Ben otururken bu masada
Çok uzaktasın sen burdan
Acaba son bir arzun var mıydı
Ya da bir fikrin var mıydı olacaklara dair

Neden hissiz bakıyordu gözlerin
Ölüp gideceğin için mi
Bu hayattan hiçbir şey anlamadığın için mi
Yoksa ben mi fark edemedim senin hislerini

Hırpalanmıştı bedenin ve belki ruhun
Acı çektiğin belliydi halinden
Kurtarabilir miydim seni
Yoksa yeni acılara mi yol açardım

Korktuğum için hiçbir şey yapamadım
Içime attım hislerimi sadece yüzüne bakabildim
Biliyordum burdan gideceğini
Biliyordum acılarının dineceğini

Kuralıydı bu hayatın azizim
Güçlü güçsüzü yenerdi hep
Senin ırkın sana bunu yapmıştı
Belki beraber gezdiğin hırpalamıştı seni

Tam tersi olsaydı peki
Sen onu yenseydin ne olacaktı
Senin yerine o toprak olacaktı
Kim koymuştu bu kuralı

Sence adil mi bu düzen
Yenmeli mi hep güçlü güçsüzü
Ya olmasaydı gücün tanımı
Kim olacaktı bu diyarların hakanı

Dünyada bahar da var kış da
Eğer güçlü olsaydı güçlüler azizim
Yaparlardı kışı bahar
Fakat onlar hep baharda kışı yaşattılar

Benim ise güç tanımım sevgidir azizim
Içi boş bu dünyanın güç kaynağı sevgiydi zamanında
Işığımız sönerken bu çağda
Tanımımın bir anlamı kalmadı

Artık zulmün hüküm sürdüğü dünyada
Giden mi ölüyor kalan mı
Sen iyi ki gittin azizim
Çünkü çoktandır yaşamın anlamı kalmadı

Belki hiçliktesin şimdi belki cennette
Mutlu ol gittiğin yerde uzaklaştın bu cehennemden
Bir gün ben de sen olacağım
Ancak o zaman güce ulaşacağım