hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

arkadaşlarım bana "hep senin hayatın film olur." derdi ben de sizinle paylaşıyım..

evet şimdi hikayeme başlıyorum amk..

en baştan söliyim sizleri seviyorum amk..

beyler annemle babam 1985 yılında iSTANBUL'DA TANIŞmışlar amk.. daha ilk bakışta aralarında büyük bir aşk doğmuş .

babam amerika'da yaşayan türk bi doktor, annem de orta halli bi ailenin kızıymış.

2 ay içinde babam anneme evlenme teklifi edince, annem de bu teklifi kabul edip new york'a taşınmayı kabul etmiş amk.

annem ailesiyle vedalaşıp NEW YORK'A taşınmış.. orada babamla hayatlarının en güzel günlerini yaşamışlar..

aralarında çok büyük bir aşk varmış. sonra annem bana hamile kalmış ve işler o noktadan itibaren tersine dönmeye başlamış amk..

özetle ben ikisinin de hayatını bin etmişim daha doğar doğmaz..

babam bu yüzden benden nefret eder, anlatıcam beyler nedenini..

dinliyonuz mu amcıklaaarrr??

gibleyen yok seni

nese ben devam ediyim..

ben sarılık doğmuşum, diğer doktorlar bu çocuk yaşamaz demiş. babam doktor olmasının avantajını kullanarak en iyi profesörlere zütürmüş iyileştirmiş beni.. 18 senedir görmedim babamı, ama sırf beni iyileştirdiği için bile seviyorum çok lan..
özlüyorum onu, merak ediyorum.


nese ben 4 aylıkken annem beni dedemler görsün diye istanbul'a zütürmeye karar vermiş..
ancak maalesef havaalanındaki gümrük memuru, annemin vize süresini 1 sene aşarak amerika'da kaldığını fark etmiş ve 10 sene amerika'ya giriş yasağı koymuş amk..

işte benim hayatımı bu kadar taktan hale getiren olay budur binleeerrr..

annem istanbul'a gitmiş ama aklı babamda tabi.. 10 sene amerikaya giriş yasağı var, bir daha nasıl gönecek geri.

babam da annemi her gün arıyormuş, beni soruyomuş, "bir yolunu bulucam merak etmeyin" falan diyip duruyomuş amk..

annem 5 ay babamı beklemiş istanbul'a dönsün diye.. ancak babam işlerini bahane ederek annemi görmeye 5 sene boyunca gelmemiş amk..

üzüldüm ama yapcak bişey yok koy zütüne rahvan gitsin

ben sonradan duydum, babam meğerse orada bi polonya'lı kadına aşık olmuş.. onunla birlikte yaşamaya başlamışlar, ama hala arada anneme benim için para yollamayı sürdürüyomuş..

bu sırada da annemlerin mahallesinde de dedikodular almış başını gidiyormuş amk..

"doktor çocuğu yaptı, sonra kadını elinde çocukla geri postaladı falan diye herkes konuşuyomuş." amk..

annem işte o dönemler depresyona girmiş amk..

baştan söliyim annem o olaydan sonra bir daha hiç toparlanamadı beylerr..

hala yüzünde sürekli taşıdığı bi hüzün var, sık sık sara nöbeti geçiriyor, bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesini sık sık anne oğul ziyaret ederiz.

new york'a geri dönelim beyler.. babamın sonra o polonya'lı kadından bir kızı olmuş beyler..

ben arada babamın facebook'una bakarım, ekli değil ama bakarım..

geçen gün kızıyla yan yana çekilmiş bi fotosunu gördüm. profil fotosu yapmıştı.. içim kan ağladı beyler.. kıskandım ne biliyim..

nese polonya'lı kadın geçen sene hayatını kaybetmiş, babam şu an kızıyla beraber new york'ta yaşıyor.

bakarım bi ara

okumaya deger mi beyler

annem beni baya büyük bir zorluklarla büyütmüş.. pgibolojisi elverdiği için bir işe girip 3 aydan daha uzun süre çalışamış..

babam 3 ayda bir 400 dolar civarı bi para yolluyomuş ama tabiki yetmiyomuş beyler..

bizim dedem ve dayımdan yardım alarak hayatımızı sürdürmeye başlamışız..

dayım benim hayatımın kahramanıdır..

annemden sonra hayatta en sevdiğim kişidir.. belki babamın ekgibliğini dayımın şevkatiyle kapatmaya çalıştığımdandır bilmiyorum.

şimdi size babamla ilk tanışmamı anlatıcam binleeerr..

babam ben 5 yaşındayken istanbul'a gelmiş. annemi ve beni görmek için falan da değil.

bir tıp kongresi mi ne varmış o yıllar.. ona katılmak için gelince bizi de aradan çıkarmış..

benim çocukluğuma dair en net anı babamı gördüğüm gündür beyleeerr..

anlatıyım size o günü

anlat kanka dinliyom ben.

annem 2 hafta önceden bana haber vermişti: " yakında baban gelicek." bekle demişti.

ben de baba diyince o zamanlar yeşilcam'dan filmlerini çok izlediğim için kadir inanır gibi bir adam gelicek diye bekliyorum..

bi daha gitmicek, filmlerdeki gibi, komşuların ailesi gibi bir aile olucaz artık hep birlikyte yaşıcaz sanıyorum amk..

o 2 haftalık heyecanımı anlatamam size binleerr..

annemi sorularımla bunaltmışım artık, her sabah " babam geldi mi?" diye açıyomuşum gözümü.. nese!!

bi gün gerçekten de geldi amk

devam kanka.

noldu lan yazarken baban mı geldi