olayın başı yine izmirde. bizim binanın kapıcısıyız. durumumuz iyi değil yani pek. peder hem kapıcılık yapıyor hem de garsonluk yapıyordu bi restorantta.
bi de kardeşim var benden küçük.
neyse evimizde okulun karşısında gittik peder yazdırdı beni.
okula gidip geliyordum derslerim çok iyiydi. valide, peder beni okutmak için vargücüyle çalışıyorlardı.
valide boş bulduğu zamanlarda evlere temizliğe giderdi.. bana koymuyor değildi...

ne olacağım hakkımda hiç bi fikrim yoktu. korkuyordum.taksici abi anlamış olacakki nasihat vermeye başladı .. iyi bi abiydi belli
+bak koçum istediğin yere git ama istanbula gitme yerler seni orda.
+anında top ederler seni. fazla dikkat çekme otobüslerin orda bir sürü sivil polis vardır madem kafaya koydun yakalanma.ilk otobüse bin git.ama istanbula gitme..
tamam diyorum abi sağolasın
otogara bırakıyor elimde çanta içim kıpır kıpır.
ADANA HEMEN KALKIYOR ADANAA
diye bağıran bi muavin gördüm bindim otobüse hemen hareket ettik nereye gidersem gidiyim pek farketmeyecekti..bir an önce bu sefil hayatı terketmek istiyordum..
aslında korkmuyordum korkacak bişey yoktu tüm hayatımı annemin kamburunu çıkararak o yokuşu tak temizlemek için çıkmasını görmekten daha kötü olacak değildi..
cebimdeki parayı üçe böldüm bi miktarda çorabımın içine koydum. gece .ne uykum vardı ne karnım acıkmıştı. manzarayı izlerken uyuya dalmıştım sabah adanaya
geldiğimizde uyandım pek farkı yoktu izmirden o zamanlar.
otobüsten indim inmesine de ne yarak yicem ben buralardan hiç hesaba katmamıştım amk.

gel zaman git zaman ordaki elemanlarla tartıştım usta vardı anama küfretmesi çok zoruma gitmişti.. gözüm karardı sanırım, ağlaryarak gittim içeriye.
soğuk meze dolabının üstünde bıçak vardı bıçağı kaptığım gibi gittim yanına. kaçtı.garsonlar, aşçılar gelip bıçağı elimden aldılar.. sinirimden ağlıyorum amk...
hesabımı kestiler gibtir ettiler beni..
dıbınakodumun şehrinden kurtulayımda nereye gidersem gidiyim diyorum..
ağustos sonlarıydı hiç bi yer iş vermiyor ölü zamanlar iş bakımından. birkaç hafta boş boş dolanıyorum. okul zamanı gibi serserilik yapmak ta istemiyorum..
kahvehane bilardo okey de bana göre değil.. akşamları peder eve geldiğinde görünmeden ben çıkıyordum. ibrahim abi aklıma geldi. gitsem yanına en azından bir iş bulurdum.
eve gidip anneme söyledim
-anne ben marmarise gidecem
kadın çıldırd, delirdi beyler ağzına geleni söylüyor. olay kapandı annem bu kadar geri teptiyse peder ne yapardı düşünmek istemiyordum. pederin karşısına
çıkmayada yüzüm yoktu...
babamın maddi durumu iyiydi. cebinde her zaman yüklü sayılabilecek miktarda para oluyordu evrak işleri için daireden belli miktarda kendisine zimmetli para
veriyorlardı. peder biraz oturup yattı o akşam. aldım cebimden elime ne kadar gelirse ama fazla almadım tabi adamada yazık ama napayım param yok...
çantamı hazırladım tam çıkacakken kardeşim uyandı. çocuk yorganın altından bakıyordu.sus işareti yaptım. evden çıktım taksi çevirip otogara doğru yol aldım

annem temizliğe giderken benide yanında zütürürdü. evin hanımının gözü hep bende olurdu, hiç konuşmazdı. annem gelir gider tembih ederdi
+oğlum kurban olayım yaramazlık yapma
ömür boyu nefret ettim o yalvaran gözlerden.tam bi işkenceydi o kadar saat kımıldamadan beklemek. validenin bir gözü bende bir gözü işte oldurdu.
bizim evde bi mekanizma vardı nasıl diyeyim mesela 3.kattan biri zile basıyor o rakam düşüyordu kapıcı olarak bizde hemen 3.kata çıkardık öyle bi mekanizma.
daha küçüğüm tabi ama zar zor zamanla çözdüm. çok eğlenceliydi amk hangi rakam düşecek diye tahmin etmeye çalışıyorum falan...
bigün peder geldi gene buzdolabı ve ve tv almıştı. aklım yerimden fırladı televizyonu görünce .
televizyon benim için harika bişeydi ama buzdolabı daha harikaydı amk soğuk su içiyorduk..
o cehennem sıcağındaki kapıcı dairesinde içim yanarken gece açardım kapağını kafaya dikerdim sopsoğuk suyu..

Rez tutar

eve gitmemle annemin çığlığı basması bir oldu. kadın ağlamaktan harap olmuş.bi saat sonra babam geldi.
hoşgeldin dedi sadece bişey söylemedi. dövseydi daha iyiydi hakkatten amk annem yemek hazırladı karnımı doyurdum banyo yaptım
beni eve getiren teze oğlu kaldı bi tek herkes gitti. annem karakola gitmemiz gerektiğini söyledi. karakola haber vermişler. bulunursam benim de gelmemi söylemişler.
gittik bizimkilerle polisin biri:
+gel koçum, seni arıyoruz nerelerdesin ya? dedi gülerek
ahanda sıçtık dedim bozuntuya vermedem sırıtarak
gezdim abi dedim
-yenge 1-2 dakka müsade et gencin ifadesini alcaz dedi polis
aldı beni bi odaya soktu 30-40 tane tokat artarda geldi amk neye uğradığımı şaşırdım. annemin duyamayacağı bi sesle:
+lan dıbınakodumun çakalı bizim senden başka işimiz yokmu dedi bi tokat daha asıldı
bişey diyemedim tabi..
karakoldan çıktık eve döndük...
annem anladı ama bişey diyemedi..
peder geldi:
+ne yapacaksın
-ibrahim abinin yanına marmarise gidicem
+çok meraklıysan amcanın yanına alanyaya git onun yanında çalış madem burda durmucaksın
kabul ettim gideyim de neresi olursa olsun hesabı. anam tekrar ağlamaya başladı cebimden artan kalan parayı verdim fazla bişey
harcamamıştım çok rahat yerine konulcak bi paraydı.
+yarın akşam bindiriz seni, gidersin...

iyice düşündükten sonra adresini, çalıştığı yeri bilmeden birini aramanın acayip saçma olacağına karar verip tekrar izmire biletimi aldım gidip
teyze oğluna soracaktım hemde izmirde halletmem gerek bikaç işim vardı..
sabah saatlerinde terkardan izmire vardım fazla vakit kaybetmeden teyze oğlunun takıldığı kahvehanede soluğu aldım.o civardaki herkes bu kahveye
gelirdi büyük bi yerdi...
beni görünce koşarak yanıma geldi, kolumu sıktı
+lan nerdesin sen? perşian oldu anan baban
nedenini bende bilmiyorum ağlamaya başladım o kadar uzun süre olmuştu ki ağlamayalı hönküre hönküre ağlamaya başladım. yediğim takun
ne kadar icddi olduğu yüzüme tokat gibi çarpılmıştı..
+sakin ol amk yok bişey
dedi. dışarı çıktık beni bizim eve doğru zütürüyordu.. aileme teslim edeceğinden emindim.. puşt biliyor işini..
-ben eve falan gitmem ibrahim abinin adresi var geri dönecem
+oğlum anan baban perişan önce bi onları gör sonra ben seni kendi elimde bindiricem otobüse
utanıyordum amk onca şey yaşatmıştım insanlara..
kabul ettim eve doğru yol aldık...

sakinliğimi korumak bana en büyük yardımcı olacağından her zaman emindim. gittim bi çorba içtim. taksici abinin sözü aklıma gelmişti terminallerde çok
dolanmayacaktım. çorbamı bitirip hemen uzadım terminalden.bi amca gördüm yolda
-amca deniz ne tarafta
+oğul denize dolmuşla gidersin ama şu otobüslere binersen tarsus yada iskenderunda denizi görürsün
evden kaçtığımı anlar hali vardı yada bana öyle geliyordu amk.. söylediği yerler neresi onuda bilmiyordum..
indim otobüsten iskenderuna gelmiştim karşımda deniz vardı.. izmirde de deniz var iyi güzelde uzun zamandır böyle huzurlu hissetmemiştim kendimi..
denizin varlığı beni hep huzurlu kılar..
hava kararmaya başladı karnımı doyurdum tekrar otogara gittim armarise ibrahim abinin yyanına gidecektim. hangi otel olduğunu bilmeden gibik düşüncelerle...
tek umudum ibrahim abinin marmariste çalıştığı oteli bulmaktı(ki marmariste olduğundan da emin değildim)

Rezervasyon

yaz lan okuyayım

Yaz kardo okuyalim

Rezerve

Rezervasyon 7 devam

Kardo ben yatiyorum yarin dvema edecegim eline saglik

Rezz babalarimiz eski meslektaş

en gel zaman git zaman annem kardeşim olacak muallakyi doğurdu.
maddi durumumuzu orta hale getirmeye başarmıştık o sıralar.
.peder hem garsonluk yapıyordu hem kapıcılık bende kapıcılıkta ona yardım ediyordum...
annemin doğumu yaklaşınca peder garsonluktan ayrılıp kapıcılığa verdi kendini birlikte idare ediyorduk koca apartmanı..
en çok bahçesiyle uğraşmak hoşuma giderdi amk.. kardeşim doğdu bi ara..
.babam benim okudugum okulun kötü olduğunu duyup başka bi okula yazdırmıştı beni.
yürüyerek 25 dakika diyebiliriz .. bi komşumuz vardı onun yardımıyla babam Tki
(türkiye kömür işletmeleri)'nde işe başladı..

günler geçiyordu.. gerek okul arkadaşlarım, gerek apartmandaki komşu çocukları tarafından hep eziklenirdim.
komşular hep kötü gözle bakarlardı bana..
benim ne suçum vardı ki.hem kapıcı olmak suçmuydu?
çocukluk hallerimle bunları sorguluyordum..
büyümüş ergen olmuştum kendimi birey zannediyorum ya kavgalara falan çağırıyorlar bi keresinde bi kavgada tek kalıp
20 gün yataktan kalkamamışlığım var..
neyse lisede güzel arkadaşlıklar kurdum. yeşilçam ferreları..
ergenlikten aklıma kazınan en büyük 2.olay. sinemalar vardı beyler çoğunuz bilmez yeşilçam ferresi yayınlarlardı.
film aralarında salonda kimse olmazdı herkes tuvalete gider,10 dakikada 2 posta atardı...

kardeşim büyümüş okula başlamıştı ailecek maddi durumumuzda gittikçe kötüleşiyordu. bana söylemiyorlardı ama geceleri duyuyordum hep...
o sene okulu gibime takmadım ve tabiki sene sonu gelmişti.. karneyi pedere gösterdim o günü hiç unutmam
-baba buyur karnem(içimde bilmediğim bi küstahlık)
+oğlum?(öyle bi bakışı vardı ki hayatım boyunca neferet ettiğim bi yalvarış dolu gözler içim acıyor aklıma gelince)
ailemin de maddi durumu yerinde değildi..1 haftadır da planını yapıyordum
-ben okumak istemiyorum çalışçam baba
annem başladı ağlamaya...
babam söze girdi..
+okuyacaktın lan sen seni okutacaktım bizim halimize düşmeyecektin be oğlum...
dayımın bi dönercisi var orda çalışmaya başlıyorum..

dinleyen 1 kişi varsa ses versin 1 kişi bile yeterlidir benim için

Yaz iste bende Antalya'da oturyorum