kocaman şehir yıkılıyodu. insanlar arabayla kaçmaya çalışıyodu ama boşa trafik coktan tıkanmıştı. gördüğüm kadarıyla yolun ortasına düşmüş büyük bi reklam panosu vardı ve trafiği felç etmişti. arabalarından cıkan insanlar vardı yürümek için nereye kaçmaya calısıyolardı acaba. hastaneden cıkmalıydım. burda durmak elime bişey geçirmezdi diğer insanlar nereye gidiyosa bende oraya gitmeliydim.

heryer kargaşa içinde olduğu için cıkmak cokta zor olmadı. bacağım geçmişti arada onuda cıkarmışlar sanırım. ne gibi sağlık problemim olduğunu bilmiyodum sadece hastaneden cıktım. nereye gittiğimi bilmeden cıktım.

bende diğer insanların içine karıştım onlar nereye gidiyosa bende oraya gittim ama o kalabalıkta gözüme bi grup ilişti ama fırtınanın kaldırdığı toz bulutu yüzünden tam seçemiyodum. çığlık sesleri artmaya başladı gördüğüm grup bana doğru yaklaştıkca insanların da cığlıkları artıyodu ve yere düşen insanları gördüm. insanlara ateş ediyolardı.

duran bir arabanın arkasına siper aldım ve görüş açımdaki arabanın aynasından baktığımda onlar insan değillerdi çok farklıydılar ve silahları vardı. hemen ordan kaçmam gerekliydi arabalar hareket edemiyodu insanlarda korkudan etrafa kacısıyodu. kargasayı en iyi şekilde değerlendirmeliydim ama nasıl. sağıma baktım bir tır ve onun arkasında eskiden kütüphane şimdi ise harabe olan bi yer vardı. direk koşmak aptallık olurdu. aynaya baktım ve birden hızla kalkıp karsı tırın altına yattım. tekrar etrafa baktım insanlar hala kosuyor ve onlar ateş ediyolardı insanlar ölüyodu. düsünücek ve üzülücek vaktim yoktu ya da ne olduğunu sorgulucak kadar. tırın altından cıkıp kütüphaneye girdim içerde yerde yanan kitaplar, angiblopediler ölü insanlar ne güzel bi manzara ama.

burda uzun süre kalamazdım ama arka kısımlara doğru ilerledim yemekhane ye vardım o an aklıma geldi bütün bunlar mertle kahvaltıya cıktığımız günden sonra oldu. o kaza ve şimdi arasındaki kocaman zamanda dünya harabe olmuştu adeta. mert nerdeydi ölmüşmüydü ya da yaşıyomuydu bilemezdim düşünmeye zamanım yoktu zaten. bu halde erzak bulmak zor olucaktı bunu düşündüm sadece. mutfağa girdim ne gördüysem aldım cantaya sığdığınca aldım şimdi asıl iş burdan cıkıp bi yere gitmekti

zamanı şaşırmıştım hangi gündeyiz saat kaç bilmiyodum. güneş saati bile işe yaramazdı hava karanlıktı. yorgundum. çok bişey yapmamıştım ama neler olduğunu anlamaya çalışmaktan yorgun düştüm. kütüphanenin küçük bir depo kısmı vardı ve şuan için güvenilir gibiydi oraya gittim hava buz gibiydi üşümüştüm kan yukarı hızlı cıkarsa kalbim durabilirdi uyumam gerekirdi ama soğuktu uyuyup direncimi düşürdüğüm an donabilirdim tehlikeliydi. ilk önce örtünücek bişey bulmalıydım.

kütüphanede geçen saatlerden sonra sokağa bakarsam ısınmak için bişeyler bulabileceğimi düşündüm direk cıkıp kapının önünden bakmak aptallık göz göre göre ölüm demek olur. dışarısını gören bir duvarın arkasına saklandım kafamı cıkarıp baktım önüm temiz gibiydi ama sokağın temiz olduğu anldıbına gelmezdi. yürüdüm camın altında olan duvara saklandım. sokağı dinledim ses yoktu sakin gibiydi. öğrenmenin tek yolu dışarı çıkmaktı başka yolu yok. kütüphane içinden görüş alanım kısıtlıydı.

sokağa çıktım tekrar o tırın altına girdim her tarafa 2 kere baktım kontrol ettim kimse yoktu. tırın altından cıktım bi arabanın kapısını açıp içine girdim arka koltuğuna uzandım etrafa tekrar baktım yine boş sanırım güvenliydi. ilerde bir eczane gördüm şuan için işime yaramazdı ama girip ilk yardım çantası alsam kötü olmazdı ama yük taşıyamazdım sadece o an için istediğim tek şey ısınmaktı ve o şeylerden biri karşıma çıkarsa kendimi koruyacak bişeyim yoktu.

bir süre araçların arkasına saklanarak ilerledim ve bir kafenin önüne geldiğimi farkettim. bu tür kafelerde sevgililer soğuk altında romantik anlar yaşasın diye battaniyeler olurdu bilirsiniz o aklıma geldi içeri girmek tehlikelimiydi acaba?

ne olursa olsun içeri girmeliydim, ısınmalıydım. kafenin kapısını yavaşça araladım içerde çıt yoktu. girdim ve tahta zeminde hafif adımlarla yavaşça ilerlemeye başladım. birden gelen bir sesle bütün dikkatim dağılmış, kalbim cıkıcak gibi çarpmaya başlamıştı. o ses kasanın arkasından geliyordu ama görünürde bişey yoktu ve türkçe konuşuyodu. onu anlayabiliyodum bu kötü biri olamazdı. bunu nasıl düşündüm bilmiyorum ama o an içgüdülerim öyle dedi. kasanın arkasına eğildim ve yerde yatan bi adam gördüm. ağır yaralıydı onu kurtaramazdım ama konuşturabilirdim neler olduğunu öğrenebilirdim.

kimsin, necisin diye sormadan direk neler oluyo diye sordum o an adamın kim olduğuyla ilgilenmiyodum. zorlanarak konusuyodu hava soğudu çok.. çok soğudu.. dedi tek nefeste bu kadar cümle kurması kötüydü kaybedebilirdim. anlat dedim dayan ve anlat. yutkundu ve dünyadan değiller.. ve iyi değiller.. onlar.. dedi ve dayanamadı. istediğimi alamamıştım bu bir hayal kırıklığıydı ama adam burda yaşadığına göre bu kafe temizdi.

hemen battaniyelerin olduğu kısma gittim kütüphanede boşalttığım cantanın içine 5 battaniye koydum. çıkıcakken ölmüş olan adamın altında bişey gördüm. evet o şey silahtı. mermisine baktım 2 mermi sıkılmıştı ve başarılı olmamıştı sanırım. aldım belime taktım.

entiri panpa

edebiyat kasmışsın panpa al entryini feda olsun

@33 @34 sağolun beyler :(

hahahahahh

@36 gülme amk