beyler lutfen hepiniz derin birer nefes alin cunku anlatacaklarim yenir yutulur cinsten seyler degil.

gecen hafta cuma gunuydu. saat ogle yemegi vaktine geliyordu. yaklagib bir ay once calismaya basladigim isyerindeki arkadaslarimdan yusuf bana kendisine cuma isimli bir yere gitme konusunda eslik edip etmeyecegimi sordu. son 3 gundur pidecide yedigim icin yeni bir yer deneme istegime karsi koyamayarak yusuf'a evet yanitini verdim.

ofisten yuruyerek ayrildik. yusuf cuma'nin yakinda oldugunu soylemisti. yaklagib 5 dakikalik bir yuruyusten sonra buyuk, catisi yuvarlak bir binanin onune geldik. binanin etrafinda park etmis cok sayida arac ve iceriye giren bir dolu erkek goruyorduk. mekanin iyi bir kebapci oldugu konusundaki hislerime epeyce guvenmeye baslamistim.

iceri girdik. ortalikta hic bir masa goremiyordum. ayakkabilari cikarmamiz istendikten sonra kozlenmis domates hayal eden zihnim bir anda gorduklerini sorgulamaya baslamisti. bir dolu erkek siraya dizilmis bekliyorlardi. ben de siraya girdim.

bir kac dakika sonra biyikli sakalli ilginc bir tipin yonlendirmelerine uymaya baslayan onumdeki erkek kabalaligi hizli sekilde domalmaya basladilar. ne yapacagimi bilemedim. yaklagib 30 saniye kipirdayamadim. bu kisiler tekrar ve tekrar hizli bir sekilde domalmaya devam ettikce kalp atislarim hizlanmaya basladi.

nasil oldu bilmiyorum ama kendime geldigimde ofisteydim. kosarak kacmisim.

yusuf halen benimle konusmuyor. sizce ne yapmaliyim?