götumu siktirmek benim icin bir yasam tarzi olmus

yaşam tarzından da öte zaruri bir ihtiyaç. erkeklere ilgi duyduğunu fark eden her birey gibi, ben de zamanında bunun geçici bir dönem olduğunu, zamanla atlatacağım bir ergenlik travması olduğunu düşünürdüm. ama işin aslı hiç de öyle değildi. akıl baliğ oldukça, cinsel isteklerim önüne geçemeyeceğim raddelere geliyor, hemcinslerime olan ilgim katbekat artıyordu. daha önce de bahsettiğim gibi zütümün bekaretini 19 yaşımda teslim edişim, kendimi olduğum gibi kabullenmeye başlamama vesile oldu. ve cinsel tercihimi hür ve pervasız bir şekilde her platformda dile getiridm. hiç unutmuyorum üniversite yıllarında eşcinsel arkadaşlarımla züt-iş sendikası kurmak gibi uçuk bir hayalimiz bile vardı:) velhasıl kelam züt gibtirmek bir ihtiyaç olmuş bizim için. yemek gibi, su gibi, baba sevgisi gibi :(