Yaşanmıştır deme bari amk herkes yalan olduğunu biliyor

Sinirden ölecektim neredeyse, sakinleşmem gerekiyordu. Evden uzaklaşmış hiçbişey düşünmeden sadece yürüyordum. Ormanlık bir alanda yürüyorum ıssız biryer. Uzaklardan bir ses duydum. "Yardım edin, imdaaat!" diyordu ve ikinci bir ses "Kes sesini sıkarım kafana" diyordu. ilk önce korktum ve kaçmayı düşündüm fakat merakıma yenik düşüp oraya gitmeye karar verdim. insanın başına ne geliyorsa meraktan geliyor zaten. Yakınlaştıkca ağlayan bir adam sesi duyuyordum. Olayın verdiği telaş kalbimin çok hızlı atmasını sağlıyordu.
Olay yerine geldim ve çalılıkların yanından olan bitenleri izliyorum. 30-35 yaşlarında genç bir adam diz çökmüş elleri bağlı, yanında takım elbiseli bir adam elinde bir silah ve az
ötede parkedilmiş siyah lüks bir araba farları açık. Film sahnesi gibiydi ve çok korkuyordum, neden burda olduğumu düşünmektende kendimi alamıyordum. Tam ben bunları
Düşünürken ensemde soğuk metal gibi birşey hissettim ve bir ses "Hareket edersen dağıtırım beynini" diyordu. O an öleceğimi sandım, titriyordum. Kalk ayağa dedi aynı adam.
Kalktım ellerim havada gidiyoruz. "Abi köstebek buldum" dedi ve güldü. "Şu işimi halledeyim onunda icabına bakarız" dedi abi dediği adam. Belli ki patronuydu. Ve yine aynı adam konuşmaya devam etti "Yolun sonuna geldin ishak" dedi ve pis pis güldü yine. ishak dediği adam yalvarmaya devam ediyordu. Sonra patron olan adam bana baktı yazık olacak sanada dedi. Bunu demesiyle ben ağlamaya başladım.

Geçen seneye göre çok değişmiştim huylarım falan. O zamanlar bu değişimlerin farkında değildim ama şimdi ben napmışım be demekten kendimi alıkoyamıyorum. Annem beni artık
tanıyamıyordu önceden bir dediğini iki etmeyen, saat en geç 5'te evde olan, ders çalışmak istemesemde annem çalış dediği ve onu mutlu etmek istediğimden bazen çalışıyormuş
gibi yapıp bazende çalışırdım gerçekten. Şimdi ise saat 8 den önce eve girmiyordum, gelir gelmezde odama kapanıp çıkmıyordum. Annem arada odama gelir fakat onu terslerdim,
"Ya bi git başımdan be" diye bağırırdım. Sınıftaki arkadaşlarım ve onların dışarda tanışdırdıkları arkadaşları hayatım olmuş sadece onlarla ilgileniyordum, annemin verdiği 5 kuruş
harçlığı onlarla harcıyordum, hatta iyice taka sardım ve onların yanında rezil olmıyım diye cumartesi bir işte çalışıyor harçlığımı çıkarıyor, pazar ise onlarla buluşuyordum.
Yine birgün odamda oturuyorum müzik falan dinliyorum saat 9-10 içeriye annem girdi ve benimle birşey konuşmak istediğini söyledi. Tamam dedim konuşalım ve başladı konuşmaya.
"Oğlum artık seni tanıyamıyorum, ve bu olanlar bana senin baba hasreti çektiğini gösteriyor. Evimize sahip çıkacak, çekip çevirecek bir baba buldum sana ne dersin ?"
Bunları nasıl söyleyebilirdi bana gerçekten inanamıyorum beynimden vurulmuşa dönmüştüm ama anneme zarar vermek istemiyordum. Sinirden çıktım evden hava alıyım biraz
sakinleşirim diye düşündüm ve sadece sokak lambalarının aydınlattığı yolda yürümeye başladım..

Ertesi sabah annem benimle bende onunla konuşmuyordum. Olanları sınıftakilere anlatsam mı diye düşünüyordum, sonunda anlatmama kararı aldım fakat ne kadar tutabilirdim ki içimde bu kadar şeyi. Okulda hiç konuşmadım nerdeyse herkes gelip sormuştu bi durum olup olmadığını yok diyip geçiştirdim. Okul çıkışında evin olduğu sokakta siyah parlak bir
araba gördüm, yanından geçerken camı hafif açıldı ve dünkü o ses "Hey delikanlı arabaya bin" dedi. Kaçmayı düşündüm ama evimi biliyorlardı anneme birşey yapabilirlerdi.
Sakin bir şekilde arabaya bindim ve olacakları düşündüm. Patron olan adam konuşmaya başladı
P: -Ee nasıl gidiyor bakalım anlat.
B: -Rahat bırakmıcaksın demi beni ?
P: -Verdiğin sözü ne çabuk unuttun, neyse diyeceklerimi iyi dinle. Yanımda gördüğün adam artık seninle sana işin inceliklerini öğretecek. Onun dediklerine harfiyen uyacaksın.
Anlaşıldı mı!
Evet anlamında hafifce kafamı salladım ve arabadan inip eve gittim. Hemen duşa girdim ve olanları düşündüm. Nasıl böyle kötü olabilirdi herşey ve neden beni bulur ? Kafamda bu
sorular varken uyuya kalmışım uyandığımda saat 3 civarıydı elimi yüzümü yıkadım ve sabaha kadar sebepsizce oturdum.

AMK 8 sınıfta adama sıkıp lise de aptullah çatlı üniversitede yeşil mi oldun ziktür git

Korkudan tir tir titrerken patron tekrar konuştu "Ne yapıyordun orada ? Yazık ettin be kendine". Olayın şokuyla tek diyebildiğim "Abi nolursun yapma" oldu. ishak denen adama şöyle bir baktı ve bana "Ayağa kalk" dedi. Ayaklarım tutmuyordu resmen, yanımdaki ağaçtan destek alarak zor kalkabildim. Kafama doğrulttu silahını ve yanındaki addıbına seslendi
"Silahı çocuğa ver". Olayı anlamıştım ve artık çok daha heyecanlıyım. Mecburiyetten silahı aldım ve bekliyorum "Sık kafasına" diyince patron ne kadar beklesemde bi irkildim silahı
düşürdüm yere. "Sen sıkmazsan ben sana sıkarım" dedi ve şakası yoktu. Başka şansım yoktu anlamıştım, adamın gözlerine baktım çok acınası bakıyordu, yapamıyordum.
"Sık lan" diye bağırınca bi an korkup tetiğe basıverdim. Tetiğe basmamla kusmam bir oldu iğrenç bir manzaraydı. Patron gülerek adamlarına "Gidin gömün şunu dedi". Bana dönerek
"Aferinn, ölmek istemediğini kanıtladın" dedi ve ekledi "Ancak bu seni ölümden kurtarmaz". Artık ölü gibiydim zaten ağlamaktan gözlerim şişmiz kusmaktan karnım erimişti.
P: Patron B: Ben
P: -Son duanı etmişsindir umarım.
B: -Ne olur ne isterseniz yaparım.
P: -Emin misin ?
B: -Evet nolur yapmayın.
P: -O zaman bana katılacaksın, sana verdiğim görevleri sorgulamadan yapacaksın yani halk ağzında katil olacaksın.
B: -Olmaz ben katil olamam.
P: -Ama demin oldun ve reddetme hakkının olduğunu sanmıyorum.
B: -Tamam kabul ediyorum.
O gece beni eve bıraktılar ve hemen yatağıma girdim. Annem çoktan uyumuştu bende uyumaya çalışıyordum fakat sabaha kadar uyuyamadım.

Sabah annem öylece oturduğumu görünce "Uyumadın mı gece" dedi. Çaktırmamak için "Uyudum yeni uyandım" dedim ve hazırlanıp çıktım. Yolda giderken dünkü patronun
görevlendirdiği adam yanıma yanaştı ve "Sana izin bugün okula gitmiyorsun gel benimle" dedi. itiraz etme durumum yoktu takip ettim adamı. Yolda biraz konuştuk, adı Muhsinmiş.

"istemediğini biliyorum ama yapmak zorundasın emir büyük yerden" dedi. Kibar konuşuyordu, katil tipi yoktu adamda. Onuda zorlamış olabilir diye düşündüm ve "Sen neden burdasın yani senide mi zorladı ?" durdu ve "Hayır o adam benim babam dedi". Şaşkınlık içindeydim bir baba oğlunu nasıl böyle pis bi işe sokar ki ben bunları düşünürken konuşmaya devam etti "Babam ama ben onun oğlu gibi değilim, yanındaki adamları benden daha çok sever ama alıştım artık hazmedebiliyorum olanları dedi sadece "Sen iyi bir adamsın" diyebildim.

Teşekkür etti ve işimize bakmamız gerektiğini söyledi. Yaklaşık yarım saat kadar bi yoldan sonra şehir merkezine uzak biyerde yıkık dökük bir binaya girdik. içerisi aydınlık olmasına
rağmen oldukça ürperticiydi. 2 koridordan geçip oda gibi küçük biryere girdik ve yine bi adam sandalyeye bağlanmış gözleri kapatılmış. Muhsin abi girer girmez birden canavara
dönüştü. Adama şiddet uyguluyor ve "Söyle lan nerde paralar" gibisinden tehditler savuruyor. Adamda bilmediğini söyleyip ısrar edince arka cebinden çıkardığı bıçağıyle adamın tek kulağını kesti adam deli gibi bağırıyor ve yardım istiyordu..

Mahallenin ortasında silahla adam öldürdün ama kimse silah sesi duymadı öylemi tamam bundan bi şekilde kurtuldun
14 yaşında bu işlere başladıysan şimdiye kadar güzelinden 10 kişi öldürmüş olman gerek
Iki ihtimal var ya polise yakalandın bu 10 kişiyle dışarı çıkman mümkün değil yani burda yazamazsın
O zaman hâlâ bu işin içindesin yine buraya yazdırmazlar
Çatışmaya girip herkes öldü bi sen kaldın kurtuldun desek filmmi amk bu böyle bi ihtimalde yok
O zaman at yalanı gibikler bilmezse foşikler bilir

Muhsin abi bana baktı ve adamın kafasına tek el ateş etti sonra konuşmaya başladı "işte görüyorsun hayati olmayan adam bu işler böyle yürüyor acımak diye birşey yok bizim
işimizde acırsan acınacak duruma düşersün" dedi. Hala alışamadığım olaylar beni iyice bataklığa itiyordu farkındaydım fakat birşeyde yapamıyordum. Polise gitmeyi defalarca
düşündüm ama adamın dışarda bi ton elemanı var annem veya ben hayatta kalamam diye kendime söz geçiriyordum. Alışabilir miydim bu işe ? Bilmiyorum, zordu hemde fazlasıyla.
Muhsin abiyle mekandan çıktık telefon etti hemen "Şurda bir ceset bıraktım gelip temizleyin". Pgibolojim alt üst olmuştu ne yapacağım konusunda en ufak bi fikrim bile yoktu. Muhsin abi "Alış artık buna bu saatten sonra sende bizden birisin" dedi. Onlardan biri mi ? Katil mi olmuştum artık. Muhsin abi beni eve bıraktı ve bana bir cep telefonu verdi.

"içinde sadece ben kayıtlıyım. Her aradığımda açacaksın" diyede ekledi tamam diyebilmiştim ve eve gidip hemen duşa girdim. Üzerimdeki stresi bi şekilde atmak zorundaydım. Acaba anneme anlatsam birşeyler yapabilir miydi. Hayır kimseye anlatmak yok diyordum kendi kendime bi batağa girdim kimseyi sürüklemeyecem diyordum. Ama bu şekilde giderse pgibolojim tamamen yok olacak ve hayatla bağım olmayacaktı. Dile kolay 14 yaşında bir çocuğun bunları yaşaması herkesin hazmedebileceği birşey değil.

Eve gittiğimde Muhsin abi aradı açtım. Telefondaki Muhsin abi değildi. Muhsin bir süre olmayacak seninle ben ilgileneceğim Muhsinden adresini falan aldım saat 5'e doğru evin
önüne çık ve benden haber bekle dedi. Tamam dedim kapattım üzülmüştüm Muhsin abiyle iyi anlaşıyorduk. Neyse dedim yemek yedim oyalandım ve saat geldiğinde dışarı çıktım.
Telefon çalıyordu açtım "Karışdaki beyaz arabanın yanına gel dedi". Yine gittim ve arabaya bindim. Karşımda devasal bir adam duruyordu. Boylu, poslu ve cüsseli korkutucu bir yapısı
vardı. Ben Kadir sende hayati olmayan adam olmalısın dedi. Evet anlamında kafamı salladım. Bir süre benimlesin dedi. Muhsin abiye noldu dedim. Dünkü olayda vuruldu, hastanede dedi. Vurulmak artık sıradan gibi geliyordu. Tamam dedim ve önüme baktım.

Normalde olsa birinin vurulduğunu duyunca kalp atışlarım hızlanırdı. Neden şimdi bir değişiklik yoktu. Kadir abi "Tanışmak için çağırdım sadece lazım olduğunda arıyacam sakın telefon kapalı olmasın bozuşuruz" dedi. Arabadan inip eve gittim. Neden tepki vermediğimi düşünüyordum.

Trende girmişiz bu arada hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Beyler okuyacaksanız yazıyım yoksa kendim yazıp kendim okuyacaksam gerek yok.

Şimdilik bu kadar gelince devam ederim.

Arka sokaklar 365. Bölüm Özeti aq cocu

Muhsin abinin arabasına binip gidiyorduk yine biryere. Gittiğimiz yer depo gibi biryerdi ama burda adam yoktu öldürülecek. Muhsin abi telefonla bir adamla konuşuyordu. Telefonu kapattıktan 10 dakika kadar sonra 5 takım elbiseli adam depoya girdi ve oturdular. Muhsin abi anlatmaya başladı "Bugün büyük bir iş yapacaz. Hepiniz hazır olun" dedi. Ne oluyor diye düşünüyordum büyük iş derken ne demek istiyordu ? "hayati olmayan adam seni eve bırakıyım gelmen çok tehlikeli olur dedi". Sonunda anlamışlardı sadece 14 yaşına bir çocuk olduğumu ama kafam hala o büyük işteydi sormadan edemedim. "Senin aklın almaz" cevabını alınca kafam attı ve "Bunca şeyi kafam alıyor onu neden almıyor dedim bağırarak". "Haddini aşma bana bağırmakta ne oluyor" dedi. Merak ettim kusura bakma dedim. Alışıyorsun yavaş yavaş diyince şaşırdım kendi kendime düşündüm öyle miydi gerçekten ?

Tabiki cevabı hayır olmalıydı ama bu cevabı kendime veremiyordum. içerdeki adam yani patron kötü olmasına rağmen oldukca hatta fazlasıyla zengindi. Nasıl yani kötü olanlar
güzel yaşıyor biz gibi iyi insanlar kötü mü yaşıyordu. Muhsin abiye "Ben para istiyorum anneme bakmam lazım madem çalışıyorum bi ücretim olmalı" dedim. Neden dedim
bilmiyordum. Muhsin abi güldükten sonra "istediğin para olsun veririz dedi" ve elime 50 TL'lik bir banknot sıkıştırdı. Oldukça büyük bir paraydı. Bu şekilde olmasını istemezdim ama
mecburdum..

Yarın devam ederim baya çok entry girecem yarın. Rez alıp bekleyin. iyi geceler herkese

Kazandığım ilk haram paraydı. Ne kadar kötü olabilir ki diye düşünmekten kendimi alamıyordum, ergenlikten olsa gerek. Kötü insanlar ki öldürüyoruz diye düşündüm ve biraz olsun
alışmaya çalıştım. Akşam üzeri annem "Devamsızlık yapmışsın neden ?" diye sordu. Geçerli bir cevabım olmadığından "Seni ilgilendirmez" dedim. Tekrar ve daha yükses sesle sordu
Ben sana neden koca arıyorsun diyor muyum dedim. Yüzü düştü ne halin varsa gör dedi ve odadan çıktı. Pişmandım o kadın üzülmeyi haketmiyordu ama mecburdumda. Erken
uyumuştum. Sabah kalkınca anneme kahvaltı hazırladım ve öperek uyandırdım. Mutlu olmuştu, bende mutlu oldum ve o şekilde evden ayrıldım. Okulda herşey sıradandı. 2. tenefüs
dediğimiz beslenme tenefüsünde yanıma yine Derya geldi ve "Nasıl oldun daha iyi misin ?" dedi ona anlatmak istiyordum. Çok hoş bi kızdı ve beni anlayacak olgunluktaydı ama
anlatamazdım onu da riske atamazdım. Evet sağol dedim. Neyin vardı diyincede ailesel nedenler diyip yine geçiştirdim diğer dersler sıradandı. Sınıftaki arkadaşlarımla takılamıyordum
artık ve mesafe vardı sanki aramızda.

Büyük ihtimalle ergenlikten ilgi duymaya bile başlamıştım sonunun kötü olacağını bildiğim halde. Akşam telefon geldi farklı bir numaraydı Kadir abi arıyodur diye düşünüp açtım.
Arayan patrondu ve "Kadir senden memnun kalmış böyle devam et" dedi. Nedense mutlu olmuştum. Evde pek bi olay olmadı okuldada neredeyse her tenefüs Deryaylaydık.

Hoşlanmaya başlamıştım sanırım. Güzel bir kızdı niye sevgilim olmasın diye düşünüyordum. Çıkışta servisle gittiğinden yürüyemiyorduk. O tarafı çok iyiydi Kadir abi yada Muhsin abinin onu
görmesini istemezdim açıkcası. Eve gittim yine herzamanki rutin işlerimi yaptım sonrasında telefon çaldı "Delikanlı gece 10 gibi uyanık ol işimiz var" dedi ve kapadı. "Hagibtir"
dedim anneme ne diyecektim ? Bi yolunu bulmalıydım. Akşam olduğunda saat 8 buçuğa geldiğinde annem uykusu olduğunu söyledi seviniyordum. saat 9 gibide televizyon karşısında uyuyakalmıştı. Hemen hazırlanıp çıktım kapının az ilerisinde Kadir abi beni bekliyordu.

Okuyan yok galiba isteyen olursa mesaj atsın ona anlatıyım hadi iyi geceler.

Lise 1de iken bende hiç ders çalışmazdım. Ders çalışmayı bile unutmuştum.Şimdi lise son sınıftayım değişen hiçbirşey yok