sözleşmiştik işte biz bununla kendi oturduğu semte çardığı beni,bizim tesise yakın ama daha önce gitmişliğim yok o taraflara.benim de idman günü aynı zamanda.hesapta buluştuktan sonra idmana gidecem ama sabahtan beri yağmur kesilmiyor,öyle böyle değil hem de.ayağımda 40 liralık cat çakması bir bot üstümde polar gidiyorum işte, çağırdı kız.hatunu kaşar göstermek istemesem de söylemem lazım bununla mesajla konuşuyorduk buluşmadan,diyordu öpersin, kucağına gelirim falan.bu tarz bi kız yani.ben zaten az çok soruşturduğumda da duyuyordum böyle şeyler.erkek milletiyiz bana göre hava hoş.herneyse indim otobüsten bekliyorum sırılsıklam olmuşum zaten binmeden de bir de orda yağmuru yedik biraz,kurumaya fırsat kalmadan.çok bekletmedi gözüktü tarif ettiği yerde.koştu bi sarıldı böyle,elini saçlarıma attı.sevdirirdi kendini hep,kedi gibiydi."gel çabuk,şemsiyemiz yok" dedi.takıldım bunun peşine hiç bilmiyorum mekanı.yürüyoruz,yağmur da hafiften kesti bu sıra.bi şükür selamı çaktım içimden gökyüzüne.ağaçlık bir yerden geçerken ben "duralım şöyle bi yerde" dedim."burda mı durucaz? gel sen." dedi.devam ettik beni zütürdüğü yer bildiğin inşaat.iki kelam zor ettik yeminle.hatun bana öpüşmeyi yeniden öğretti resmen.çekmiyor da kendini,olayın şaşkınlığından arada gözümü falan açıp bakıyorum dudakları çekmeden.yok, kendini işine adamış,bozmuyor.hareketlendim elleri çalıştırayım dedim biraz.ses yok.arkası malum ama yok böyle hadise.kendime plaket takdim edecem resmen."hadi artık gidelim" dedi.ben o ara idmanı falan unutmuşum zaten.bi de üstüne öksürük başladı üşüttük belli. pişman mıyım? yok.vedalaştık bununla sarıldı son son.bindim otobüse dönüyorum artık.taktım kulaklığı şunu dinliyorum o sıra https://www.youtube.com/w...WaCBO89d7XzgU7LhYCc1K7IQ2

mutluyum hatta gururluyum.ufak çaplı da olsa gidişattan memnunum.yeter mi? yok. daha yapacak çok şey var.sözüm var kendime.saygı duyacaklar.zaten tatminsizlik başlıyor o ara.daha fazlasını istiyor insan.mesajlar ara ara buluşmalar devam etti bir süre.ben de kıza biraz kaptırdım kendimi ne yalan söyleyeyim.çok güzel kızdı allahı var.erkek etkileniyor güzellikten.hele ki üstüne bir şeyler yaşayınca.bağlanıyorsun.velhasıl bir gün ters bi durum oldu.bana etraftan ufak tefek laflar gelmeye başladı bunun hakkında.ha bilmiyor muydum ne mal olduğunu biliyordum.sordum aslı astarı nedir bunların."saçmalama" dedi.bunları kafama taktım tabi ben biraz sıkıntılı davranmaya başlamış olabilirim o dönem ama devam ettik bi süre daha ta ki bir gün yapmaması gereken bi şey yaptı bu.

sevgimi belli edemem pek kimseye, arada kavga etsek de kalıcı bi kızgınlığımın olmayacağı anamla da,beni hep karşılıksız seven
ve sevmeye de devam eden bizim ufaklıkla da vedalaşmadan çıktım evden sabah.son son ufaklığın bi karnını ısırasım gelmişti ama uyandırmadım.
ha yazıyorum öyle sanki bir elvedaymış gibi ama yok. dedeme gittim alttarafı. otobüsle yarım saat. yada öyle çok küçümsemeyeyim. hayatım ve yaşadıklarım
açısından harbi önemli bi adımdı. bazen bi değişiklik istersiniz ama hiçbir şey yapmıyorsunuzdur bunun için. işte ben o an onu yapmıştım.
benim inandığım bir şey var. değişim de dahil bir şey için gerçek bir adım atıp çabalarsanız devamı geliyor. herneyse geçtim bi ufaktan anlattım durumu.
bilirdi zaten mevzuyu çok sahip çıkardı bana. desteklerdi,severdi. velhasıl yerleştim buraya bir yandan okula bir yandan idmana gidip geliyorum.
merkezde bazen arkadaşlarla görüşüyorum, laflayıp kafa dağıtıyorum. esas kızla pek konuşmuyoruz o ara. benim gündemimden de haberi yok haliyle.
ama yeni mekanımdan dolayı didem ve ekürileriyle takılıyorum sıkça. hatta bu didem için gidip saçma sapan bi kavganın arasına bile dahil olmuştum,
yavşayan erkek muhabbetleri. benim didemle o tarz bi muhabbetim yok. durumları biliyor, destek oluyor, sohbet ediyoruz işte. arkadaşça.bu dönemde
idmanlara gitmemin ve facebooktan yada ordan burdan ortak arkadaşlar vasıtasıyla takıldığım birkaç kız arkadaşla da görüşüyor olmamın
pek depresif ayaklara girmeden sıyrılmamda önemli rolü vardı. idman çıkışı etraf cafelerinden birinde otururdum bazen takımdaki çocuklarla.
orda ben bir kız görüyordum sürekli.ama öyle böyle değil allah çarpsın.bu kız benim halen sürmekte olan yaşantımın zirve noktası.
bundan daha güzel bir kızla birlikte olmadım. gurur tablosu olarak fotoğrafımızı odaya asmamak için kendime zor hakim oluyorum hala. öyle bi kız.
neyse anlatayım. özgüven falan yerinde o dönem ama bu kızın yanına gidemedim hiç.bi soruşturma, öğrendim adını soyadını. facebooktan ekledim bunu.
ama kafaya koydum hatunu uğraşacam yani. kabul etti tak bir mesaj da peşine."tanışıyor muyuz?" sitenin en illet mesajı. tadım kaçtı "hayır" yazdım.
gelen mesaj aynen şuydu. "tanışalım o zaman (: " aha dedim bu kızda var bir şeyler. işte dedim böyle böyle tanıştık sohbet ettik baya muhabbet de sardı
baya, iyiyiz. birkaç gün devam etti bu şekil.ama ben nasıl şişirmişim taşakları. prensesi gelsin, atayım dedemlere.o havadayım. yavrumlar canımlar
havada uçuyor,sms'e de geçtik artık. aramızdaki mesafe uzak buluşma muhabbeti için biraz beklemek durumunda kaldık ama ayarladık bi şeyler. geldi büyük
gün.

yanında iki kız arkadaşı var en güzelleri pek de güzel olmayan didem.o gün ben bunlarla okey falan oynadım ömer abiyi beklerken. yalan yok iyi muhabbet
dönmüştü.bir yandan da uzun aralıklarla tek tük mesajlaşıyoruz esas hatunla ama dünkü tadımız yok. öyle sıradan muhabbetler "nerdesin, napıyosun" falan.
bu didem ve yancıları ömer abiden bi yarım saat önce falan kalktılar. kalkmadan numaraları verdik didemle birbirimize.bi ara paslaşmaya sözleştik.
ben üzerime kalmış çayların üstüne bir soda içip gün içindeki ilk lokmam olan simidimi yerken ömer abi geldi."oğlum" dedi."sen nasıl bir malsın,şu adama tek laf ettiğini duymayayım gel oyna
zütün mü kaşınıyor. belki ilerde üç beş krampon parası verirler bakarsın yoluna".ben bu eleştirilere maruz kalırken gitti adisyonu verdi kasaya.
çıkışta "boğazına sokayım" demeyi de ihmal etmedi.o gün gittik biraz dolandık internet cafede knight oynadık beraber. yalnız ve yorgunluktan bitap düştüğüm
eve dönüş yolunda telefonum çaldı benim. arayan nur. hani bahsetmiştim. açmamayı düşündüm,ama açtım. baştan bi neler yapıyorsun muhabbetleri yaptı.
"iyi" dedim "uğraşıyoruz işte"."özür dilerim" dedi."ne için" dememe kalmadan başladı anlatmaya; "ben o gün hata yaptım sana biliyorum, özledim seni
aradım.bak ben bi adım attım" falan dedi.eh bana bunları deyince bana bi rahatlama geldi.o gün beni harbi bozmuştu kelav."yok" dedim. "o hatayı
yapmadan önce düşünecektin." cevap veremedi, çoktan kapattım telefonu.bir yandan ailevi meseleler kafamı bozuyor, dersler üzüyordu ama bir yandan da
evin dışında her şey güzel gidiyordu yine de.kendime güvenim vardı.top oynamaya dönmüşüm iyi kötü kızlarla görüşüyoruz devamlı. attık kendimizi bi
temponun içine. keyifliydim.uzun sürmedi...
girdim eve sesi geldi pederin "gel buraya." bir yerden gelecek bir para vardı 600 lira kadar. tüketici hakları davasından bekliyorduk.ama sonuçlanmasına
daha 2 ay var biliyor o da."nerde o para hala" yok dedim ne parası, biliyorsun daha var. kalktı ayağa, ben de tekli koltuktayım oturuyorum.
vallahi de billahi de başka konuşma geçmedi "düzgün konuş ne tavır yapıyosun lan bana" deyip bi girişti üzerime. daha önceden de eve geç gitmekten,
sürtüşmelerden dayak yemişliğimiz, birkaç kez apartman boşluğunda yatmışlığımız var ama bu başka. direk suratıma yumruk sallıyor.ben bi kolumu kaldırıp
yüzümü korudum, iriydi şansım yoktu ama haksızdı.ilk kez pek etkisi olmasa da bir tane de ben salladım dudağına. temsili bi yumruktu. anam ağlıyor, bağırıyor
kenarda. çekildi sonra. biraz hasar var bende. evden çıkmadım neden bilmiyorum içeri geçtim, odaya.akşamında yemek getirmiş kardeşim onları yiyip
yattım erkenden.son bir telefona baktım uyumadan mesaj yoktu. sabahında birkaç eşya topladım erken çıktım evden. kararı verdim yeni bi düzen başlıyordu benim için.

dedim ya bir hırs var o ara içimde, çocukluk işte.bir hata yapmış bulunduk ki o zaman hata olarak gördüğüm falan yok hatırlıyorum. bizim yaşlardaki
çoğu kişinin facebook hesabı falan vardı o ara.bir yandan ben başkalarıyla konuşuyorum burdan, özgüven gelmiş burun havada.
2 sene tiyatroyla uğraşmıştım bu dönemden önce, baya baya kültür merkezlerinde gösteriler yapardık ciddi olaydı yani.en büyük hatalarımdan biri
o ara tiyatroyu da bıraktım.bu hayatta bir şeyler iyi gitmeye başladı mı kovalayacaksın, devamı geliyor hakikaten.ama kötü gitmeye başlayınca da sana çok söz
düşmüyor o ara, öyle bir geliyor ki devamı ulan diyorsun daha ne kadar kötü olabilir ama oluyor. herneyse uzatmayayım.bir kız var o ara pek bir gib
ifade etmediği için ismini de vereyim, adı nur. işler artık ciddiye bindi konuşuyoruz görüşüyoruz devamlı bende de halihazırda gaz birikmiş zaten
öyle utangaçlığı falan attım bir sahildeyiz, bir evde. takılıyoruz ama sevgi yok benden buna karşı. muhtemelen ondan da bana yok. ikimiz de piyasa kovalayan
umut vaadeden anadolu takımı gibiyiz. ortam peşinde o da ben de.arkadaşlarıyla tanıştım arada cafelerde falan oturuyoruz gelen giden oluyor falan. hiç
de sevmem cafe ortdıbını oldum olası.bir gün yine böyle taktan bir cafe oturmasındayız. yanlış hatırlamıyorsam onun çift olan bir kız bir erkek
arkadaşı var masada benim de ilkokuldan eski bir çocuk. telefonu çaldı benim kızın, bu konuşuyor ama suratında tam bi huur gülüşü, kıkırdıyor sürekli falan. kapattı,
"hayırdır kimle konuştun sen" dedim, "öyle bi arkadaş işte ya" dedi.pek ciddiye almayan tavırlar vardı halinde hareketinde ben orda bi bilendim buna.
bir şey demedim başkalarının yanındayız diye. işte muhabbet ilerledi o gün biraz daha ama biz dışlandık sanki üçü aralarında konuşuyor gülüyor biz de
benim elemanla çay içiyoruz. yaşayan bilir çok ters bi durum, kendini bu pozisyona sokmayacaksın hiçbir zaman. benim kafam attı ufaktan."sen bi gel bakayım az şöyle merdivenlere" dedim."noldu ya" falan yaptı. dedim "gel sen" ,
"gelemem şimdi" dedi bu.bana iyice geldiler o ara. kalk moruk dedim yanımdaki çocuğa yürüdük beraber.tam çıktım kapıdan geldi bu peşimden "noldu be
sana" diyor.lan dedim düzgün konuş canımı sıkma benim.o sıra zaten bu bitirmiş çoktan belli. dedi bana "ayrılalım o zaman uğraşamam ben" iyi dedim,
yürüdüm. dönemlik bir eğlenceydi, bitmesi gereken yerde bitti.