Bizden hep sorgulayan olmamız istenir. Sorgulamak nedir aslında ? Ne kadar sorgulayabildiğinizi sorguladınız mı ? Ne kadar yeterliyiz ?

Aslında kendimizi sorgulayamayacak kadar aciziz... Eleştiriye açığız deriz ama hep kulak ardı ederiz eleştirileri.
Peki böyle bir gencin fikirleri ne kadar sağlıklı ve sağlam olabilir ?

Fikre sahip olmak nedir ? Sadece okuyarak bir fikre sahip olunur mu ?

Peki fikirlerimizin arkasında ne kadar durabiliyoruz ? Onlara ne kadar hakimiz ?

Sonsuz düşüncelerin sonsuz soruları. Devam edecek, sormadan olmaz hacı.

Kendimizce çıkarımlar yaparız doğru veya yanlış çokta önemli değil. Ama bu çıkarımı yaparken çoğu zaman tek bir kaynağı baz alırız. Bunun ne anlamı var ? Karşı bir fikire nasıl cevap veririz ? Onun dediğinin doğruluğunu nasıl tartabiliriz ?

bu hayatı hiçbir şekilde tek tip yaşamayacaksın...

Tartışmayı veya diyalog kurmayı ne kadar becerebiliyoruz ? Ne kadar tahammül edebiliyoruz karşımızdakine ? Ne kadar saygı gösteriyoruz birbirimize ? Tartışırken objektif olabiliyormuyuz ?

Aşılacak çok yol, yıkılacak çok tabu var...

Hata yapmaktan korkarız genelde. Çünkü yaptığımız hata sonucu toplum tarafından küçük düşürülmekten korkarız aslında. Peki bu korkular bize ne kazandırır ? Konuşmadığın her an aslında fikirler söner. Hata yapmaktan korkabilirsin fakat konuşmaktan korkmayacaksın.

Algı nedir ? Çok basit ; gördüğün, okuduğun ve duyduğun şeylere yaptığın yorumdur. Yani hepsi aslında senin içinde şekillenir. Ama "algı operasyonu" diyince iş bitiyor ne hikmetse... O kelimeyi duyunca dünyamız kararıyor. Farkında olmadan algılarımızı kapatıyoruz. Yorum yapamıyoruz arkadaş. 

Hepsini unut, algılarını açık tut !

Özgür ve özgün fikirlere sahip olmak. işte bu en büyük meselemiz ! Belli bir düşüncenin arkasından giderken arkamıza dönüp bakmaya cesaret edemeyiz. Çünkü o düşüncenin esareti altına gireriz, çünkü korkarız.

insanlar korkar fikirler değil.

Bir amaç uğruna neleri feda edebiliriz ?
Bu amaç için neleri göze alırız ?

Bir amaç için çeşitli yollardan geçeriz. Peki arkamızı döndüğümüzde ne görürüz o yollarda ?

Pişmanlık görmeyeceksin ! Keşke demeyeceksin ! Ama ders çıkaracaksın. Kendini yontacaksın. işte böyle amaçlar için yaşayacaksın.

Sonuçlar ve sonuçların belirlediği hayatlar... Sonuçlar bizi ne kadar doğru yansıtır ? Sonuçlar ne kadar "bizimdir" ?
Sonuç alınmayan işler bizi olumsuz etkiler mi ?

Sonuçlara bağlı hayatımızın bitmek bilmeyen sonuçlarına katlanırız. Evet mecburuz belki ama sonuçlar fikirlerimizi yıpratmamalı, fikirlerimize olan umudumuzu kaybettirmemeli. Bizi fikirlerimize daha çok bağlamalı ve fikirlerimizi kuvvetlendirmeli !

Her şeyden önce bir duruşun olacak. Kendine bir yol çizeceksin ve o yolda sağa sola sapmayacaksın. Ama duruşunu da sorgulayacaksın. Sabit fikirli olmayacaksın fakat her gün fikir değiştirmeyeceksin.

Bugün yarına benzemez ancak sen dünü de kendinle beraber taşırsın. Dünü de unutmayacaksın, bugünü de yaşayacaksın, yarını da iyi bileceksin. işte budur duruş.

ileri görüşlü olmak, zor meziyet...

Bugün ki fikirlerimizin gelecekteki yeri nedir ? Gerçekten geçmişte mi kalmıştır o fikirler ? Yoksa bize mi öyle gelir ?

Hiç kimse kendiyle çatışmak istemez. Yani geçmişte önemlidir. Bir nevi temelimizdir geçmiş. 

Peki geçmişten geleceği taşınmış özgün fikirler ? Eğer bir fikrini geleceğe taşıyabildiysen ileri görüşlü birisindir. Bu da seni farklı kılar. Farkına var !

Genç ülkünün ateşi sönmedi, sönmeyecek!

Siyasal dilimizin bozulduğunun farkında mısınız ? Sebebi sürekli televizyonlarda konuşan siyasilerimiz.

Birbirlerini alt etmek için kullandıkları özensiz kelimelerin siyasal dilimizi bozduğunun farkında değiller. Belki de farkındalar ? Peki ya buna alet olan bizler...

Siyasal düzenin bazılarına sağladığı "rahat" ortamı kullanan insanlar...

Devrine göre konuşan devrin basit insanları.

En çok nefret ettiğim şeylerden biridir “yapmak zorunda olmak”. Hayat şartları, ego, çevre ve aile bunu mecbur kılıyor kimi zaman. Elimden geldiğince en aza indirmeye çalışsam bile kurtulamadığım ve muhtemelen kurtulamayacağım bir durum. Bu durumun getirdiği faydaları düşünerek kendimi avutmak ise yapacağım son şey.

Peki ya “yapmak istemek”? Bu eyleme veya eylemsizliğe çok fazla anlam yükleyerek doğru mu yapıyorum? Sonuç olarak yaptığım şeyleri bir irade ortaya koyarak gerçekleştirmeyi, irademi zedeleyecek “faydalı” şeylerden üstün görüyorum.

Batı Rusya’yı yalnızlaştırmaya ve öteki yapmaya çalışıyor. Bunu yaparken hiçbir mantıklı izahı olmayan şeylere de kolayca imza atıyor.

Rusya’nın yaptığı hatanın faturasını sanatçılara, sporculara, müzisyenlere, esporculara, kulüplere vs. çıkartmak tam anlamıyla 21. yy. ırkçılığına dönüştü. Her ortamda “ırkçılığa hayır” diyen batı yalnızlaştırma adı altında resmen ırkçılık yapıyor.

Bana göre bunun yaratacağı sonuçları elbette biliyor ve politikalarını buna göre şekillendiriyor. Peki bu kadar ötekileştirmeye maruz kalan bir devlet veya örgüt buna nasıl cevap verir ? Bu cevabın sertliği nasıl olur ? Bu sertliğin sonucu dünyada neleri değiştirir ?