yemin ederim ahh ahh

Çevremde insan ekgib olmazdı desem yalan olur ama günde en kötü bir kardeşim dediğim insanla konuşurdum. Onun harici şarkı dinleyerek ve düşüncelerle uzaklaşırdım bu dünyadan.

Pek uzun yaźmak istemiyorum zaten okuyan çok az insan olacak. düşüncelerimi ayrıntılı günlüğümde açıklarım.

Hayatımın git gide bozulduğunu hissediyorum, arkadaşım dedigim 7-8 kişi dershaneye gidince unuttu beni, normaldir bir şey diyemem diyorum ama ben onlara böyle yapmazdım.

Kardeşim dediğim 2 kişiden biri kızdı o da sevgili yaptı unuttu beni, diğeri üniye gitti oraya uyum sağlamaya çalışıyor.

Aile desen beni sevmiyor, geçen annem elimde bayıldı kardeşim yanına bile gelmedi kadının bir şey olmaz diyerek. huur çocukları.

Bir yaptığım çalışmak, eve bakıyorum para biriktirmeye çalışıyorum, insanlara mutlu gözükmeye çalışıyorum zor cidden.

Yalnızlık bir yandan vuruyor, amaçsızlık bir yandan, ağlama isteği ve çaresizlik bir yandan.

Eve gelirken kendime balık almıştım ilk defa etraf bu kadar sessizdi, kulaklık olmadan gerçekten çok sessiz.
Minibüste uyudum eve giderken, insanlar bana bakıyordu kim bilir ne geçiriyorlardı akıllarından.

Ayakkabım yırtıldı yaklaşık 10 gün oluyor. Maaş alana kadar ayaklarım haşat olacak.
Ceket tarzı birşeyim de yok. Her işten çıkışımda yağmur yağıyorsa titreye titreye gidiyorum, ayakkabıların içi yarık yüzünden çamur içinde oluyor zaten.

Zor geliyor yaşamak.

Bazen intihar etmeyi düşünüyorum, kaybedecek hiçbir şeyim yok lan.

Çok boşluktayım.

Kaybedeceğim tek şey canım olacak.

Konuşacak insan bile bulamıyorum.

Çalışırken gelen öğrencilere bakıyorum sevgilileri izliyorum, keşke bu kadar mutlu olsaydım, keşke benimle ilgilenen biri olsaydı, keşke hak ettiğim değeri görebilseydim diyorum ama biliyorum.

Hayat ve kuralları adil değil.

Umarım canıma kıymam, umarım o kadar salak değilimdir.

Keşke her şey bir kabustan ibaret olsaydı lan