haftasonumu anlatıyorum beyler

Saat 9 gibi anlatmaya başlıyorum. Dinleyen olup olmaması problem değil. içimi dökeceğim sadece.

reserved

upupupupupupu yapalım o zaman

reserve.

bende upliyim o zaman panpa

bende upliyim o zaman panpa

evet beyler geldim. anlatmaya başlıyorum. öncelikle şunu bilmenizi istiyorum. dün akşam üzeri saat 17.05'te meram ekspresi ile ayrıldım ve güneşin batışına karşı yemekli vagonda biramı yudumlarken yazmıştım bu yazıyı. bir yandan ağlarken bir yandan elimden geldiğince içimi döktüm kağıtlara.

not: kişilerin gerçek isimlerini kullanacağım ben ve canım kadar değerli olan kişi hariç.

yolculuk öncesi ile başlıyorum.

21.10.2010 Cuma

Güne çok enerjik girmiştim. içimde tatlı bir heyecan vardı Konya'ya gideceğim için. Sabah kampüste arkadaşlarımla birlikte dersten sonra kantinde oturup çaylarımızı içtikten sonra yemekhaneye gittik. Yemekten sonra Eskişehir'de en çok değer verdiğim insan Eren'le buluştuk. Anadolu Üniversitesinde okuyan arkadaşlar varsa bilir kültürel etkinlik dersi alıyoruz. Sinema Anadolu'ya gittik Eren'le. Hayatımda ciddi manada ilk defa bir sinemada uyudum. Aslında filmi izlemek istemiştim. Filmde uyumanın sebebine gelince önümdeki çocuğun kafası alt yazıları kapatıyordu. (: Vücudumda haftanın yorgunluğu da vardı. Çok tatlı bir uyku çektim. Filmde ara verildiğinde uyandım. Filmden de çıkıp önce yemeğe gittik Eren'le. Daha sonra ben kaldığım aparta geçip sırt çantamı hazırladım. Tren gece saat 1'de olmasına rağmen Eren'in yanına gitmek istemiştim tekrar. O benim derdim ne olursa dinleyen biri. Eren'e minnettarım. Her konuda bana destek olan biri Eren. Gece 00.15'e kadar dertleştik Eren'le. Konuşmada uzun süre sonra Aylin'in ismi geçmemişti.

Aslında buna sevinmiştim. Başka bir şeyler paylaşabildiğimi anlamak özgüvenimi katlıyor insanlar karşısında. Saat 00.15 olduğunda Enveriye'ye doğru yola çıktım. Uzun bir yürüyüşten sonra geldim Enveriye tren garına. Trene binmeme 3 dakika kala dünyalar başıma yıkıldı. Telefonuma bir mesaj gelmişti. Mesajın sahibini okudum önce. Kalbimin sahibi Aylin atmıştı mesajı.

oha lan kimse mi dinlemiyor

'Can ben çok hastayım, iyi olursam öğleden sonra görüşürüz' yazmıştı. Normalde gara geleceğini düşündüğümde görme ihtimalimin düşmesine gerçekten çok üzülmüştüm...

okurum birazdan

reserve

22.10.2011 Cumartesi

Aylin'in hasta olması sebebiyle garda herkesin aksine karşılayanım yoktu. 2 hafta önce de gitmiştim Konya'ya. O zaman da tren kalkarken yada Konya'ya indiğimde karşılayanımın olmaması beni korkutmaya başlamıştı. Acaba arkadaşlıklar sahtemi düşüncesi yedi bitirdi beni. Gardan inince Muhammet'in evine geçip ondan kitabımı aldım. Bir miktar da uyumuşum. O uyku da çok tatlı geldi. Sonuçta tüm gece ayakta kalmıştım. Muhammet'te minnettar olduğum arkadaşlarımdan. Her ne kadar Aylin'e olan duygularımı bilmese de çocuğu yatağından kaldırmıştım ve bana kahvaltı da hazırlamış. Her ne kadar o kahvaltının karşılığı evden hızlı kaçmamakta olsa bunu yaptım her zaman ki gibi. Gönülden sevmediğim insanlarla saatlerce oturamıyorum. Muhammet'in evinden çıkıp doğru Konya'da ki en fazla değer verdiğim kişi olan Burak'ın evine gittim. Burak'ın evine sırt çantamı bıraktıktan sonra enseye şaplak, züte parmak hallerimizi yaşadık tekrar (:

Sonra soluğu Torku 19 mayıs arena'da aldık (: Torku Selçuk Üniversitesi-i.B.B maçında (: Her ne kadar hasta da olsam eski üniversiteme elimden gelen desteği verdim. Hatta yeni kurulan Turkuaz grubunu 2.periyottan sonra ben canlandırdım (: Torku Selçuk Üniversitesi maçı kazandı beyler. He bu arada aklıma gelmişken yazıyım. Maça 6 BozBaykuş geldi. (: kimdi onlar bilmiyorum ama bu başlığın altına umarım yazarlar (: 6 kişi mekgiba dalgalanması da yaptılar. Turkuaz grubuna da alkışlattım hatta Bozbaykulşarı. (:

maçtan sonra da Burak'la birlikte çarşıya inmek için tramvaya gittik. Burak ceket almak istedi. KuleSite AVM alternatifsiz yer olarak ağına çekti bizi. Burak'ın ceketini aldıktan sonra Nalçacı caddesi durağının orada ZEZE çorbacısı var bilenler bilir, oraya gittik. Hesabı öderken adamın beni tanıması çok hoşuma gitmişti. (beyler 2 sene selçuk'ta okudum. bu sene anadolu üni.ye geçtim.) Anlattım adama hikayemi bir kaç dakikada. Adam bana hafta sonuna damga vuracak hatta bunları trende kağıda dökerken ağlamamı sağlayan cümleyi söyledi. 'Görüşemezsek hayatında başarılar Can' Daha sonra Burak'la birlikte sigaramızı yakıp Zafer'e Aylin ve diğer arkadaşlarının yanına yürümeye başladık Burak'la.

bu yazdıkların okadar gereksiz ve saçmaki inşallah tez zamanda ölürsün.

sigara molası beyler.