicik çocukları betimlemek yerine bu karanlık şey ? neden ?
sitem edebilecek kadar bile gücün var. hiçbir şeyi değilse bunu düşün.ya onu bile yapamayacak kadar engeli olanlar ?
bak.bu hayat bir koşu yarışı gibi. herkes 1. sıradan başlamıyor. bazıları geriden başlıyor.1. sıradan başlayanları oradan başlatan da onun öncekileri. yani torpil işi denebilir. eğer sen bu yazgı dediklerinden kurtulup bu yarışta hızlanabilirsen,en azından koşmaya devam ederken senin gibi düşünüp yarışı bırakanları geçtiğini görüp daha da umutlanabilirsen bu yarış hiç de zor değil kardeşim. bunu da sakın unutma.
tek sorunumuz özgüvenimizin olmaması.bu apaydın hayatı bizim karartıp, eski hatıralar bölümüne bir paçavra gibi atmamız. eğer bir kere onu o paslı yerden çıkarıp üstünü o kudretli ellerinle silmeye çalışırsan aslında senin gayet de rahat yapabileceğin birşey olduğunu görürsün ..