gelin beyler dün gördüm ki insanlık ölmekte

adaletini gibeyim dünya sabah sabah amk

biz de çocuktuk bir zamanlar. sene 97de birinci sınıfa başladıgımda sanırım 750 veya 75 bine anneannem bi çanta almıştı bana(tam hatırlamıyorum şimdi ama o döneme göre ucuzdu bayagı şimdiki 5 lira gibi). basit birşeydi bayagı. ama birinci sınıfta oldugum için idare ediyordu. sonraki 3 buçuk yıl aynı çantayla gidip geldim okula. yırtılmıştı bayagı. içi delik deşik olmuştu. arkadaşlarım her yıl bir çanta degiştirirken eski bi çantayla gidip gelmek zoruma gidiyordu. ama gidiyordum işte.

Helal olsun lan şu adam gibi entry girenler hepiniz adamsınız vesselam.

@117 bedduaya bak amk zuhahaha

@103 koptum amk analiz etmiş resmen amcık xddddd

amk hangi birini anlatayım burda toplusu var (bkz: babamın yaptığı huur çocukluğunu)
nasıl bir baba evladına bi kere hediye almaz çikolata almaz da mahallenin tüm çocuklarına para çikolata dağıtır amk üvey evladı olsa daha insaflı olur bi kere doğum günü hediyesi almadı bana elalemin çocuklarına maaşının beşte biri kadar pahalı hediyeler alırdı amk ama en çok gözümün önünde annemi dövüp tanınmayacak hale getirmesi koyardı yıllarca kendimden tiksindim zamanında öldürsem bunu annem bu kadar çekmeyecekti diye hala yaşıyor oç anneme ben bakıyorum yeni karı bulmuş altın almış karıya ben burda fakirlikten kırılıyorum bakmıyor bile bide avukatla mahkemede annemden para almaya çalışıyor

duyarlı olman güzel de panpa siyahi bir insana zenci demen ırkçı bir söylev olmuş.

@1 birinci hikayede zokorranın amcasını oynamış kutluyoruz
not: Trabzonluyum

%50 aptal oranı olan bir toplumda yaşanır bu refah seviyesi. Sorsan herkes memnun, kral çıplak işte.

binler eski günleri hatırlattınız amk

ağladım lan..

okumadan verdim lan şukunu

cok etkilendim ak yazanların coguda basıma gelmiştir

Lan her yazıyı tek tek okudum. Sozlukte böyle adamların olduğunu bilmek cok guzel.

duygulandım hepinize şuku panpalar

duygulandım binler

bunları duyunca çok üzülüyorum amk anlatmayın bana böyle şeyler

lan aklıma geldi benimde : lise 2 ye gidiyordum . fakir bir arkadaşım vardı hep eve yürürdü 2 3 km felandı . beden dersinden çıktık çocuk çok acıkmıştı bende de tost vardı . hepsini çocuğa verdiydim . ama kendim açtım olsun annem evde yemek yapar diye düşündüydüm . o zamandan beri yemeklerini paylaşırım ortamda yenmeyecek bir şey ise yemem

lan dıbınıza koyiyim gözlerim doldu

duygulandım binler yeter