gelin beyler dün gördüm ki insanlık ölmekte

benim durumum iyi... bir gun taksi bulamiyorum... yer ankara vize ile ilgili bir problem vardi o yuzden gelmistim ankara'ya... ucakla seyehat etmistim arabam da yanimda yok yani. neyse otobuse bindim...

20 li yaslarda bir uni ögrencisi genc kiz abisine anlatiyordu... kizlar böyle dalga geciyor benle. vsvs. filan... (önemi yok detay vermeyim onlarin özeli) uzuldum... abisini cektim bi dk birader bakar misin diye... neyse miktar önemli degil ama iyi para verdim... dedim neyi lazimsa al. kardesin mahcup kalmasin diye..

artik abisi delikanli miydi... aldi mi kardesine bir seyler yoksa cebine mi atti bilemem.. neyse bu da böyle bir animdir dostlar.

o otobüs ahalisinin anasını gibeyim ben huur çocukları ya, geçenlerde aynı olay benimde başıma geldi, insanlık hali akbil bitmiş, sordum millete bir kişi vermedi akbilini, bide öyle bir havalardalar ki sanki iett otobüsüyle değil uzay mekiği ile yolculuk yapıyorlar anasını gibtiğimin evlatları. gene sinirlendim gece gece amk.

zamanında anlatamayacağım bir sebepten dolayı 1 yıl dedemlerle kalmıştık(annem ben ablam)dedemin bize böcek gibi bakması diğer torunlarını severken beni hep uzakta tutması içimde hep yara oldu lan.ne bileyim çok sevmezdim o zaman dedemi ama ben ne yaptım diye düşünürdüm.6 yaşındaydım lan ben ne yapabilirdim ki?hay amk gece gece gözlerim doldu neredeyse

çoçukluğuma dair hatırladığım: siyah bir kumaş pantalonum vardı (zaten başkada yoktu) kirlendikçe, yada ne bileyim çamurlandıkça sabunlu lifle silerdi annem akabinde basardı ütüyü kuruması için. hazır olurdu yani bir kaç dakika içinde. hiçmi yıkanmıyordu dıbını gibtimin pantolonu demeyin hafta sonları falan yıkanıyordu. birde ütülemekten sağ ve sol kenarında şerit oluşmuştu güneşe çıktığımda maykıl ceksin pantolonu gibi duruyordu.

bir digeri daha gençliğime dayanıyor, o zamanlar doğalgaz yok tabi, parasızlıktan tüpte yok... eski fırınlar var davul derler onlara hatırlayanınız vardır. anamın tepsiye su koyup o davulun içinde çorba pişirdiği günler geldi aklıma..

içerledim dıbına koyim.

yıl 1996, ortaokul 3 öğrencisiyim. hafta sonu benim gibi gariban öğrencilere beleş kurs vaerdı okulda. bigün kurs çıkışı zengin bini erkekli kızlı karışık grubu gördüm bizim sınıftan. üzerimde okulun ismi yazan eşofman, ayağımda deri ayakkabı. ayaküstü muhabbet ettik.. kelebekk genç odası takımı bakmaya gidioz dediler siteler e. neyse gibtirolup gittim eve.. annem daha eve girmeden ekmek arası beyaz peynir&verdi. kanepeleri sildim ninende yatarsın bugün dedi. hatta şimdiden git ev ozon kokuyo dedi.. bildiğin kanepede yatıodum lan salonda. salon dediğime bakmayın lan bildiğin oturma odasıydı amk. o sıralar karar verdim okuyup bi yerlere gelmeye. ama imkan yoktu ve olmayacaktı biliodum. askeri liseye gittim. sonra harbiyeye geçiş. subay çıktım fiyaka düzeldi ama o günleri unutamam binler.

@46 panpa gece gece duygulandırdın beni de. ilkokuldayken halamın kızıyla aynı sınıftaydık babanemle dedem öğlenleri yemek getirdi. ulan o kıza hergün köfteler patatesler gelirdi, bana bir kere bile getirmezlerdi aq. annem"e babam"a anlatmıyordum bende tabi. bir gün tesadüfen annemler şahit olmuşlardı okul çıkışı ziyafet gibi yemek yedirmişlerdi bana. dünyada hiç kimse ama hiç kimse anne baba yerini tutmaz. anne babanınızın kıymetini kaybetmeden bilin binler.

ilkokulda bizimkiler evden tost-ayran yapıp getirirlerde okula, bazen getirmezlerdi verirlerdi bi simit parası
tüm gün bi simitle idare ederdim vay amk ya
yoksulluk zor aga

@46 insanın kendi kandaşının bunu yapması daha bir koyuyor panpa herhalde. üzüldüm senin adına.
@47 panpa şeritli pantolon hepimizin üniformasıydı resmen, parılda parılda ;)

@47 amk zaten hayatında az biraz yokluk çekmeyen çok az adam, adam gibi adam olabilir panpa, çekmedikçe bilmez insan, yokluk çekenin halinden anlamaz

@50 arkadaşların envai çeşit abur cubur yerken öyle mahzun kalmak üzücü :(

@46 hüzünlü bir öyküymüş. ozon ne panpa?

@49 10 yaşındayken başımdan geçenleri falan hatırlamam dedem iki kuzenimle oynarken onları severken falan arada bana bağırmasını benim gidip yüzümü annemin göğsüne bastırmamı asla unutamam.zor günlerdi amk çocuktum lan ben büyükler ne yapmışsa yapmıştı. aynen panpa ana baba hariç gerisi boş şu dünyanın

@54 ozon ne la

kardeş bir daha otobüse binme.

slm bérqéjan bhN jojuqqen mahmudun dhéliq ayaqqabısını chéydaya qh0stérdiydim , évdé smüqünü kh0ltuqun althına sürdüqünü sh0lédim , suratına pharalarımı ahttım ve oyncaqlarını qırdm zatén zhar zh0r aldımıştı . 0nu ahadéta qh0lelestirdim , chéydadan uzaqh durması qharsılıqında oyncaklarımı veriyodum shaf amıq0 yha xD . bazén pharayla vheriy0dm y0q dhiyince anandan chal dhiy0dm . yhaşasın éhmphéryhalzm

kardeş bir daha otobüse binme.

@57 neden amk?

hepinizin duygu dolu yazılarını okudum panpalar benimde aklıma bir kaç bişey geldi tabi
küçükken sokaklarda malum yerlerde düşe kalka oynadığımız için pantolanlar parçalanırdı gerçi 1-2 tane pantolan vardı yada yoktu onların diz kapağı kısmı yırtılıyodu durumumuz fazla iyi olmadığından annem oralara yama yapardı kazaklarada aynı şekil gerçi mahallenin hepsi öyleydi birgün okul geziye zütürmüştü başka okullarda gelmişti bizim kıyafetler yırtık yamalı felan diğerleri gıcır gıcır elbiseler ışıklı ayakkabılar bir an geziye mı onları izlemeyemi geldiğimizi karıştırdık onlarda çocuktu bizde..

vay amk vay neler neler alayınıza helal panpalar markaların şekilciliğin köpeği olmuşuz amk anlatmak istemiorum ne günler yasamısızda evin en küçüğüyüm geç ayıktım duruma harbi annenizin babanızın kıymetini bilin

ilk defa mı otobuse bınıyon dıbınakodumun zengını senın anekdotlarını sıkım