Bir liselinin isyanı değil değerli dostlarım bu hayatta ahlak-i (erkeksi duygular içerisinde , biliyorum her şey dediğimde bunu düşünecek binler var) her şeyi yaşamış birisi olarak gerek okul gerek karı kız gerekse arkadaşlar , değerli dostlar hepsine sahip oldum, fiziğim yerinde tipim yerinde Allah'a şükür zekam kendimi idare edebileceğim derecede yerinde ailem başımda yani isteyebileceğim her şeye sahibim nedense zevk alamıyorum hayatımı sürdürmek istemiyorum sosyal medya hesapları, kız arkadaşımı, dostlarımı yanımdan uzaklaştırdım mutlu olmadığım için mutluluk maskesi takmaktan sıkıldığım için , yine olmuyor kendimi yanlızlığa ittim etrafıma bir çember çizdim ve kendimi dış dünyadan soyutladım kendi içimde yaşıyorum fakat sonuç hep aynı yaşama şevki 0.Bendeki problem belki küçüklüğümden beri ölüm duygusunu çok merak etmemden kaynaklıdır hatta ve hatta ergenliğimde bile, cinsel hazdan daha fazla merak etmişimdir. Burada sizden bir yardım beklemiyorum çünkü bunun bir çıkar yolu yok yetiştirilme biçiminden dolayı örf ve adetlerimizin bana dayattığı manevi duygularda beni intiharın eşiğinden uzak tutuyor ama insan yapısı gereği düşünmeden umut etmeden edemiyor acaba ileride bende mutlu olacağım bir hayat kurarmıyım diye .

bende almıyorum
edit: ve liseliyim

Erol tangut izle kardeşim