Bende de var. Ta kendimi bildiğimden beri her haltı düşünürüm ve hatta yürümemde, bir objeye dokunmamda bile hep bir çeşit örüntüsel kurala takılırım. işin garibi bu yürüme şeklim, vs. tamamen kendiliğinden oluyo. Yani fark ettiğimde örüntüsel hareket etmeyi bırakıyom ama aklım başka şeye gittikten sonra otomatikman tekrar başlıyo. Mesela kaldırımda gri ve kırmızı taşlar varsa sağ ayağımla da sol ayağımla da eşit sayıda beyaz, eşit sayıda kırmızı taşa basmaya çalışıyom. Bu buzdağının sırf görünen kısmı, tamdıbını anlatmaya kalksam sayfalar sürer.
Senden farklı olarak bu durumdan nefret etmiyom, hatta bir bakıma matematiksel zekamın insanlara göre daha üst düzey olmasını bu tür örüntülerle iç içe olmama bağlıyorum. Küçüklüğümden beri bu tür matematiksel örüntülere kafa yorduğum için sağlam bi matçı olduğumu düşünüyom. Evet, insanlarla iken bu tür örüntüsel hareket etme veya her şeyi aşırı düşünme alışkanlığım tak gibi etki yaratıyo ve bu yüzden (ve tabi insanları sevmememden ki o ayrı bi konu) sosyal becerim düşük ve asosyalim. Ama en azından bunun karşılığı olarak öğrenme, anlama becerim yüksek ve bu sayede gelecekle ilgili kaygım nispeten daha az.

salla dıbınakoyim