YiNE iŞKEMBEDEN SALLAYAN 31'Ci Bi LiSELi.. Bi BiTMEDiNiZ AMMINA KOYYiM

Can sıkıntısı sardı gibi hadi devam

O gece hiç birimizin gözünü uyku tutmamıştı. Babam ise bizi ardında bırakıp hiçbir şey söylemeden gecenin bir yarısında evden ayrılmıştı.
Sabaha karşı dış kapıyı kırarcasına şiddetli bir kapı çalması ile irkildik, babam eli yüzü kan, belden aşağısı ise çamur içinde eve gelmişti. Ağzından tek kelime çıkmıyordu. Gözlerindeki korku öylesine farklıydı ki ellerini sıkmış parmaklarını açamıyordu. Hemen o halde içeri alıp banyoda sıcak su ile biraz kendine getirsek te dili lal olmuş tek kelime konuşamıyordu. Homurdanma ile başından geçenleri ne kadar anlatabilirse o kadar anlamıştık.
Gün aydınlanana kadar ne kadar hiçbir anlam ifade etmese de doktora gidelim dediğimizde tek anladığımız olduğu yerden bir adım atmamak istediğiydi. Sabah olduğunda ise dışarıdan gelen feryat figan sesleri ile hemen evin önüne çıktık. Anneme babamın yanında durmasını söyledim ve hızlıca seslerin geldiği yere koşmaya başladım.
Yerde yatan iki kişi sanki bir aslan parçalamışçasına organları dışarı çıkmış halde sürüklenerek kurtulmaya çalışmış ama artık dayanamayıp kendini bırakmış gibiydi. Hayatımda ilk kez böyle bir şey görüyordum. Dün gece babamın yaşadığı olaylar her ne ise bu olaylarla bir ilişkisi olabilir miydi? Babamın belden aşağısı ne kadar çamur ise bunlarından belden aşağılara tamamen çamura batmıştı.

Devam et cinli adam `~~

O gün muhtar jandarma ile beraber köyde olan her yeri aradı. Ne olduğunu kimse anlayamamıştı. Ne bir silah atılmış ne de bu olanlar bir insanın yapmasına benziyordu. Yakınlardaki her eve jandarma komutanı gelip bir şeyler görüp görmediklerini soruyordu. Ben bunu gördüğümde hemen kapının önünde geceden kalma bir çamur ya da iz olabilir diye evin önünü merdiveni kapı eşiğini süpürdüm. Babamın da üzerinden çıkan kıyafetlerini saklayıp jandarma köyden gittikten sonra yaktım. Bunu neden yaptım bilmiyorum. Sadece babamı korumak istedim. O canını zor kurtarmıştı belliydi ama her ne yaşandı ise bunu bize anlatamıyordu ve olayın tek şahidi olarak yargılanması korkusuydu belki de…
Aradan birkaç hafta geçmişti. Babam konuşma yetisini tamamen kaybetmiş homurdanamaz hale gelmişti. Ne ayağa kalkabiliyor ne de oturttuğumuz zaman dik durabiliyordu ama ne kadar doktora zütürmek istesek te gözleri ile kesin bir şekilde bunu istemediğini belli ediyordu. Günler bu şekilde geçiyordu. Babam günden güne daha da kötüleşip zayıflamaya başlamıştı ve gündüzleri ara ara uyuyup geceleri gözlerini dahi kırpmadan sabahlıyordu. Ben şifa niyetine başında Kur’an okuduğum zaman ise kendini güvende hissedip uyuyordu. Bu olaylar aklıma çok fazla soru getiriyordu ama kimseye bir şey soramıyordum. Aradan 3 ay kadar zaman geçmişti havalar ısınmış artık iş güç zamanı da başlamıştı. Babamın ortalarda olmadığını gören herkese hasta, aklı gidip geliyor, bacağından rahatsız diye yalanlar uydurmaya başlamıştık …
Bu yalanlarda artık çözümsüz kalmaya başlamıştı. Köyde ne olayı konuşan ne de köye gelip giden jandarma kalmamıştı. Olay ile alakalı ne bir kanıt ne de bir fail bulunamamıştı. Vahşi hayvan saldırısı diye tutanak tutup olayı kapatmışlardı. Biz ise tüm bu olanlar karşısında susmakla yetiniyorduk. Kimsenin aklına babamın durumunu ilişkilendirmek gelmemişti. Zira biz o gece yaşananlar ile alakalı bir şeyler bildiğimiz için ilişkilendiriyorduk. Yoksa zaten kimsenin aklına da geleceği yoktu bu durumun.

kral harbi sen zuzumbile misin

Gerçek zuzumbilesi olduğunu sanmıyorum ama rez

Bir süre daha geçtikten sonra köydeki okul servisinin şöförlüğünü yapan ibrahim abinin arabasını tutup babamın evde düşüp başını vurduğu yalanını uydurup hastaneye zütürdük ama ne kadar test tahlil yaptılarsa yapılsın bir şey çıkmıyordu. Zaten o dönemde hastaneler sağlam girenin hasta çıktığı yerlerdi. Yaşlılık hastalıkları deyip geçiştirdiler.
Babam artık elden ayaktan iyice düşmüştü ama bana gözleri ile işaret edip bazı şeyleri az çok ifade edebiliyordu. Bende her gün ellerine ayaklarına güç gelsin diye kendimce hareketler yaptırmaya çalışıyordum. Konuşamıyordu ama eline kalem verdiğimde tam beceremese de harfleri büyük büyük kaydırarak yazmaya çalışıyordu. Bende o ne yazdıysa gün gün not edip yaşadıkları hakkında bir şeyler bulmaya çalışıyordum. Olaylar anlatır gibi değil de daha çok gördüğü şeylerin şekillerini çizmeye çalışıyordu. Hepsinden çıkarabildiğim kedi, yılan ve at şekilleriydi ama ne kadar uğraşsam da mantıklı olabilecek bir şey anlayamamıştım. Hastaneden geldikten 2 hafta sonraysa babamı kaybettik…
Artık evin erkeği olmuştum iki kardeşim okullarına gidiyor bense Babamdan anneme kalan emekli maaşı yetmediği için bir marketin deposunda çalışmaya başlamıştım. Arada yine köye gelip bağ bahçe işleri ile uğraşmaya devam ediyordum.
Yaşadığımız olaylar aile içinde bir sır olarak gizlenmiş ve yakın çevremiz dahil kimseye bu konudan bahsedilmemişti. Bu sır her geçen gün içten içe beni yiyip bitirmeye başlamış mutlu şekilde yaşadığımız hayatımıza devam ederken her şeyimizi ne olduğunu bile bilmediğimiz bir olay uğruna kaybetmiştik.

Rezerve

Eger gercek zuzum isen bir isaret ver pampa

rez belki okurum

Aradan neredeyse 1 yıl geçmişti Bir gün lisedeki hocam çalıştığım markete alışveriş yapmaya gelmişti ve uzun zaman sonra ilk kez onu görmüştüm. Halime acımış olacak ki tatil gününde yanına gitmemi istemişti. hocam beni kan ter içinde elimde meyve kasaları ile gördüğü için utanmış olsam da yine de yanına gittim.
Babamın durumunu anlattım ama anlattıklarımdan mantıklı bir şey çıkaramadığı için benimle uzun uzun konuştu. Ne de olsa hocamdı ve ona güveniyordum. Başımdan geçen olayları sır ederek bir bir anlattım. Beni öylesine pür dikkat dinledi ki sanki benim göremediğim noktaları görüyor anlayamadığım şeyleri anlıyordu. Bana üzgün gözlerle bakarak, baban define işine mi merak salmıştı dedi. Babamın böyle bir merakı ya da evde bize anlattığı bir olayı olmamıştı ama babamı o gece direkt kapıya gelip alıp gittiklerine göre, her ne kadar tahmin etsem de babamı iyi tanıdığım için böyle bir şeye inanmak gelmiyordu içimden.
Günlerce çalışırken hep bu olan biteni düşündüm. Jandarma vahşi hayvan saldırısı olabilir diye tutanak tutmuştu ama belki de tüm bu olanlar o gece gelen dörtlüden geriye kalan ve daha sonrasında ortalıkta hiç görünmeyen iki kişi tarafından yapılmıştı. Belki de olan bitenin bütün sorumlusu karanlıkta yüzünü seçemediğim o iki kişiydi. Ölenlerin hiçbiri bizim köyden değildi ve daha önce kimsenin gördüğü tipler de değillerdi.

Pampa gece okurum biraz daha hızlı yaz amk

Babamın gecenin bir yarısında tanımadığı adamalar ile ardına bile bakmadan bizi evde o şekilde bırakıp gitmesi hiç mantıklı gelmiyordu. O hafta sonu biraz yalnız kalmak kafamdaki sorulara cevap bulabilmek ve anneme köyden odun getirme bahanesi ile köy dolmuşuna binip köye geldim. Hemen sobayı yakıp dışarıdaki odunlardan sepete doldurup geceyi geçirebilmek için stok yaptım. Evde elektrik yoktu. Faturalar oraya geldiği için tutarı az da olsa ödenmemiş fatura olduğundan elektriklerimizi kesmişlerdi.
Uzun zamandır dan beri hiç yalnız kalmadığım ve kafamda dönüp dolaşan düşünceler yüzünden gözüme uyku girmiyordu. Gecenin bir yarısı olduğu için soba iyice sönmüştü. Odadaki eski fosforlu ışık düğmeleri artık gözümde korkutucu şekiller olarak görünmeye başlamıştı. Böyle bir zamanda hem de yalnız iken buraya geldiğim için pişman olmaya başlamıştım.
Hava iyice ayaza çekmişti, ayın parıltısı çiçek desenli perdenin dışından belli oluyordu. Ayağa kalkıp perdeleri kaldırdım. Karşıki dağlara kadar ay ışığında ortalık bembeyaz görünüyordu. Evin içine dolan ışık ile sobanın kenarındaki çıra ve çakmağı el araması ile buldum. Çırayı yakıp babamın çekmecelerinde mum vardır umudu ile mum aramaya başladım. Bulduğum mumlar daha önce kullanılmış ve erimekten altına koyulan tablanın şeklini almıştı artık. Ne kadar yaksam da nafile fitili düşüp duruyordu. Az çok yanan mum ışığı ile aramaya devam ederken çekmecelerden birinin içerisine kolumu uzattığımda alttaki kilitli olan dolaba doğru indiğini fark ettim. Dolap kilitliydi ama üstten elimi soktuğumda içeridekileri el yoklaması ile bulabiliyordum.
içeride ne bulursam çıkardım. Tuhaf şekilli çizimlerden anlamsız işaretlerden ölüm ilanı yazılı kağıtlara kadar gizlenmiş bir sürü zarf vardı. Bulduğum tüm mumları yakıp mutfaktaki yuvarlak masaya dizip dolaptan aldıklarıma bakmaya başladım. Arapça yazılarla kısa boylu uzun bacaklı bir insan suretinin etrafında her eklem noktasına yazılmış kısa kısa Arapça kelimeler vardı. imam hatip mezunu olmama rağmen okuduğum şeylerden hiçbir şey anlamıyordum. Daha sonra gelen ölüm ilanlarını okumaya başladım. Her zarfın içinde bir miktar para ve içinde ölüm ilanı kağıdı vardı.

Güzel pampa daha uzun partlar atar mısın

Yarım kalıcak

Okuduğum ölüm ilanlarında bazıları tanıdık olsa da bazıları bizim köyde hiç olmayan, başka köylerde olan insanların ölüm ilanlarıydı. Tanımadığım ölüm ilanlarının içindeki para hiç alınmamıştı. Eskiden ölüm ilanı caminin hopalörlerinden ahaliye imam tarafından ilan edilirdi. ilan verilmesi içinde cenaze sahibi camiye kullanılması için bir miktar para gönderip bağışta bulunurdu. Lakin üzerinde iki üç sene öncesinin bile ölüm ilanı bulunan zarflardan hiç para alınmamıştı.
Zaman öylesine hızlı geçmişti ki karşıki köylerden gelen derin ezan sesi ile irkildim. Artık korkmaya başlamıştım. Çekmeceden bir poşet alıp zarfların hepsini doldurdum. insan sureti etrafına çizilen diğer kağıtlara da baktıktan sonra abdest alıp namaza durdum 2 rekat farzı kıldıktan sonra sağa selam verecek iken gözümün ucu ile göremesem de birinin bana baktığını hissettim.
Nefes alamadım kalbim sıkışmaya başlamıştı ama hemen bitişiğimde kara çarşaflı, vücudunun hiçbir yeri belli olmayan ama bacaklarının uzunluğu anlaşılan bir şey benimle birlikte namaz kılıyordu. Korkudan ayağa fırladım. O anda oradaki varlık yok oldu. Gördüklerime inanamıyordum. Aklımı kaybetmek üzereydim. Öylesine büyük bir korku yaşıyordum ki nerede olduğumu unutacak duruma gelmiştim. Mum neredeyse sönmek üzereydi ve dışarısı hala aydınlanmamıştı. O anki heyecan ile kolumdan plastik kordonlu ışıklı eski casio saate baktım. Saat daha 3’e çeyrek vardı. Ezanın okunmasına daha çok vardı. Ama ben ezan sesi duymuştum.
O ses ile irkilip abdest alıp namaza durmuştum. O an tekrardan dışarıdan gelen ezan sesini duydum. Ses öylesine derinden geliyordu ki sanki karşı ki köylerden geliyor gibiydi. Ama aslında evimizin üst tarafındaki bahçeden geliyordu. Öyle içten ezan okunuyordu ki sanki gel namazı burada kıl der gibiydi. O gece sabaha kadar demir kovayı sobanın üzerine koyup ışık olsun diye içine ne bulduysam koyup yaktım. Ne dumandan zehirlenmek umurum da idi ne de evin is ile kaplanmış olması. Evin içi aydınlık olmuştu ama nefes alınamaz hale geldiği için camı açıp önünde oturuyordum. Hava yavaştan aydınlanmaya başladığında camiden Ezan sesi geldiği anda diğer ezan sesi hemen kesilmişti.

yine define hikayesimi yaziyorsun feridun abi

Hava iyice aydınlanmıştı ama korkudan bozduğum namazı kılmaya cesaret edememiştim. Evin içini o şekilde isli bırakıp anneme uydurduğum yalan ortaya çıkmasın diye 6-7 çuval odun doldurup kamyonet tutup eve getirdim. Eve gelirken de geceden bulduğum tüm kağıtları alıp gelmiştim.
Annem davranışlarımdan bir hal olduğunu anlamış olsa da yaşadığım olaylar bana hayal görmüşüm gibi geldiği için korkmasınlar diye anlatmaya çekinmiş, yorgunluk bahanesi ile konuyu geçiştirmiştim.
O gün de bitmişti ve herkes uyumaya çekilmişti. Ben ise başımı yastığa koymak bir tarafa dursun, yerimde duramıyor, içimdeki sıkıntı yüzünden elime ayağıma hakim olamıyordum. Evdeki odalarımızın kapıları beyaz ahşap eski tip kapıydı. Her kapının da üzerinde buzlu cam vardı. içerden dışarıyı göstermiyor olsa da yanan ışık görülebiliyordu. Kalkıp banyodaki koyu renkli havlulardan birini kapının üzerine atıp arkadan kilitledim. Karanlıkta durmaktan korkuyordum ve ışık yakma ihtiyacı hissediyordum. Saat ilerleyip herkesin uyuduğundan emin olduktan sonra köyden getirdiğim her şeyi ışığın altında incelemeye başladım.
Bütün ölüm ilanlarını tek tek okuduğumda bazı isimlerin sürekli aynı şekilde tekrar ettiğini fark ettim. Ölen kişi için bir süre sonra tekrar ilan verilmiş gibiydi. Belki isimler ve akrabalıklar benzer olabilirdi ama ilanların sonlarında sanki şifrelenmiş gibi yazılar olduğunu anladım.
ilanın başında şu köyden bu oğullarından diye başladığı için adı geçen köye gidip gerçekten böyle birinin var olup vefat edip etmediğini öğrenmem gerekiyordu. Zarfların içindeki paraları da toplayıp, yokluktan gidip köydeki evin ve durduğumuz evin faturalarını ödedim. Artan kısmı ile de çalıştığım marketten eve alışveriş yaptım.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra izin günümde liseden hocamın yanına gittim. Evde bulduğum şekilli ve Arapça yazıları gösterdim. Hocamda benim gibi okuduğu şeylerden bir anlam çıkaramamış olsa da korktuğu gözlerinden belliydi. Sen git sana vereceğim adresteki hocaya selamlarımı ilet sana yardımcı olacaktır diyerek beni gönderdi. Anlattıklarımdan pişman olmuştum. Hocam da olsa ona güvensem de böyle bir konuyu gidip hemen kendisine anlatmam doğru değildi.