sensiz kötüyüm bitiğim,
çıkmaz sokağın biriyim.

bugün de yoktun, aferin

yoksun, olmadın da

haberin yok, ölüyorum.

Gelmedin ya hala, alacağın olsun

Kaybediyor muyum. Kazanıyor muyum. Bence cevap. Hayır.

Ben seni bulana kadar araba kullanmasan nasıl olur. Çünkü ben araba kullanmıyorum ve tek sosyal ortamım minibüsler. Bir de duraklar var. En sevdiğim ortamım. Hiç boş insan yok. Herkes bir amaç için oraya geliyor. Kötü niyet yok. işgal yok. Zamanı gelen gidiyor. işte orada durağın reklam panosuna omzunu dayamış elinde sigara olan benim. Bu belki bana yardımcı olur.

Bir müzik aleti çalmayı bilsen fena olmazdı. Çünkü ben o konuda o kadar yeteneksizim ki heralde müzikle konuşulsaydı ben işaret dilini kullanmak zorunda kalırdım. Ama ilgiliyim. Sen çalarsan elle iyi ritim tutarım. Bak buna söz verebilirim. Ama bilmiyorsan da sorun değil. Müziği de sevmeyebilirsin. O zaman benim de sana bir şeyler öğretme sıram gelmiş olabilir. Arada.

Hayatta en büyük sevgiye ulaşmak, küçük sevgilerin hakkını vermekten geçer diye düşündüm hep. Bu yüzden hayvanları, bitkileri, çocukları hep sevdim. Hakkını vererek. Sen de seviyorsundur bence. Sokaktaki aç bir hayvana üzülmeyip, elindeki domates peynir ekmekden bir parça vermeyenleri garipsedim küçükken. Hala öyleyim. Aşk, sevgiyi sevmekle başlar

Senden istediğim en önemli şey ne biliyor musun. Şu kelimeyi aklına sakın getirme. Yani bence getirmemelisin. Son. Bunu düşünme. Yoksa nasıl yaşarız. Çünkü her son erken final. Ve ben yeterince erken final gördüm. Biz erken finallere değil hakettiklerimize odaklanalım. Bence hakedeceğiz bazı şeyleri. O yüzden erken finalleri çıkar aklından. Yolun sonuna değil yola odaklan.

Ne kadar güzel, ne kadar kolaymış diyecek miyim senle olmak. Dersem bana sensiz günlerimi hatırlat. Deniz kenarında sensiz gezerken yosunlardan aldığım kokunun senle gezerkenden ne kadar farklı olduğu gelir aklıma belki. Ne söylesem bilemedim. Aslında bence boşver. Hatırlatma. Belki küsmek haksızlık olur da darılmak isterim o günlere. Yapabilirsem.

Seninle acı tatlı hatıralarımız olacak. Olacak mı. Bence olacak. Bir yanımın daha olmayan hatıralarımızda mutlu olduğunu hissediyorum. Ama biraz delilik galiba bu. Bilmiyorum. Hissetmenin de akılla izah edilebilir bir yanı var mı. Sanki yok gibi. Olsun mutlu ediyor beni, kendimin sınırlarımda gezmek. Şuan elimden bu geliyor.

Hacı sen yanlış dünyaya gelmişsin renkli saçlı kızlar bu dünyada paralı erkeklerin dikkatini çekmek için boyatıyor dediğin gibi birini bulamayacaksın malesef...

Ağlıyorum.

Sana gerçekten birkaç önemli soru sormam lazım bana ulaşabilir misin acaba?

Şu dizeleri bana yazsan çoktan saçımı maviye boyatıp altına yatmıştım kardeş.

Yüreğine sağlık

Sev. Umarım.

Bende mantık arama lütfen. Ben kendi yaptıklarını bile mantıksız bulan ama yapan mantıksız bir adamım. O boşluğu da senin dolduracağını düşünüyorum. Affet. Bu sende ağırlık oluşturmasın. Çünkü önemli değil. Bu belki kaderin bana verdiği bir lanettir. Ama belki biz olunca bu lanet kırılır.

Olabilir. Geçmişinden dolayı endişe duyuyor olabilirsin. Duyma. Geçmişinden dolayı seni yargılayamam. En azından kendimi o kadar yetkili görmem. Göremem. Önemli olan ilerisi. Beyaz sayfa açmak diye bir şey var ancak beyaz kalmak diye bir şey malesef yok. Her sayfamızda karalamalar, çizikler olacak. Önemli olan sayfaları çevirmeye devam edebilmek. Sürekli çizmeye çalışanlar olacak bizse sürekli sayfaları çevireceğiz.

Düşmekten çok korkuyorum. Senin korkmaman lazım. Lütfen düşmekten korkma. Lütfen. Ben düşünce kalkmayı beceremeyenlerdenim. Derler ki uçurumun kenarına gelmeden kanatlanılmaz. Yok öyle bir şey. Uçurumun ucundaki tek şey düşüş. Uçurumlardan uzak dur. Uçmana gerek yok düşmeyelim yeter.